เรื่องเล่าเด็กบ้านนอก : 3 นักล่า : ประสบการณ์หลอนระยะประชิด
เงิน.. คือสิ่งที่น้อยคิดในหัวว่าจะหาได้จากที่ไหนบ้าง เพราะเขาไม่เคยมีเงินไว้ซื้อขนมกินเหมือนเด็กคนอื่นๆ ที่เวลาไปดูทีวีที่ร้านของน้าพร ที่มีขนมหลายๆอย่างแขวนไว้ขายล่อตาล่อใจเด็กๆ เขาเคยเก็บฝรั่งในสวนหน้าบ้านไปขายที่โรงเรียนให้เพื่อนๆ เก็บผัก รับจ้างถอนกล้าน้อยก็ทำมาแล้ว เพื่อจะได้มีเงินเพิ่มนอกเหนือจากค่าขนมไปโรงเรียนที่แม่ให้วันละห้าสิบสตางค์ แต่เงินที่ได้ยังไม่เยอะในความคิดของเขา จึงคิดจะออกหาน้ำผึ้งมาขาย เพราะเขาเห็นว่าราคาดี เลยชวน ทูน กับ หลอด ออกล่าน้ำผึ้งด้วยกัน
ทูน กับ หลอด เป็นลูกของน้าสาวที่ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านของน้อยในช่วงปีที่ผ่านมา ทูนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับน้อย ส่วนหลอดเป็นน้องชายห่างกันสองปี ทั้งสามคนสนิทกันมาก
พอน้อยชักชวนออกหาน้ำผึ้งมาขาย ทูนกับหลอดก็ยินดี ทูนเองก็มีความชำนาญและประสบการณ์ ในการตีผึ้งพอประมาณ ส่วนหลอดก็เป็นลูกมือคอยเตรียมอุปกรณ์ และหอบหิ้วรังผึ้งที่หามาได้
วันหนึ่งขณะที่ทั้งสามกำลังเดินสอดส่ายสายตาตามสุมทุมพุ่มไม้ตามสองข้างทางที่เดิน น้อยเอ่ยปากถามทูน
น้อย: ทูน ยังจำครั้งแรกที่เราตีผึ้งด้วยกันได้มั้ย
ทูน :ได้ซิ มันน่ากลัวแล้วก็สนุกดี ทูนตอบแบบปนยิ้ม
ครั้งแรกที่ทั้งสามคนตีผึ้งด้วยกัน เหตุเพราะอยากกินมะม่วงที่สวนหน้าบ้าน แต่มีผึ้งทำรังขวางอยู่ จึงมีความคิดที่จะจัดการรังผึ้งก่อนแล้วค่อยสอยมะม่วง แต่ด้วยความที่เป็นมือใหม่และไม่มีประสบการณ์ เคยเห็นแต่ผู้ใหญ่ ใช้ควันจากยาเส้นเป่ารมควันผึ้งแล้วก็จัดการตัดคอนอย่างง่ายดาย
ด้วยความกลัวผึ้งต่อย และหายาเส้นไม่ได้ จึงคิดเอาไม้ไผ่ที่ยาวหน่อยมาผูกกับหญ้าแห้งที่ปลายไม้หวังจะรมควันผึ้งก่อนแล้วค่อยเข้าไปตัดเอา แต่ด้วยความที่ไม้ไผ่พอมันยาวแล้วมีน้ำหนักเลยควบคุมทิศทางไม่ได้ พอจุดไฟที่หญ้าแล้วแหย่ไม้ไปที่ใต้รัง กลับกระแทกไปโดนรังผึ้งอย่างจัง ทำให้ฝูงผึ้งแตกรังบินเป็นวงกว้าง ทำให้ทั้งสามคนที่กลัวอยู่แล้วเผ่นกันคนละทาง ซึ่งกว่าจะได้ผึ้งกับได้กินมะม่วง ก็ต้องแลกกับการโดนผึ้งต่อยไปหลายตัว
หลังจากที่เดินห่างจากบ้านมาพอประมาณจนถึงคลองน้ำที่แห้งคอด ก็มีต้นไม้พุ่มสลับกับกอไผ่ตามริมรั้วของชาวบ้าน น้อยก็เดินมองไปรอบๆ กอไผ่กอนึงที่ดูแล้วพอจะมีหวัง สักครู่เขาหยุดดูนิ่งๆพร้อมกับร้องบอกพรรคพวกให้มาดูแล้วชี้เป้าหมายที่ตัวเองเห็น
น้อย : ทูน หลอด เจอแล้วรังนึง ทูนตามมาสมทบ
ทูน : ตาดีจัง รังใหญ่ด้วยซิ ทูนเอ่ยปากชมเพื่อน
หลอด : แต่รังนี้อยู่สูงเหมือนกันนะพี่ หลอดเสริม
น้อย : รังนี้น่าจะได้น้ำผึ้งเยอะนะ น่าจะเกือบแบน น้อยคาดการณ์พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
ทั้งสามจัดเตรียมอุปกรณ์ โดยหลอดส่งกรรไกรหนีบหมากให้น้อย ทูนใช้มีดถาก ถาง กิ่งไผ่ น้อยใช้กรรไกรตัดแต่งทางขึ้น เพื่อจะได้โล่งสะดวก หลอดพันยาเส้นสามสี่มวน เผื่อไว้ เพราะเห็นผึ้งรังใหญ่
น้อยปีนขึ้นนำ ตามด้วยทูน หลอดตามมารอส่งมวนยาให้แล้วรออยู่ด้านล่าง หลังจากตัดแต่งกิ่ง หนาม จนทางโล่งสำหรับเอารังผึ้งออก น้อยเริ่มพ่นยาฉุนที่จุดเสร็จเป่าไปที่รัง มวนแรก มวนสอง ต่อด้วยมวนสาม ตัวเองก็เริ่มเมายาพอๆกับผึ้ง จึงเริ่มตัดคอน ตรงปลายกิ่งไผ่ที่ผึ้งทำรัง แล้วตัดตรงโคนกิ่ง เป็นเสร็จเตรียมพร้อมที่จะดึงรังผึ้งส่งให้ทูนที่รอรับอยู่
ทันใดนั้น ขณะที่กำลังดึงรังผึ้งส่งให้ทูน สายตากลับเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างขยับตัวในระยะไม่เกินสองฟุต ตัวมันโตเท่าแขน ลวดลายระยับเต็มตัว พลิกตัวมาจากต้นไผ่ที่อยู่ด้านหน้าของน้อย เห้ยยย...น้อย ร้องเสียงหลง ด้วยความตกใจ เขาทิ้งทุกอย่าง ทั้งรังผึ้งที่เตรียมส่งให้ทูน กรรไกรหนีบหมากของแม่ ล่วงหล่นลงกลางกอไผ่ ส่วนตัวน้อยเอง ถอยหลังลงจากกอไผ่ด้วยความเร็วสุด ไม่ได้สนใจว่าจะมีหนามไผ่ เกี่ยว หู ตา เป็นแผลรึเปล่า ผึ้งพอหลุดจากมือก็ตกลงไป ผึ้งก็แตกรังบินว่อนเต็มกอไผ่
ทูน ที่อยู่ถัดมาด้านล่าง พลอยตกใจไปกับเพื่อนด้วย แถมยังโดนน้อยลงกอไผ่แซงหน้าไปอีก ตัวเองก็เลยรีบตามลงไป พอถึงพื้น น้อยไม่ได้พูดอะไร เอาแต่วิ่ง วิ่ง จนมารู้ตัวอีกที ก็มาถึงบ้าน ทูน กับ หลอดก็ตามมาติด ติด
ทูน : เป็นอะไร ทูนเอ่ยถาม หลังจากมองหน้าเพื่อนที่ดูซีดขาว
ตตต.. ตุ๊ก..ตุ๊กแก ตุ๊กแก แม่งตัวใหญ่ชิบหาย มัน มัน มองหน้ากูด้วย น้อยตอบแบบละล่ำละลัก ด้วยความกลัว และภาพก็ยังติดตาอยู่
ตุ๊กแก! ทูนย้ำเสียงสูง
รอจนความรู้สึกตกใจ และหวาดกลัวสงบลง ทูนจึงเอ่ยปากถาม
ทูน : แล้วจะเอายังงัยต่อ กับของของเรา
น้อย : ทูน กับหลอดไปเอา ก็แล้วกันนะ กูไม่ไปแล้ว กูกลัวววว
สุดท้ายทูนกับ หลอดไปตามเก็บเอารังผึ้งมาจนได้ โดยที่น้ำผึ้งยังอยู่ในสภาพดี แต่รังเสียหายจากการหล่นลงมา แต่มาติดที่กิ่งไผ่ด้านล่าง ส่วนกรรไกรก็ตกค้างอยู่ที่บริเวณใกล้เคียงกัน
** ใครเคยเจออะไรที่ตัวเองกลัวแบบระยะประชิดโดยไม่ทันระวังตัวบ้างครับ ลองเอามาแชร์ให้ฟังหน่อยครับ ว่ารู้สึกยังงัยบ้าง**
#เด็กบ้านนอก
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
