It's me สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า"เรื่องสั้น ๆ"
จากความแค้นฝังหุ่นที่ผมไม่ยอมไปแร๊พกับพี่ข้าวฯ จนทำให้ความแค้นครั้งนี้ต้องถูกชำระในครานี้ แกเลยเข็นซาเล้งที่เจ้าของเดิมคือยัยเนิ้ต พยาบาลที่แอบเก็บขนมไว้ในกระพุ้งแก้มตลอดเวลา เอาซาเล้งมาเกยให้ผมถึงที่หน้าบ้าน
แน่นอน ผมควรรับไว้ และขอบคุณพร้อมคราบน้ำตาเอ่อท่วมท้นดวงตา เพราะนี่คือรายการฝันที่เป็นจริง (ถ้าเก็ท ยินดีด้วย คุณแก่แล้ว 555)
ขออนุญาตเผยแพร่ภาพจาก https://board.postjung.com/1017635
เอาเป็นว่าผมต้องขอบคุณพี่ข้าว ที่นึกถึงผมเสมอ กราบขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ไปเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
ถ้าจะให้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเอง ก็คงเล่าได้เท่าที่สะดวกแล้วกันนะครับ เอาที่คนเล่าสบายใจ คนฟังสบายหูก็แล้วกัน
- ทำไมต้องชื่อ เรื่องสั้น ๆ
ง่าย ๆ คือผมตั้งใจจะสร้างเพจนำเสนอผลงานที่เขียนไว้ เป็นเรื่องสั้น ที่เคยเขียนรวบรวมไว้นานพอสมควรแล้ว
แถมด้วยบทความเกี่ยวกับเรื่องราวรอบตัวที่คิดว่าน่าสนใจที่จะแลกเปลี่ยนกับทุกคน
จึงเป็นที่มาของชื่อเพจ เอาแบบตรงตัว ไม่ต้องคิดมาก หรือต้องตีลังกาเพื่อเข้าใจ ซึ่งก็สะดวกดี และทุกคนก็รู้จักผมในชื่อ พี่สั้น ตามมาด้วยพี่ไก่ เฮียไก่ ตามมาด้วยเฮียไก่ก้อม เรียกพี่ก้อมก็มี
ก้อม ภาษาอีสานแปลว่า สั้น น้องสาวจากเพจ"มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยาก" เป็นคนตั้งให้ ก็เลยเรียก ไก่ก้อม ติดปากกันมาแบบนั้น
จะเรียกอะไรก็ได้ครับ เอาที่สะดวกเลย รับได้ทุกอย่าง
ผมเป็นคนจำชื่อคนไม่เก่ง เลยไม่อยากให้คนเรียกชื่อเล่น ไม่งั้นจะเสียเปรียบกัน 555 เรียก สั้น ๆ แบบนี้เป็นทางออกที่ดีมากกกก
- ตกลงเป็นใครกันแน่ ทำไมต้องลึกลับ
ผมเป็นชายวัยกลางคนค่อนไปทางปลาย ๆ อายุใกล้ ๆ พี่ข้าวคือ 18 - 60 ปี ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่มีไมตรีให้ทุกคนนะ จริง ๆ
ที่ต้องลึกลับเหรอ.....
เพราะอยู่ในโลกออนไลน์มานานมาก ตั้งแต่สมัย intranet ระหว่างมหาลัย มาเป็น internet ทั้ง irc ทั้ง pirch ทั้ง ICQ ทั้ง hi5 ทั้ง msn มาจน fb และมาถึง bd
จึงรู้ดีว่า ความเป็นส่วนตัว เป็นเรื่องสำคัญ และสำคัญและสำคัญ ย้ำ ๆๆๆ มันหมายถึงความสบายใจ ความปลอดภัย และทุก ๆ อย่าง
เชื่อผมเถอะว่ายิ่งเราเปิดเผยตัวตนน้อยเท่าไหร่ในโลกออนไลน์ เราจะสบายใจมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นเรารู้จักกันผ่านตัวหนังสือเท่านี้ก็พอแล้ว
เหตุผลประกอบก็เหมือนพี่ข้าวว่าไว้
ถ้าได้รู้จักกัน คงสงสัยว่าไอ้คนหน้าตาโอปป้าเกาหลีเหนือแบบนี้ เขียนเรื่องคนกินคนเหรอ บ้าจริง 55555
- ทำไมมาเขียนเรื่องสั้น ใครจะอ่าน
ผมเคยเขียนในรูปแบบอื่น ๆ มาบ้าง และพบว่างานเขียนในโลกนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย สิ่งที่เราเขียนแม้จะเป็นข้อเท็จจริง แต่ก็อาจมีข้อโต้แย้ง แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ก็จริงแค่ในมุมที่เรารับรู้
งานเขียนแบบที่เห็น ๆ กันอยู่จึงอาจเกิดความขัดแย้ง จุดประเด็นให้กระทบใครหลายคน และสร้างความไม่สบายใจบางอย่างกับทั้งคนเขียนและคนอ่านได้
เรื่องสั้น ต่างออกไป ทุกอย่างคือจินตนาการ ถ้าไม่ได้มีอะไรละเมิดศีลธรรมอันดีของสังคม ก็แทบไม่มีข้อแม้ในการเขียนเลย ไม่ต้องกลัวไปก๊อปใคร หรือใครมาหาว่าก๊อปงาน เพราะมาดูได้ file ต้นฉบับอยู่ที่เรา จบทุกข่าว
ผมจึงเลือกเขียนในสิ่งที่ผมสบายใจที่สุด คิดว่าทุกคนคงพอเข้าใจ
- เล่าเรื่องตัวเองอีกหน่อยสิ
ผมเป็นคนอ่อนไหวนะ เห็นบ้า ๆ บอ ๆ จิกกัดพี่ ๆ น้อง ๆ ไปทั่ว ก็แค่บทบาทที่เราสร้างขึ้น คุณเคยเห็นคนที่ยอมนั่งร้องไห้คนเดียว ในขณะที่ต่อหน้าเพื่อน เขายังคงสร้างรอยยิ้มเสมอไหม
ผมก็ประมาณนั้นล่ะ ไม่ชอบที่สุดคืออยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง ขอเลือกเดินออกไปดีกว่า
ผมไม่แน่ใจว่าคนที่รู้จักกันพักหลัง ๆ ในนี้ จะคิดว่าผมเป็นคนแบบไหน แค่อยากให้รู้ว่า ผมจริงใจนะ มีอะไรอยากรู้ อยากถาม ถ้าตอบได้ยินดีครับ
สมัยก่อนสนับสนุนเพจน้อง ๆ นะ ช่วยแชร์ ช่วยโปรโมท แต่ตอนนี้คิดว่า ไม่ต้องแล้ว ทุกคนเก่งและสามารถพอ เก่งกว่าพวกเราเพจเก่า ๆ เสียอีก ช่วยคนนี้ ไม่ช่วยอีกคน ก็กระไร ดิ้นรนกันเอานะน้องนะ 55555
- ทำไม เห็นร้องแต่เพลง บ้ารึเปล่า
ไม่มีอะไร ก็แค่เป็นคนชอบร้องเพลงมาก เล่นเครื่องดนตนีไม่เป็นสักอย่าง ร้องได้แต่เพลง และคิดว่าเพลงนี่จะช่วยให้บางคนมีความสุขได้ ยิ่งในเวลาที่เรากำลังห่อเหี่ยวกันแบบนี้
ใครไม่ชอบต้องกราบขออภัยด้วยครับ
- ว่างทำอะไร
ผมเป็นคนสมาธิสั้นนะ ชอบไปหมด
ชอบสะสมของ
ชอบปลูกต้นไม้ แต่ไม่ค่อยรอดหรอก ตายเสียหมด
ฟังเพลง
ร้องเพลง
ว่างก็หยิบเรื่องสั้นมาเขียนบ้าง
แล้วก็ กิน กับนอน วน ๆ อยู่ประมาณนี้
- อยากบอกอะไรกับเพื่อน ๆ ใน bd ไหม
ก็ขอบอกสั้น ๆ ว่า
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ อาจไม่ได้ติดตามทุกเพจ ก็ต้องขออภัย มันตามอ่านไม่ไหวจริง ๆ พอเราตามแล้วไม่ทัก ก็กลัวเขาน้อยใจกันอีก
บางทีก็เครียดนะ 55555
เห็นไหม ถ้าเปิดหน้า เผยตัว ก็คงเครียดกว่านี้อีก
รักทุกคนละกันนะ เชื่อไก่เหอะ
- ขอรูปเปิดเผยใบหน้าหน่อยสิ
เอางั้นเลยใช่ไหม ถ้าขอมาก็จัดให้เลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
?
.
?
?
?
?
?
ถอดหน้ากากแล้ววววววววว เย้
อะไรเนี่ยยยย 5555555
นี่ไง ถอดหน้ากากให้แล้ว ยอมเสี่ยงติด โคขวิดเลยนะเนี่ย ไม่รักไม่ทำนะ 5555
พอแล้วดีกว่า ชักเลอะเทอะไปละ
ถ้าอยากรู้เรื่องอะไร ถามในคอมเม้นละกันนะครับ จะบอกให้ถ้าตอบได้นะ
และแล้วก็ถึงเวลาเอารถซาเล้ง ไปมอบให้ผู้ด้อยโอกาสคนต่อไปแล้ว และรายการฝันร้ายที่เป็นจริง ขอมอบผงซักฟอกและเครื่องทรมานให้แก่..............
- ป้า กู๊ด แห่งเพจ goodstories เอาแบบเจาะลึกเลยนะ 55555
ตามมาด้วย
- พี่มูฟวี่ ผู้กำกับและผู้อำนวยการสร้าง ไปจนเป็นเด็กขนไฟ แห่งละครบางบอกดิก ผมอยากรู้เรื่องอื่นมากขึ้น แม้จะรู้ว่าพี่เป็นมนุษย์ที่ฆ่าไม่ตาย unbreakable ชัด ๆ เลยอยากรู้เรื่องอื่นมุมบ้างนะ
และปิดท้าย ขอแถมอีกคนคือ
- พี่ติ แห่งเพจพี่ติ เอฟโฟร่ เจ้าแห่งการ์ตูนเลือดสาด วันไหนไม่มีตัวละครตาย แกจะนอนไม่หลับ
ได้มารับรถซาเล้งคันนี้ไปแล้ว อิ่มเอมกับความทรมานนี้ไปด้วยกันนะ 555555
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
