challenge response จาก คนขับสามล้อ^^_^^
ขอบคุณ #น้องวินดาWindasharing
#น้องจูลพิ้งกี้ชะลอความแก่359องศาที่หายไปJULLEEMASTER
คนนี้หลายชื่อ …เจ้าหนี้เทอเยอะ :p
#และน้องWriteสาระหมูย่างเมืองตรังมากๆ
ที่จุดประกายท้าทายมา
แต่งานเยอะหัวซุนชุลมุนอยู่พักนึง
เพิ่งจะมีเวลามาเรียบเรียง เขียนเรื่องราวของตัวเอง
แต่เนื่องจากหน้าไม่ใสแบบน้องแบม
เลยขอเบลอแบบน้องเนิ๊ตหน่อยนะครับ
ออกจะเขิลๆเหมือนกันแหละ อิอิ
ผมมาจากบ้านนอก...ไม่ใช่ซิ มาจากต่างจังหวัด
ไม่รู้อายุเท่าไหร่ เลิกนับแล้ว
จำได้แต่ว่า เรียน มศ รุ่นสุดท้าย 55555
จะบอกว่าตั้งแต่เกิดมานะ...
ไม่เคยอายุมากเท่าวันนี้มาก่อนเรยยย…จิงๆนะ :)
ตอนเรียน ม ปลาย
เพื่อนข้างบ้าน ชวนมาสอบเข้า รร.ทหาร แถวสวนลุมฯ
ตอนนั้น ไม่ได้มีความอยากเป็นทหารเรยยย
แต่ที่มีเต็มเปี่ยมคือ อยากมาเที่ยว กทม 55555
เห็นแต่ในรูปมาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่เคยมาจริงๆซักที
...เชยเน๊อะ 555555
และแล้วก้อสอบได้ ก้อเลยอยู่ กทม นับแต่บัดนั้นเรื่อยมา
จนมาจบ ป ตรี วิศวกรรมเครื่องกล ที่โรงเรียนเล็กๆแถวทุ่งดอนเมือง
จบวิศวะมา... ความรู้คือผลพลอยได้
.... แต่สิ่งที่เกิดกลางใจคือ ....
วิศวะสอนให้รู้จักแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบ
และกล้าที่จะลองผิดลองถูกบนความเป็นไปได้ทางวิชาการ
ซึ่งมันจะทำให้เรารอบคอบกับงานที่ต้องทำ
... รวมไปถึงรอบคอบกับชีวิต
จบ ป ตรีมา ก้อมาเรียนด้านการบินต่ออีกปีนึง
ที่อ.กำแพงแสน จังหวัดนครปฐม
จากนั้นก้อได้รับการบรรจุให้มาทำงานที่สนามบินสุราษฏร์ธานี
งานหลักในช่วงนั้นคือการบินลาดตระเวนดูแลเรือประมงในทะเลหลวงทั้งสองฝั่ง ทั้งอ่าวไทยและอันดามัน
ทำงานแบบป้องปรามร่วมกับกองเรือรบของทหารเรือ
เพราะช่วงก่อนนั้นมีข่าวโจรสลัดปล้นเรือประมงไทยเยอะมาก
เราไม่อาจรับประกันความปลอดภัยทางทะเลได้ทั้งหมด
แต่การมีอยู่ของเรา จะช่วยยับยั้ง
และปรามความคิดที่อันตรายของเค้าได้
ส่วนใหญ่ก้อลาดตระเวนตั้งแต่เกาะตะรุเตา จังหวัดสตูล ขึ้นมา.... เกาะพีพี.... เลยมาจนถึงหมู่เกาะสุรินทร์ ที่ระนอง
รวมไปถึงฝั่งอ่าวไทย หมู่เกาะสมุย
หมู่เกาะอ่างทอง ซึ่งมีทะเลในอันสวยงาม
บินไปก้อคิดไป
บ้านเมืองเรามีผืนป่าที่สมบูรณ์
มีทะเลที่ใสสะอาดงดงาม
ประเทศเราไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลย
ถ้าคนไทยช่วยกันดูแลคนละไม้คนละมือ
ช่วยกันอนุรักษ์รักษาธรรมชาติ
และทรัพยากรของแผ่นดิน
จะได้ร่มรื่นหน้าอยู่ยาวนานถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน
อยู่กับทะเลใต้มาสองปี จนรู้จักทุกหาดและทุกเกาะ….
..โดยยังไม่เคยไปซักที่ 555555
วันนึง...รร การบินกำแพงแสน
ประกาศรับย้ายโอนไปเป็นครูการบิน
ก้อน่าสนใจ…อยากเอาความรู้ที่เคยเรียนมา
บวกกับประสบการณ์การทำงานในพื้นที่จริง
ไปช่วยสร้างน้องรุ่นใหม่ๆบ้าง
เลยขอย้ายกลับไปกำแพงแสน นครปฐม
...ไปเป็นครูการบิน...
ย้ายมาเริ่มก้อฝึกทฤษฏีการเป็นครูทั่วๆไป…
จากนั้นก้อมาฝึกบินกะเครื่องที่เราต้องสอนศิษย์การบิน
ซึ่งก้อเป็นเครื่องที่เราเคยบินสมัยเป็นศิษย์นั่นแหละ
ฝึกการแก้ท่าทางอันตราย
การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าในอากาศ……
หลังจากฝึกหลักสูตรครูเสร็จ
ก้อคิดในใจนะ แร้วเราจะสอนยังไง
เกิดมาก็ไม่เคยสอนใคร
“ผมจะต้องสอนอะไร ???”......
“เอางี้ เด้วมีศิษย์การบิน จะขึ้นบินเดี่ยว
ตามsyllabus(ตารางการเรียน)ของเค้า
.....น้องขึ้นไปกับศิษย์แล้วกัน
แต่เนื่องจากเป็น ชั่งโมงบินเดี่ยวของศิษย์
ขอให้น้องนั่งเงียบๆห้ามพูดอะไรซักคำนะ...
เพราะภารกิจของศิษย์คือบินเดี่ยวคนเดียว
ลงมาก้อไม่ต้องไปdebrief
ไม่ต้องไปสอน…ไม่ต้องไปแนะนำอะไรกะเค้านะ
ให้มาคุยกะพี่นี่” ครูอาวุโสให้คำแนะนำ
ครับ..ได้เวลาขึ้นบิน เราก้อบอกศิษย์ว่า
“น้องบินไปเรื่อยๆทำตามsyllabusน้องไปนะ
นึกซะว่ามาคนเดียวนะ”
“พี่ขอติดเครื่องนั่งชมวิวเงียบๆแล้วกัน”
ครับ..ถึงแม้เค้าจะบินตามsyllabusของเค้า
แต่เราก้อยังรู้สึกว่า ..ทำไมเค้าไม่ทำนู่น...
ทำไมไม่ทำนี่... ทำไมไม่ทำนั่น
ทำไมเค้าไม่ๆๆๆๆ...
...( แอบหงุดหงิดเล็กๆ...55555)
“เป็นไงบ้างล่ะ อกจะแตกมั้ย ที่ไม่ได้พูดอะไรเลย ”
………ครูอาวุโสทักทายหลังจากบินลงมา
“ทีนี้รู้ยังว่า มีอะไรต้องสอนบ้าง มหาศาลล้านแปดใช่มั้ย5555”
……ครูอาวุโสสรุปให้เลย 5555555
พื้นที่การฝึกส่วนใหญ่อยู่แถว ราชบุรี เพชรบุรี สมุทรสาคร สมุทรสงคราม ฝึกเสร็จจะต้องบินผ่านองค์พระ และยกมือไหว้ทุกครั้ง ก่อนกลับมาลงสนาม ที่กำแพงแสน
สมัยตัวเองเป็นศิษย์การบิน
เราจะเป็นคนค่อนข้างเข้าใจอะไรๆยาก
……แอบโง่ 555555
พอมาเป็นครูก้อเลยคิดว่าคนอื่นคงโง่เหมือนเราหมด55555
ฉะนั้นเวลาสอนจะสอนค่อนข้างละเอียดมากๆ
ไม่รวดรัดข้ามขั้นตอน
ทุกครั้งที่สอนจนศิษย์บอกว่า”ผมเข้าใจแล้ว”
เราก้อจะบอกศิษย์ว่า....
….ไหนเล่าให้ครูฟังซิ …ว่าเข้าใจยังไง ....
เพราะในแต่ละ phaseการบิน
แต่ละคนจะมีจำนวนเที่ยวบินที่จำกัด
ที่จะต้องตรวจสอบฝีมือบิน กับครูอาวุโส
เพื่อให้ผ่านแต่ละphase การฝึกไป
ศิษย์จะได้เข้าใจได้ตั้งแต่เที่ยวบินแรกๆ
แล้วเอาชั่วโมงบินของเที่ยวหลังๆที่เหลือของเค้า
เป็นการบินหาความชำนาญไป
เมื่อฝึกบินครบชั่วโมง…ในแต่ละphaseการฝึกบิน…
…(ซึ่งมีราว15-16phases)
ศิษย์การบินจะถูกส่งไปcheckกับครูอาวุโส
ถ้าผ่าน…ก้อสามารถฝึกphaseต่อไปได้
…ถ้าไม่ผ่าน…
ครูการบินอาวุโสที่เป็น checker จะให้ศิษย์คนนั้น
มาฝึกบินกับครูตัวเองอีกเที่ยวนึง…
แล้วcheckใหม่ กับcheckerคนใหม่…ถ้าผ่าน ก้อคือผ่าน
ถ้าไม่ผ่าน…ศิษย์คนนั้นก้อจะถูก wash out
…คือหมดสภาพการเป็นศิษย์การบิน…
เก็บของกลับดอนเมืองไป :(
แต่ละวันที่นี่…
มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
…เหมือนสารคดีหลายชีวิต
…ที่ใช้ชีวิตเลาะcurve
ไม่ว่าจะเป็น curve ความอดทนของมนุษย์
Curve ความสามารถของแต่ละคน
และcurve สมรรถนะของเครื่องบิน
วันดีคืนดีก้อมีเสียงจากโต๊ะครูข้างๆ
ตะโกนใส่ศิษย์ตัวเอง…
...มรึงเก็บของไปบินกะครูคนอื่นได้แร้ววววว
เมียกรูไม่ให้กรูบินกะมรึงแล้ววว…
ตั้งแต่บินกะมรึงมา …กูโดนเมียด่าตลอด
เพราะกรูไม่เคยมีความรู้สึกทางเพศเรยยยย
คนห่านนนอะไร…บินน่ากัวชิบผายยยยยยยย ………5555
ครั้งนึงเคยสอนศิษย์การบิน…
…ฝึกท่าการแก้ไขอาการร่วงหล่นของเครื่องบิน …
หากเครื่องบินไม่เกาะอากาศ ……
คือท่าspin …
ซึ่งเครื่องบินจะควงสว่านร่วงหล่น
หมุนควงแกว่งไกวไปมาแบบใบไม้ร่วง
เหมือนลูกยางนาหมุนควงลงมา
ศิษย์ทุกคน
จะต้องฝึกการแก้อาการเข้าSpin ของเครื่องบิน
ซึ่งเป็นท่าบังคับที่น่ากลัวท่าหนึ่ง
ที่ศิษย์ต้องสามารถเช็คให้ผ่านท่านี้
ท่านี้จะเริ่มทำที่ความสูงราวหมื่นห้าพันฟุต
ตามหลักการแล้ว…ศิษย์ควรจะแก้ท่าอันตรายนี้ออก
โดยมีความสูงเหลือไม่ต่ำกว่าแปดพันฟุต
แต่วันนี้…
เครื่องมันหมุนควงลงมาเรื่อย
จนเข็มความสูงหมุนติ้วผ่านเจ็ดพันฟุต
เครื่องก้อยังไม่หลุดจากท่าspin…
จนเราต้องตะโกนเสียงดังด้วยgolden word
…………………”ปล่อยครู” …………………………
เหงื่อแตกมากๆตอนนั้นนึกว่าไม่รอดแล้ว
ขนลุกชัน เหงื่อแตกไปทั้งตัว
กว่าจะเอาเครื่องออกจากท่าควงสว่านได้
หัวเครื่องพุ่งลงมาจะเห็นควายตัวเท่าควายอยู่แล้ว
ความสูงเหลือเกินพันฟุตมาหน่อยนึง... :p
พอควบคุมอาการพยศของเครื่องได้
ก้อส่งคันบังคับคืนให้ศิษย์
…“เอา เอ็งบิน”.
....”ครับ ผมบิน”
ก้อบินกลับสนามกันมาเงียบๆพักใหญ่ๆ
จากเหตุการณ์หวิดตาย...
ซักพัก…ศิษย์การบินก้อกดไมค์อินเตอร์คอม
…พูดทำลายความเงียบขึ้นมา…
ศิษย์: ครูครับ....
ครู: มีไร..
ศิษย์: ครูคิดอะไรอยู่ครับ
ครู: ครูก้อคิดถึงเรื่องที่ตะกี้ว่ามันเกิดจากอะไร
ทำไมเอ็งถึงแก้spinไม่ออก นึกทบทวนว่า
เอ็งทำอะไรไม่ถูกตามprocedureตรงไหน
ดีที่ไม่ชนพื้นซะก่อน
เกือบจะไปสอนกันต่อที่ทางช้างเผือกแล้วรู้มั้ย …(อารมณ์อังศุมาลินกับโกโบริเบยยยยย :p )
ครู: แล้วเอ็งคิดอะไรอยู่
ศิษย์: ผมหลับตาคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ตลอดเวลาเลยครับ
ครู: ....หูยยย มรึงงงงงง……ไม่คิดช่วยกรูทำมาหารัปทานเบยยยย ……(จริงๆไม่ได้พูดไพเราะแบบนี้……ฮี่ๆๆๆๆ)
ศิษย์: อ่อ แล้วมีอีกอย่างจะบอกครูครับ
ครู: อะไรของมรึงอีก
ศิษย์: เมื่อคืน………ผมฝันร้ายยยย…………
ครู:....เวงงงงพอๆๆๆๆ…..
วันนี้พอdebriefหลังบินเสร็จ
..ปิดท้ายวันลงด้วยการไปรดน้ำมนต์ทั้งครูทั้งศิษย์
ที่วัดหน้าโรงเรียน
ในวันจบหลักสูตร …วันที่ศิษย์ดีใจ …วันที่ครูปลื้มใจ
ศิษย์การบินแต่ละคนต่างก้อเอาพวงมาลัยมากราบครูของตัวเอง
ทั้งครูและศิษย์แอบน้ำตาซึมไปตามๆกัน
จำไว้นะ....ศาสตร์นี้ศักดิ์สิทธิ์ พวกเราสอนเจ้าด้วยชีวิต ขอเจ้าอย่าผิดคำครู.....
พ้นวาระการเป็นครู(วาระละ 3ปี)
ครูบางคนขอย้ายไปทำงานในออฟฟิศที่ดอนเมือง
บ้างลาออกไปเป็นนักบินแอร์ไลน์
ส่วนเรา….ขอกลับสุราษฎร์
กลับไปทำงานในที่แคบๆคนเดียวอย่างเดิมดีกว่า
ที่สุราษฏร์...งานที่นี่กะที่ รร การบิน
นั้นต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิง
งานของเราคือปกป้องน่านฟ้าไทย
และดูแลความปลอดภัยทางทะเล
ทั้งฝั่งอ่าวไทยและฝั่งอันดามัน
และตอนนี้ขยายscaleรวมไปถึง
ดูแลแท่นขุดเจาะน้ำมันในอ่าวไทย
ที่อยู่กันโดดเดี่ยวห่างฝั่งออกไปหลายร้อยกิโล
เพื่อให้เขาเหล่านั้นได้รู้ว่า
ถึงแม้เค้าจะอยู่ ณ ไซร์ทงาน
ที่ไกลแผ่นดินออกมาหลายร้อยกิโลเมตร
จนลับขอบฟ้าจะมองเห็น....
เราก้อยังบินไปส่งกำลังใจ
ให้เค้ารู้ว่ายังมีคนที่สามารถยื่นมือออกมาปกป้องเค้า
ให้เค้ารู้สึกอบอุ่น ในการทำงานกลางทะเลลึกได้
B……พี่ครับๆ..เห็นตารางบิน พรุ่งนี้พี่ไปลาดตระเวนแท่นขุดเจาะนะครับ
A……ใช่ๆ ..มีไรมั้ย
B……น้องขอไปด้วยได้มั้ยครับ
A.... ไปได้ไงล่ะพี่เอาเครื่องอีไป
B…พี่ไปขอเปลี่ยนเป็นเครื่องเอฟได้ป่ะอ่ะ
A……ไม่ได้ซิ…เครื่องเอฟ น้องนักบินใหม่ใช้ฝึกกันอยู่
จะไปแย่งน้องมันมาได้ไง
A…เอางี้ ....เอ็งไปบอกพี่ที่จัดบิน... ขอเอาเครื่องอี อีกเครื่อง บินเป็นลูกหมู่... เป็น หมายเลข 2 เกาะปีกพี่ไป
B....ผมขอบินหน้านวลนะพี่
A... ได้ๆเด้วพี่วางแผนการบินเอง (...ห่านนนนี่....55555)
B...เย้ๆๆๆๆ พี่ใจดีอ่า ...เป็นพี่คนอื่นผมคงถูกดุไปแระ 5555
(บินหน้านวลคือ...บินเกาะปีกอีกเครื่อง
ลอยหน้าลอยตาหน้านวล ชมวิวอย่างเดียว…
….สรุปคือ ไม่ช่วยทำมาหารัปทานเรยยว่างั้น :p )
ผมขอสมมุตินามเรียนขานหรือcall sign
ของตัวเองว่า”Sharky”แล้วกันนะครับ
ถึงเวลาบิน
สองSharky(คือ Sharky #1 , Sharky #2)startเครื่องเสร็จ
...Sharkyขอติดต่อหอบังคับการบิน
(Surat Tower Control และ Surat Ground Control)หน่อยนะครับ
Sharky --> “Surat ground control …Sharky”
Surat ground control -->”Sharky …Surat ground …go ahead krub “
Sharky -->”Sharky Mission round robin ปลาทองoil rig, เอรวัณoil rig, บงกชoil rig ,and โลซิน... request taxi”
Surat ground control -->”Sharky clear to taxi to holding point runway 04”
Sharky --> “roger clear to taxi…Sharky”
แล้วสองพี่น้อง หมู่บินSharky
ก้อTaxi ต้วมเตี้ยมตามๆกันไป
แล้ววิ่งขึ้นไปพร้อมๆกัน
ซักพัก.... ลูกหมู่ที่น่ารักมันก้อชวนคุยมาทางความถี่inter-com
#2: พี่ๆจะบอกไรให้ …ผมไม่เคยบินต่ำเหนือทะเลเลยครับ
#1: เอ็งกลัวมั้ยล่ะ
#2: จริงๆก้อกลัวครับแต่ตอนนี้มากะพี่ ผมไม่มีไรต้องกลัวแล้ว
คนกลัวน่าจะเป็นพี่มากกว่า อิอิ
......................................(สลัดดดดด)
#2: พี่ว่าถ้าตกไปกลางทะเลจะเป็นไงบ้างอ่ะ
#1: เอ่อ …ที่ความเร็วเสียง… เอาอะไรฟาดลงบนปูนหรือฟาดลงบนน้ำ ก้อคงเละไม่ต่างกันแหละ
#2:....ผมก้อว่าคงแหลกไม่มีใครหาเจอแน่ ...แต่คงไม่เจ็บ อิอิ
#1:....มีเรื่องอื่นน่าคุยกว่านี้มั้ยยยยยยยย เฮ้ออออออ....
บางช่วงบินผ่านช่วงครึ้มๆเมฆเยอะหน่อย มีฟ้าผ่าประปรายเป็นระยะ
#2: พี่ๆสงสัยเทวดาแอบถ่ายรูปเรา. อิอิ
#2: พี่ๆ พี่ว่า เวลาเราบินต่ำผ่านบ้านชาวบ้าน เสียงดังๆ เค้าจะด่าเรามั้ยอ่ะ
#1: ไม่รู้ซิ ไม่แน่ใจ พี่ไม่เคยได้ยินเค้าด่านิ เราบินเร็วกว่าเสียงเท่าครึ่ง..เสียงด่าเค้าคงไล่ตามมาไม่ทันมั้งพี่ว่า
#1: by the way……Sharky#2 น้องเอาอะไรติดตัวมาบ้าง
#2: ไม่มีเลยพี่ …เครื่องผมcleanโบ๋เบ๋ …หิ้วถังน้ำมันมาใบเดียวอ่ะ(clean configuration คือไม่โหลดอาวุธอะไรมาเรยยย)
#2:…เป๋าตังค์กะทอสัพ ก้อไม่ได้เอามา…แฮ่ๆๆๆ
#2: …อย่าทิ้งน้องน๊า...
#1:...ทุกทีเรยมรึง ชอบสร้างpressureให้อาวุโสตลอดเวลา 555555
#2: พี่ๆโชคดีนะที่ผมว่างมาด้วย ไม่งั้นพี่บินมาคนเดียวคงเหงา
#1: เออ พูดเฉยๆ ไม่ต้องเข้ามาใกล้มาก
#2: แฮ่ๆอยู่ใกล้พี่รู้สึกปลอดภัยอ่า
#2: ก้อผมเครื่องcleanนี่พี่
#2:...ผมเป็นเครื่องนอกสะเก็ทอ่ะ.... ก้อไม่อยากให้พี่ช่างโหลดอะไรให้ เห็นงานเค้าเยอะ…เกรงใจแกอ่าาา
#2: ดูฟ้าครึ้มๆหม่นๆนะพี่...นี่ถ้าเอาสีมาด้วยก้อดีนะพี่
#1: มรึงจะแบกสีมาให้เลอะเทะทำไมอีกอ่ะ
#2:...อยากบินไปทาสีฟากฟ้า ....ให้ดูงามตาเป็นฟ้าใหม่
สีดำคือรอยช้ำในดวงใจ
จะทาสีขาวให้ ใครใครหัวใจงามมมมมมมมมมมม……
Pinterest.com
ซักพักเสียงสถานีเรดาร์ทำลายความเงียบแทรกขึ้นมา
เมื่อเราบินมาถึงขอบประเทศไทยทางทะเล... เหนือเกาะโลซิน
RADAR Control --> “Sharky Sharky…Your home base Surattani heading 315 , 200 nautical miles”
Sharky -->”315/200 Sharky copy …kobkunkrub :)”
เรดาร์บอกว่า สนามบินสุราษฎร์
อยู่ทิศ315 ระยะทาง200น๊อตติคอลไมล์
บินกลับมาเรื่อยๆจนเห็นสนามบินSRTไกลๆ
Sharky-->”Surat tower …Sharky runway in sight …request landing instruction :)”
Surat tower control --> “Sharky active runway 04 ..clear to land “
Sharky--> “Sharky copy.. 04 clear to land :)”
Sharky--> “Surat tower…Sharky # 2 landing first
…. Sharky# 1 landing with parachute”
Surat tower control --> “tower copy …clear to land”
#2: พี่ๆๆ พี่จะกางร่มลงทำไมอ่ะ... ฝนไม่ตกนิ
#1:....เรื่องของกุ.....555555
ครับ งานของเราเป็นงานเงียบๆ
ที่ไม่ได้ป่าวประกาศในโลกกว้างให้ต้องรับรู้
..แต่เราต้องก้อต้องalert และพร้อมปฎิบัติการตลอดเวลา
ในการปกป้องผืนน้ำและผืนฟ้าของเรา….
... …เราไม่ได้ออกมาสู้เพราะชิงชังคนที่อยู่ข้างหน้า
แต่เพราะเรารักและต้องปกป้องคนที่อยู่ข้างหลังต่างหาก………
สิ่งที่ได้มาจากฝูงบินรบคือนิสัยการรักการอ่าน
...เราต้องอ่านหนังสือตลอดเวลา
เพราะเราต้องรู้จริงในงานที่ทำในทุกมิติของเนื้องาน
ทุกภาระกิจ ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย…
ทุกเที่ยวที่ขึ้นไป ต้องอ่านหนังสือใหม่หมด …
…เพื่อใช้ในการวางแผนการบิน
เพราะที่สุดแล้ว...เราต้องทำงานคนเดียว
หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา
ไม่มีใครจะสามารถยื่นมือเข้ามาในเครื่องเรา เพื่อมาช่วยเราได้
คนอื่นคงมีให้ได้แค่คำแนะนำและพูดให้กำลังใจ
มาทางวิทยุสื่อสารเท่านั้นเอง
ชีวิตเราไม่ได้แขวนอยู่บนเส้นด้าย …
…เพราะข้างบนนั้นไม่มีอะไรเลยแม้ใยแมงมุม…
เราต้องจำprocedure ขั้นตอนการปฏิบัติทั้งหมด
ทั้ง normal procedure และemergency procedure ให้ขึ้นใจ
เพราะเราไม่รู้ว่า หากมีเหตุฉุกเฉิน
..... เราจะมีเวลาเปิดคู่มือทันมั้ย
มันไม่เหมือนเล่นเกมส์ ..
game over คือgame over….
…. ไม่มีปุ่มให้play again :p
ครับ ...นิสัยการอ่านที่แอบฝังตัวอยู่ในตัวเรา
ทำให้เราต้องหาอะไรมาอ่านทุกๆวัน
ไม่ว่าเราจะไปทำงานด้านไหนก้อตาม
วันที่ไม่ได้อ่านหนังสือ...
....เหมือนเป็นวันที่ไม่มีสาระสำหรับตัวเอง
ผมคิดเสมอว่าหนังสือแต่ละเล่ม
คนเขียนเค้าตั้งใจกลั่นกรองความรู้ความคิดที่มีอยู่
เอามาเรียบเรียงให้เราอ่าน เราก้อแค่หยิบขึ้นมาอ่านๆไป
ก้อได้ปัญญามาประดับสมองแล้ว ....
เฝ้าทะเลใต้อยู่ระยะหนึ่ง ……
ก้อขอย้ายมาทำงานที่ออฟฟิศใน กทม
... ที่ทำงานใหม่นี้จะเห็นงานอื่นนอกเหนือจากงานที่เคยทำอีกมากมาย
เห็นทุนศึกษา/ดูงาน แบบไม่ต้องใช้ทุนที่ประเทศต่างๆให้มา ผ่านตามาเรื่อยๆ
ในใจก้อคิดว่า ตอนเรียนป ตรี ภาษาอังกฤษก้อได้Cตลอด
.... คงไม่มีปัญญาไปชิงกะเค้าหรอก
แต่ก้อทำให้นึกถึงตอนไปออสเตรเลียครั้งแรก
ช่วงฝึกเดินอากาศตอนเป็นนักเรียนปี5
จำได้ว่า มีไปแวะที่แคนเบอร่านี่แหละ นั่งริมบ่อน้ำพุ..
....ระหว่างรอรถกลางเมือง นึกอะไรขึ้นมาอย่างหนึ่ง
... ก้อเลย หันหลังให้น้ำพุแล้วลองดีดเหรียญข้ามไหล่ซ้าย
ในใจก้อคิดว่า.... ขอให้ลูกได้มีโอกาสมาที่นี่อีกเทอญญญ
..... (อิอิ …เอาทุกทางเหมือนกันแหละ )
( เหรียญที่โยน เค้าเอาไปทำอะไรกัน
แว้ปหนึ่งในความคิด ลาไปค้นหาตัวเองซักพักดีกว่า
เลยรวบรวมวันลาที่มีทุกชนิดของการลา
ไปเรียนภาษาครอสสั้นๆที่มหาวิทยาลัยTasmania
วิทยาเขต Launceston รัฐเกาะใต้ออสเตรเลีย
Cr: Dhiraj Kumer Masodgi
จำได้วันแรกที่เรียน อจ.ให้แนะนำตัวหน้าชั้น
บอกอจ ฝรั่งว่าพูดภาษา อ ได้นิดหน่อย
อจ.บอกว่า …
…though you can speak English only a little,
you know, i couldn't speak Thai at all. So who is better :)
Tasmania เที่ยวไป Upside Down
ครับได้ความรู้อะไรกลับมามากมาย
ที่สำคัญที่สุด...คือได้รู้จักตัวเองดีขึ้น
ว่าเรายังบกพร่องต้องเติมเต็มตรงไหนบ้าง
สอนเราไม่ให้กลัวการสื่อสารกับฝรั่ง
... เราสามารถสื่อสารกันวิธีไหนก้อได้
ยังไงก้อได้.. ใช้มือใช้ไม้ใช้แข้งใช้ขา…ได้หมด :)
ถ้าทำให้รู้เรื่อง …ไร้กรอบ…ไร้แกรมม่า
...โอ๊ๆๆ...โอ่เครรร...
(เลียนแบบเสียงท้ายPodcastของ Writeสาระ..)
ฝากไว้ก่อน....ออสเตรเลีย…แล้วจะกลับมาใหม่
กลับมาเมืองไทย ทำงานต่อ
แต่เริ่ม ฝึกฝนภาษาอังกฤษอย่างจริงจัง
เราเชื่อว่า… คนเราถ้าไม่พิการทางสมอง …ไม่มีใครโง่หรอก
…มีก้อแต่คนเอาจริง…กะคนที่ไม่เคยเอาจริง…
…แล้วพร่ำบอกว่าตัวเองโง่ :p
… เอาฟ่ะ…จะลองตั้งใจเอาจริงแบบจริงๆดู
...เอาจริงแบบจริงๆนะ ไม่ใช่เอาจริงแบบขำๆ... :p
....set upความตั้งใจที่แน่นอน
มีเป้าหมายในใจที่ชัดเจน
…ว่า.....”จะสอบชิงทุน ป โท ของออสเตรเลียในปีถัดไปให้ได้”
ครับ การเรียนภาษาอังกฤษ ไม่มีทางลัด
... มันเหมือนยืนรินน้ำใส่ขวดปากแคบ
รินเข้าบ้างหกบ้างลมพัดไปบ้าง
แต่หากเรายังมุมานะรินอยู่
....วันนึงมันก้อต้องเต็มจนได้
ระหว่างนั้นก้อสอยทุนเล็กทุนน้อยไปออสเตรเลีย 2 ครั้ง อิอิ :)
ครับ...รวบรัดได้ว่า...สองปีผ่านไป…
สุดท้ายก้อสำเร็จ...ปิดจ๊อปนักล่าทุน
..... ด้วยการศึกษาสำเร็จหลักสูตร ป โท
ทุนรัฐบาลออสเตรเลีย...
ที่ The University of New South Wales
สาขา Project Management Engineering
จริงๆUNSW มีหลายcampus ไม่ว่าจะเป็นที่
Perth… Brisbane …Sydney หรือ Melbourne
ซึ่งแต่ละเมืองดังกล่าวเป็นเมืองใหญ่
คนเยอะ ที่เที่ยวตรึม …5555
คิดดูแล้วว่า ถ้าไปแคมปัสเหล่านั้น
มีหวัง ……ใจแตกเรียนไม่จบ โดนเจ้าของทุนส่งกลับแน่ 5555
…(ทุนรัฐบาลออสเตรเลีย)…
นี่คือเหตุผลที่เลือกแคมปัส เมืองหลวงCanberra
เรียนจบ กลับมาทำงาน ขุดดินเผาถ่าน อยู่เมืองกาญจน์บ้านเรา……
……ไม่ช่ายยยยยยยยย 555555555……………;;
เรียนจบกลับมาทำงานที่ออฟฟิศดอนเมืองพักนึง
เจ้านายบอก ……เราจะเปิดออฟฟิศที่สนามบินปัตตานี
…ตามมาด้วย..
เพื่อนโทรมาขอชื่อให้ไปเป็นนนน ๆๆ……อธิบายไงดี
เอาว่าเป็น Air asset manager ….
ผู้จัดการการใช้ทรัพยากรทางอากาศแระกัน
ขยายความเป็นภาษาพลเรือนดี 55555
เพื่อนบอกว่า…เจ้านายจะส่งชื่อกูให้นายใหญ่
แต่กูบอกนายว่า …มรึงดีกว่ามั้ยเพราะมรึงเป็นคนใต้
(.... ไมๆๆ คนใต้ยิงไม่เข้ารึไง ……สลัดดดดด )
เฮ้ยยย...กรูนักเรียนนอกนะ...
เออ..กรูรู้....ที่นั่นเค้าก้อไม่ค่อยพูดภาษาไทยกันหรอก
...มรึงเหมาะที่สุดแร้วววววว..... พรุ่งนี้กรูขอคำตอบ....
นอนคิดอยู่คืนนึง.....
…ยอมมม...เคร้ หนึ่งปีมรึงไปเปลี่ยนกรูนะ
..... เครร สัญญา
.....(ประสบการณ์ในพื้นที่นี้ยังไม่เคย ...ก้ออยากรู้เหมือนกัน)…
…ใช้ชีวิตเลาะcurveอีกแร้ววววววววว…
ครับ....
ผมถูกส่งไปทำงานที่ปัตตานี
หลังเหตุการณ์ปล้นปืนไม่กี่เดือน
เหมือนเทวดาตกสวรรค์
.......วันนี้ปีที่แล้ว……
ยังนั่งจิบไวน์ปาร์ตี้กะเพื่อนอยู่ที่แคมเบอร่า
ปีนี้มานั่งจิบแสงโสมกะน้องๆที่ บ่อทอง ปัตตานี .....
ได้ฟิลลิ่งไปอีกแบบ
วันฟ้าใสๆวันหนึ่งที่สนามบินบ่อทอง ปัตตานี
ได้ยินเสียงดังก้อง คล้ายsonic boom
....ดังอยู่ไกลๆสุดตาเห็นบนท้องฟ้าเหนือหัว
ไม่ใช่ฟ้าร้องฟ้าผ่าแน่... เมฆก้อไม่มีนิ
... เลยเปลี่ยนวิทยุไปช่องรับส่งภาคอากาศ
ความถี่เดิมที่คุ้นเคย สมัยยังบินอยู่สุราษฎร์
เสียงจ๊อกแจ๊ก จอแจ
…ลั่นออกมาจากลำโพงวิทยุรับส่งความถี่สูง...
....”#1 go cover!
I got one bogey right 5o’clock 3 and a half mile ,
I plan Fox2 …
Fox2…missile launch! (https://youtu.be/eXWbi6FV2Ic )
Missile missed!!
Closing for gun…gun gun gun gun…
………Bogey killed! ……………
…………terminated …terminated …terminated…………
Number #2 copy……terminated terminated terminated
Bogey copy……terminated terminated terminated…
Terminate กันแระ เลยกดวิทยุแจมเข้าไป…
…เสียงเจี๊ยวจ๊าวเรยยย เล่นอะไรกันเด็กๆ
……เย้ๆๆๆ…Sharkyๆ …สวัสดีครับพี่
ดีใจอ่าาา …พอดีที่นู่น traffic แจมเยอะ
เลยพาน้องๆมาฝึก 2V1กันแถวนี้ครับ
(2V1 คือการสู้กันในอากาศของเครื่องบินสองต่อหนึ่ง)
ได้ข่าวเหมือนกันว่าพี่ทำงานแถวนี้
… very take care นะพี่…
…เคร fly safe นะน้องๆ แล้วเจอกานนน :)
ปีนึงที่ปัตตานีได้เห็นอะไรมากมาย
ที่เกิดขึ้นบนแผ่นดินตรงนี้ …
ส่งน้องทหารกลับบ้าน นิรันดร ____/\____
“พี่ …พี่ว่ามันจะจบเมื่อไหร่....” น้องที่มาทำงานด้วยกันถาม
“พี่ว่า…ใกล้แล้วล่ะ :) “
“ถ้าอีกล้านวันจบ พรุ่งนี้ก้อเหลือ999,999วันแล้วละ”
“อย่าคิดมากนะน้อง....ทำตามหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด”
บางคนบอก…ชีวิตแบบพวกเรามันเลือกไม่ได้…
…แต่ผมบอก ผมเลือกได้…ผมเลือกที่จะมา…
ครบหนึ่งปี ที่ปัตตานี ก้อแตะมือเปลี่ยนกะเพื่อน
ตามสัญญาใจ....
แล้วโดนโยกไปโคราช- ดอนเมือง -โคราช –ดอนเมือง- กำแพงแสน- ดอนเมือง... วนไป
แล้วยังมีไปต่างประเทศบ้างตามงานที่ได้รับมอบหมาย
ไม่ว่าจะเป็น สวีเดน ...เกาหลี และฮาวายอีกสองครั้ง
...ซึ่งมันไม่ใช่ดวงหรอก
แต่มันคือการทำตัวให้พร้อม
สำหรับโอกาสที่ดีๆของตัวเราเองตะหาก
...โดยทั่วไป ไปไหนจะชอบถ่ายรูปไปเรื่อย
เพราะมีความคิดว่า คนอื่นมีความทรงจำ
แต่ความทรงจำของเรามีภาพประกอบด้วย
สำหรับเพจผม...เคยบอกน้องวินดาไปว่า
... จริงๆผมเป็นเพจ สไตล์ miscellaneous
คือ จิปาถะ หรือสัพเพเหระ
หรือพูดง่ายๆว่า…กะโหลกกะลา …
เพราะถ้าเอาเนื้องานตัวเองมาคุย …
…คงเล่าได้ยาก …คุยเรื่องอื่นดีกว่า สนุกกว่าเยอะ55555
…นั่นคือ…นึกอะไรออก เจออะไรที่พอเขียนได้
ก้อเอามาเขียน หรือบทความดีๆเก่าๆ
ประมาณว่าเป็นคนชอบเก็บของครับ
ถ้าของที่เก็บไว้เป็นรูปธรรม...
ป่านนี้ก้อคงรกเต็มบ้านแล้วล่ะ :p
สมัยก่อนมีส่งเมล์วนไป จนถึงยุคส่งไลน์วนมา
อะไรที่ดีๆจะชอบsaveเอามาเก็บไว้ มากโขอยู่
สรุปคือ ไม่เน้นอะไรเรยยย
เน้นมิตรภาพอย่างเดียว... และยินดีที่ได้มารู้จักกัน
การตอบของผม ปกติจะ ไม่เคยตอบแค่”ขอบคุณครับ”
หรือจิ้มlikeให้คนที่เค้ามาเขียนคอมเม้นให้เรา
...ผมคิดเสมอว่า...
คนเม้นเค้าอุตส่าห์อ่านแล้วมานั่งกลั่นกรองถ้อยคำมาตอบให้
ถ้าไปตอบแบบนั้นมัน……5555…..
…555ไม่วิจารณ์คนอื่นดีกว่า………เอาเป็นว่าผมทำแบบนั้นไม่เป็น …หึหึ
จะเม้นตามสาระที่อ่านไป...
…ได้ความรู้และมิตรภาพมากมาย
ซึ่งน้องแบมเป็นตัวอย่างที่ดีอีกคน
ที่ผมชื่นชมในการตอบเม้นมากๆครับ
งานอดิเรกคือชอบแต่งรถ
ชอบแกะรถออกมาทำนู่นนี่นั่น แล้วประกอบเข้าไปใหม่ 5555
แล้วก้อปลูกต้นไม้
เคยหัดตีกอล์ฟนะครับ ...ซื้อไม้กอล์ฟมือสอง
มาหัดไดร์ฟเล่นเอาเหงื่อวันละสองสามถาดอยู่พักนึง
จนคิดว่าฝีมือพอออกรอบได้
ก้อเลยลองออกรอบไปกะน้องแค้ดดี้อยู่เที่ยวนึง..
...น้องเค้าบอกว่า...น๊ายยยยย นายตียังกะไดร์ฟเรยอ่ะ....
ยิ้มอ่า......จริงอ่ะ พี่ตีไกลมากเลยเหรอออออ.....
เปล่าคะ นายตีลูกตกน้ำหายไปเกือบถาดแล้วค่ะ.....แป๊ววววววววววว
ครับ ขอเก็บตรงนี้ไว้เป็นresumeเล็กๆของตัวเองเหมือนกัน
ขอบคุณที่อุตส่าห์อ่านจนถึงบรรทัดนี้ครับ :)
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
