เพราะผิดพลาด เดอะซีรีย์
EP:02 เรียนรู้ตัวเอง
ผมเป็นใคร? ผมชื่ออะไร? มันไม่ได้เป็นแก่นที่สำคัญ ถึงคุณไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ผมแค่อยากเล่าพื้นฐานว่า ผมในปัจจุบันที่เป็นอยู่ได้มาอย่างไร ผมจบตรีด้วยเกรดเฉลี่ย 2.27 เรียกได้ว่าคาบเส้น
ตอนสมัย ปริญญาตรี ผมเป็นเด็กติดเกมส์มากคนหนึ่ง รักการเสี่ยงในทุกประเภท ครั้งแรกผมมองเรื่องเรียนต่อโทเพื่อเป็นการชุบตัว ผมสอบครั้งแรกไม่ผ่านเพราะผมสอบตกภาษาอังกฤษ ผมสอบครั้งที่สองได้ภาษาอังกฤษมากกว่าครั้งแรกประมาณหนึ่งเท่า
ผมบอกอาจารย์ที่รับผมเข้าเรียนปริญญาโทว่า จากชีวิตที่ผ่านมาของผม ถ้า
คณะนี้ให้ความสำคัญว่าคนทุกคนเป็นสิ่งที่พัฒนาได้ เชื่อว่าคนทุกคนสร้างมูลค่าเพิ่มได้นั้น อาจารย์ควรเลือกผมเข้าเรียนเพื่อพิสูจน์หลักการดังกล่าว
ผมเองไม่ได้จบได้เกียรตินิยมนะคับ เกรดเฉลี่ย 3.63 ไม่น่าเกลียดเลยสำหรับ
การลงทุนและเชื่อว่าตัวผมพัฒนาได้ และปัจจุบันผมก็ได้ทำงานในสาขาที่ผมจบมาคือ ด้านทรัพยากรบุคคล
เกร็ดในการเรียนรู้
หากคุณยอมรับความเป็นจริงที่ว่า
การที่คุณเป็นตัวคุณอยู่ในปัจจุบันนั้น เป็นผลมาจากการที่คุณตัดสินใจเลือกในอดีต
(เป็นเรื่องธรรมดามากที่การตัดสินใจของคุณอาจมาจากความคิด ความเชื่อของผู้คนมากมายรอบตัวคุณ..... แต่สุดท้ายแห่งความเป็นจริงแล้ว คือ
"สิ่งต่างๆ ที่คุณตัดสิน.. สุดท้ายออกจากใจของคุณเอง"
คุณเองได้กำหนดทางเลือกของคุณเกินร้อยห้าสิบเปอร์เซ็นต์ และในปัจจุบันคุณอยู่ในผลลัพธ์ที่คุณเองอาจชอบหรือไม่ชอบแล้วก็ตาม)
เมื่อทบทวนจากปัจจุบัน (ส่วนนี้เพิ่มเติมเข้าไปจากฉบับเดิม)
ผมมองว่า ทุกทางเลือก ทุกปัญหาหรือโอกาส จนมาถึงการตัดสินใจย่อมส่งต่อถึงผลลัพธ์และติดตัวจนเป็นผมในปัจจุบัน
ความยากของการตัดสินใจบางครั้ง คือไม่มีสีขาวแท้ สีดำแท้ (ให้เลือก) แต่อยู่ในโซนตัดสินใจ "สีเทา" ที่เป็นส่วนผสมระหว่างสีขาวและสีดำ
และถ้าการตัดสินใจนั้นผิดพลาด "ช่วงตอนเจอแรกๆ จะลำบาก และทรมานมาก...เมื่ออยู่ในจุดเวลานั้น" แต่พอวันเวลาผ่านไปและได้มองย้อนคิดกลับจากวันนี้ ความเจ็บปวดนั้น อาจไม่รู้สึกทรมานอีกแล้ว..
ความแปลกคือ อาจยิ่งรู้สึกว่า.. การยิ่งคิดถึงความผิดพลาดในอดีต ทำให้ช่วงเวลาความเจ็บปวดในความรู้สึกผิดในใจค่อยๆ เบาบางลง (อาจมีสุขนิดๆ หรือบางโอกาสอาจมีเสียงหัวเราะขึ้นมาก็ได้)
แม้แต่ตอนนี้ที่อายุผมใกล้ 38 ในแต่ละวันผมก็มีเรื่องที่ต้องตัดสินใจ และมีการตัดสินใจในหลายๆ ครั้งที่เป็นเรื่องสำคัญ แต่ผมก็ยังตัดสินใจผิดพลาดอยู่เรื่อยๆ แต่ผมก็ยอมรับในผลลัพธ์ของมัน (และจะไม่โทษใครนอกจากตัวผมเอง) ในตอนนี้เองผมยังคงไม่สามารถทำได้ตามคำที่ว่า
"เต็มที่ ที่เหตุ ปล่อยวาง ที่ผล"
เพราะมุมมองผมในวันนี้เป็น
"เต็มที่ ที่เหตุ ยอมรับ ที่ผล"
ผมยังเป็นนักปฏิบัติที่ "ปล่อยวาง" บางเรื่องไม่ได้จริงๆ ครับ (ผมยังมีอดีต มีปม ในสิ่งที่เป็นผลลัพธ์ของการตัดสินใจผิดพลาด... ยังไม่ปล่อยวาง... ไม่ลืม... แต่ความรู้สึกเจ็บปวดค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ เท่านั้นเอง)
ทั้งนี้ผมเรียนรู้ ว่า ณ ตอนนี้ถ้าผมตัดสินใจอะไรแล้ว เมื่อผลลัพธ์ออกมาอย่างไร ผมจะยอมรับและเรียนรู้มัน.... เรียนรู้
"ความเจ็บปวดของความผิดพลาดที่ยังปล่อยวางไม่ได้"
แต่มี
"ความหวัง" เพื่อในวันรุ่งขึ้นผมจะกลับมาและเริ่มลงมือปฏิบัติทำบางสิ่งบางอย่างใหม่
อ้างอิง EP:01สั้น กลาง ยาว 12 การเรียนรู้
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
