เมื่อรถเข้าสู่ตัวเมือง ถนนก็เริ่มแคบลง
เศรษฐีก็ลดความเร็วลง มีเด็กคนหนึ่งหัวเราะร่าวิ่งออกมาจากซอย
เศรษฐีก็สามารถเหยียบเบรกรถได้ทัน
เด็กๆ หัวเราะคิกๆ วิ่งผ่านหน้ารถไป
แต่เขาก็ยังไม่เหยียบคันเร่งเพื่อออกรถ
แต่ได้มองไปที่ปากซอย เหมือนกำลังรออะไรสักอย่างหนึ่ง
สักครู่ ก็มีเด็กอีกคนหนึ่งวิ่งออกมา
วิ่งไล่ตามเด็กคนที่วิ่งไปก่อนหน้านั้น
อาจารย์เต๋อถามด้วยความแปลกใจว่า
คุณรู้ได้อย่างไรว่าข้างหลังยังมีเด็กอีกคน
เศรษฐียักไหล่ เด็กๆ ล้วนแต่เล่นไล่ๆ ตีๆ กัน
ถ้ามีคนเดียวจะไม่หัวเราะเริงร่าเช่นนี้หรอก
อาจารย์เต๋อยกหัวแม่โป้งขึ้น หัวเราะพูดว่า คุณช่างมีน้ำจิตน้ำใจจริงๆ