ถึงพ่อ
เมื่อเขากลับมาจากที่ทำงาน เขาเดินผ่านห้องนอนของลูกชายวัยรุ่น เขาก็รู้สึกประหลาดใจ ปกติห้องของโจชัวรกรุงรังเสมอ แต่วันนี้ห้องกลับสะอาดเรียบร้อย ผ้าห่มก็เก็บพับไว้บนเตียง
“ฟ้าถล่มเป็นแน่วันนี้!” เขานึกในใจ
จู่ๆ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นซองจดหมายฉบับหนึ่ง วางไว้บนหมอน หน้าซองเขียนไว้ว่า
“ถึงพ่อ!”
เขาหยิบซองจดหมายขึ้นมาด้วยหัวใจที่เต้นสั่น โจชัวคิดพิเรนทร์แน่ๆ เขารีบฉีกซองจดหมายอ่าน
“ถึงพ่อสุดที่รัก
ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วยความละอายและเสียใจ ผมจำเป็นต้องหนีไปอยู่กับเมียของผม ผมไม่กล้าสู้หน้าพ่อกับแม่ แต่ผมรักสเตซี่มาก หล่อนดีกับผม ผมรู้ว่าพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยแน่ๆ เพราะหล่อนเป็นพังค์ หล่อนชอบขี่รถซิ่ง หล่อนก็ชอบใส่เสื้อหนัง และหล่อนก็แก่กว่าผมหลายปี แต่มันไม่ใช่เหตุผลครับพ่อ เหตุผลจริงๆก็คือ หล่อนท้อง!”
“สเตซี่บอกผมว่า เราจะมีความสุข หล่อนบอกผมว่าหล่อนมีรถบ้านเคลื่อนที่ และหล่อนก็มีฟืนพอที่เราจะใช้ในหน้าหนาวที่จะมาถึงนี้ เราฝันไว้ว่าเราจะมีลูกเยอะๆ พ่อครับ หล่อนเป็นผู้เปิดโลกกว้างให้แก่ผม หล่อนทำให้ผมรู้ว่ากัญชามีประโยชน์ต่อชีวิต เราจะช่วยกันปลูกกัญชา จากนั้นก็จะเอามาขายในเมือง! ”
“ผมกับสเตซี่ภาวนาให้นักวิทยาศาสตร์การแพทย์คิดค้นยารักษาเอดส์ได้เร็วๆ ผมหวังว่าหล่อนจะหายจากโรคนี้ ผมเชื่อว่าหล่อนจะหายดี พ่อไม่ต้องห่วงผมนะ ผมอายุ15ปีแล้ว ผมรู้ว่าผมจะดูแลตัวเองยังไง! แล้วสักวันหนึ่งผมจะพาหลานๆมาเยี่ยมพ่อกับแม่
ผมรักพ่อกับแม่เสมอ
โจชัว”
ปล. พ่อครับ ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ผมแต่งมันขึ้นมาเอง ตอนนี้ผมอยู่บ้านเจสัน ผมแค่อยากให้พ่อรู้ว่า ชีวิตของคนเรา มีเรื่องราวที่เลวร้ายมากกว่าใบเกรดที่วางอยู่บนโต๊ะกับข้าวในครัวมากมาย หากพ่อหายโมโหเรื่องเกรดของผมแล้ว รบกวนพ่อโทรเรียกผมกลับบ้านด้วยนะครับ!
……
โค๊ะ! บ่า..โจชัว บ่า..วอก!
ปล.2 เหมือนที่โจชัวเขียน สิ่งเลวร้ายในชีวิตคนเรามีมากมายและบางครั้งก็แสนหนักหนาสาหัสมากกว่าใบเกรดของลูกๆ คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย เกรดเฉลี่ยของลูกไม่ใช่อนาคตของลูก ให้ลูกผ่อนคลายบ้าง คิดถึงตอนที่เรายังเป็นเด็ก ความรู้สึกของเราก็คงไม่ต่างอะไรจากโจชัวนะครับ (อันนี้ของผู้แปลเอง)
#นุสนธิ์บุคส์
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
