ยามราหูค้นทรัพย์
รวบรวมโดย เชย บัวก้านทอง
ผู้รวบรวมเชื่อว่าเป็นตำราที่สืบทอดจากพระโหราธิบดี สมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งพระยาโหราธิบดี (แหยม วัชรโชติ) เป็นผู้ค้นพบที่วัดปรมัยยิกาวาส
โดยลักษณะ จะเป็นวิธีการจับยาม โดยมีฐานมาจากการตั้งยามอัฏฐกาลขึ้นมา แล้วนำชื่อยามที่พ้องกับชื่อพระเคราะห์มาใส่ลงในรูปดวง ทำให้ดูผิวเผินเหมือนกับเป็นรูปดวงชะตา ซึ่งที่จริงมิได้เกี่ยวข้องกับตำแหน่งดาวบนท้องฟ้าแต่อย่างใด เป็นเพียงเลขศาสตร์ประเภทหนึ่ง
ที่ได้รับความนิยมเนื่องด้วยลางคนเข้าใจว่าคงเป็นวิธีจับยามอันเดียวกันกับที่พระโหราธิบดีสมัยพระเจ้าปราสาททอง หรือโหรทายหนูอันโด่งดังเคยใช้ทำนายจำนวนหนูในขันครอบมาแล้ว แต่ก็ไม่มีหลักฐานยืนยันแต่อย่างใด
...
เรื่องการจับยาม น่าจะจัดอยู่ในประเภทเดียวกับกาลชะตาซึ่งแพร่หลายในกลุ่มชั้นสูงของทั้งอินเดียและกรีกสมัยโบราณ เป็นวิธีตอบคำถาม ณ เวลาที่ผู้ถาม ถามขึ้นมาในขณะนั้น ซึ่งผู้จะถามได้ต้องเกิดสังหรณ์เกี่ยวกับเรื่องที่ถาม หรือฝัน (ประเภทเทพสังหรณ์หรือบุพนิมิต) ขึ้นมาก่อน และผู้พยากรณ์จะทำการผูกดวงกาลชะตาเพื่อยืนยันเรื่องราวและตอบคำถามต่อผู้มาถาม
ในตำราโหราศาสตร์ของของทางอินเดียหรือกรีกโบราณ ที่ตั้งมั่นเป็นอาณาจักรแล้ว ผู้จะออกคำพยากรณ์ได้มักจะเป็นพวกนักบวช หรือโหรประจำราชสำนัก ต้องอยู่ในที่สงบปราศจากสิ่งรบกวน สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงต้องปฏิบัติตนตามขั้นตอนที่ปรากฏในคัมภีร์เพื่อให้ผู้พยากรณ์เกิดความศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์ จนสามารถสื่อกับเทพเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องสูงได้
ต่อมาเมื่อนักพยากรณ์จากอินเดียโบราณ ได้หนีภัยสงครามเข้ามายังดินแดนสุวรรณภูมิที่มีความเป็นอาณาจักรน้อยกว่า และหนักไปทางสังคมชุมชนบุพกาล ที่ยังมีสารพัดชนเผ่าผลัดกันยึดครองดินแดนผ่านช่วงเวลาต่างๆ ด้วยระบบการใช้ภาษาที่ไม่ซับซ้อน เต็มไปด้วยคำง่ายพอต่อการสื่อความ รวมถึงระบบจดบันทึกที่ไม่เป็นที่นิยมเท่าการสอนแบบปากต่อปากด้วยบทกวีที่ง่ายต่อการจดจำ นักพยากรณ์ที่นำความรู้ตาม คัมภีร์โบราณเข้ามาจึงต้องปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม คัดกรองเฉพาะหลักที่ไม่ซับซ้อน ตัดออกซึ่งพิธีกรรมที่ไม่เป็นที่ศรัทธาของคนในท้องถิ่น เพื่อให้สืบทอดต่อไปยังคนในท้องถิ่นที่ไม่ว่าจะเป็นพ่อหมอแม่หมอ พระ จนกลายเป็นวิธีจับยาม นำมาบันทึกขึ้นภายหลัง
ต่อมาเมื่อก่อตั้งอาณาจักรอยุธยาขึ้น ราชสำนักพยายามนำพราหมณ์เข้ามาสร้างระเบียบพิธีกรรมขึ้นใหม่ให้เกิดความศักดิ์สิทธิ์นิยม เกิดระบบศักดินา ราชสำนักเริ่มแยกกับชาวบ้าน มีการแบ่งแยกเป็นของหลวงของราษฏร์ หลวงนับถือเทพ ราษฏร์นับถือผี หลวงนิยมสุริยะคติเพราะต้องนับวันบูชาเทพ ราษฏร์นิยมจันทรคติเพราะต้องนับวันเพาะปลูกและบูชาสารพัดแม่ที่ดูแลธรรมชาติ
ระบบพยากรณ์ก็แยกกัน หลวงใช้โหราศาสตร์ที่คำนวณตำแหน่งพระเคราะห์ตามคัมภีร์สุริยยาตร์และมานัตมีพราหมณ์ราชครูเป็นผู้พยากรณ์ให้เฉพาะเชื้อพระวงศ์และขุนนางชั่้นสูง ราษฏร์ก็มีสารพัดศาสตร์ทำนายทายทัก ทั้งการดูฤกษ์ยามจันทรคติ ดูทิศ ดูผี ดูท่าน้ำ ดูเรือ ดูเรือน ดูนก ดูหนูกัดผ้าและอีกสารพัด โดยมีพ่อหมอ แม่หมอ พระ จ่าบ้าน พ่อค้าเร่ ตลอดจนชาวบ้านร้านตลาดที่มีเวลาและชอบพบปะผู้คน เป็นผู้ทำนาย
การจับยามจึงไม่เคร่งเท่ากับกาลชะตาสมัยโบราณ และสามารถตอบคำถามได้ทุกๆคำถามที่ถาม ในทุกๆที่ และทุกเวลา แบบครอบจักรวาล เท่าที่ความอยากรู้อยากเห็นของผู้มาถาม และความอยากให้บริการของหมอดูจะพาไป
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
