ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู จะสั่งสอนหรือเน้นซึ่งหลักการแห่ง “โมกฺษคติ” หรือ ทางแห่งความหลุดพ้น
แต่ใช่ว่าศาสนาพราหมณ์-ฮินดู จะปล่อยให้เป็นภาระแก่เทพเจ้า หรือ อาศัยแต่เทพเจ้าเป็นที่พึ่งอยู่แต่ฝ่ายเดียวก็หาไม่
ศาสนาพราหมณ์-ฮินดูก็ยังอาศัยกรรมของตนอยู่นั่นเอง คัมภีร์พระเวทจึงได้สอนไว้ว่า
มนุษยชาติทั้งหลาย ควรปฏิบัติตามคติ 4 ประการ คือ ธรรมะ อรรถะ กามะ และ โมกษะ
พระคัมภีร์ของสนาตนธรรมก็คือพระเวท “พระเวท” นี้ มีความหมายกว้างขวางมาก และไม่ง่ายแก่การทำความเข้าใจนัก
ถ้าต้องการให้เข้าใจดีก็น่าจะต้องศึกษาศาสตร์ 6 แขนง ที่เรียกว่า "เวทางคศาสตร์" คือ ความรู้อันเกี่ยวข้องกันและนับเนื่องกันส่วนต่าง ๆ ที่ประกอบกันเข้าเป็นพระเวทศาสตร์ 6 ประการนั้น ได้แก่
1) ศึกษาศาสตร์ สอนการอ่านทำนองของพระเวท ว่าจะอ่านได้อย่างไรบ้าง
2) กัลปศาสตร์ สอนไว้ว่าพระเวทหรือคำแต่ละคำของพระเวทและมนตร์ต่าง ๆ นั้นจะมีวิธีนำเอาไปใช้ที่ไหน และอย่างไร
3) ไวยากรณศาสตร์ สอนว่าคำแต่ละคำของพระเวท พระมนตร์ อุบัติขึ้นมาอย่างไร และ ออกเสียงอย่างไร
4) นิรุกติศาสตร์ สอนเรื่องคำพูด หรือ ภาษา ความเข้าใจในภาษาและการรู้จักใช้ ถ้อยคำให้ผู้อื่นเข้าใจ การศึกษาถึงที่มาของคำแต่ละคำว่ามีอะไร มาประกอบกันเข้าบ้าง จึงสำเร็จเป็นคำได้รูปคำอย่างนี้
5) ฉันทศาสตร์ หรือ กาพยศาสตร์ สอนว่ามนตร์แต่ละมนตร์ของพระเวทอ่านทำนอง อย่างไรและมีวิธีการประพันธ์แต่ละกาพย์แต่ละฉันท์อย่างไรบ้าง
6) โชยติษศาตร์ หรือ โหราศาสตร์ กล่าวคือ ดาราศาสตร์ สอนถึงคติทางโคจรของดวง ดาราทั้งหลายในท้องฟ้า จะสังเกตได้ว่าในสมัยโบราณนั้น แม้ว่านาฬิกาจะยังไม่มี แต่นักดาราศาสตร์ก็สามารถจะบอกเวลาที่ถูกต้องได้ ทั้งนี้รวมถึงวิชาอุตุนิยมวิทยาด้วย
ผู้ใดมีความรู้เรื่องศาสตร์ทั้ง 6 นี้แล้ว ผู้นั้นก็จะสามารถเข้าใจความหมายของพระเวทได้ดี
แต่ทว่าน่าเสียดาย ที่มีบุคคลเพียงส่วนน้อย จะสามารถเรียนให้ครบศาสตร์ทั้ง 6 แขนงดังกล่าว และพระเวทอื่นๆ ต่อไปอีกด้วยได้ เพราะขึ้นอยู่กับขีดความสามารถของตนจำกัดและสิ่งแวดล้อมทางสังคม
ดร.รวิช ตาแก้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
