อิสระ..จากชีวิตที่ไร้สุข
ดูเป็นคำที่เกินจริงอยู่มาก เพราะเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแต่ละวันเราทำสิ่งที่ชอบอยู่หรือเปล่า หรือแค่ทำมันไปเรื่อยๆ ให้มันมีอะไรทำ จริง ๆเราชอบอะไรเรายังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำ ความฝันลมแล้งๆ ที่ผู้คนยัดเยียดใส่หัว มันก็ดังก้องอยู่มากมาย
ตกลงต้องเป็นอะไร ต้องทำอะไรถึงจะใช่ ถึงจะชอบ ถึงจะสุขจริง ถ้าทำแล้วมันไม่ใช่ต้องทำอะไรต่อ ทำยังไงจะหาคำตอบที่ไหน แล้วเมื่อไหร่จะเจอสะที คำพวกนี้วนเวียนอยู่ในความคิด วนแล้ววนเล่า เราเป็นใครมาทำอะไร แล้วต้องทำอะไรมันถึงจะใช่ถึงจะดี
ตกลงที่จะดีคือดีพอใจตัวเราเอง หรือดีให้คนอื่นพอใจ หรือต้องทั้งสองอย่าง แล้วที่ว่ามันโอเคมันใช่มันดี มันวัดจากตรงไหน ทุกวันนี้แต่ละวันคนเรามันก็กดดันตัวเองเพื่อให้อยู่รอดกันทุกวันอยู่แล้ว แล้วมันต้องขนาดไหน ถึงจะใช่ถึงจะดีที่เราพอจะรับได้จริง ๆ ว่า นี่แหละชีวิตที่ต้องการ ไม่ใช่แค่อุปทานหมู่ ดูคนอื่นแล้วมาเปรียบเทียบเอา
โลกสวยหน่อยก็ใฝ่หาความสงบกันไป แต่สงบแล้วไง สงบแล้วไม่มีกิน สงบแล้วร้อนถึงชาวบ้านต้องมาคอยช่วยเหลือ สงบแล้วแต่ข้างในยิ่งลุกเป็นไฟก็เห็นมากมาย บ้างก็นั่งร้องไห้แอบๆ ไม่ให้ใครเห็น มันไม่เห็นจะสงบจริง สุขจริงอย่างที่โฆษณาขายกัน ให้ไปทำอย่างนั้นอย่างนี้ เบื้องหลังก็ไฟไหม้แทบทุกราย
ทำดีหนีกรรม มันจะพ้นหรือ มันต้องทำให้มากโขอยู่นะ แล้วกรรมที่ทำมันจะเอาไปไว้ไหน มันเป็นของแน่นอนว่าใครทำใครก็รับ แต่เทคนิคการรับมือก็แล้วแต่ลีลาใครลีลามัน
ยิ่งใช้ชีวิตนานขึ้น ก็ยิ่งทำให้เห็นว่า อิสระที่แท้แทบจะไม่มีเลย ถ้าเราไม่กลับไปใส่ใจในจิตวิญญาณของตัวเอง ทุกวินาทีบนโลกมายามันมีทุกข์มากกับสุขน้อยอยู่ที่มุมมองของแต่ละคน ที่ต่างกันไปตามพื้นฐาน อัตราการรับแรงกดดันของแต่ละคนก็มากมายไม่เท่ากัน กระทบเท่ากันบางคนถึงขั้นตาย ซึ่งมันก็ไม่ได้ผิดพลาดอะไรก็แค่หาทางเกิดใหม่ให้ได้ก็พอ
เพราะทุกอย่างล้วนถูกบันทึกอยู่ในวิญญาณแล้ว ถ้ายังล้างเมมโมรี่ไม่ได้ก็ต้องหาข้อมูลใหม่ที่ดี ยัดใส่มันลงไปแล้วกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
