รักแรก ตอน 4
นับตั้งแต่นั้น ศักดิ์ กับ จอย ก็คุยกันตามปกติ แต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องวันนั้นเลย และ ศักดิ์ ก็ไม่กล้าที่จะไปรับ นอกจากจะเจอจอยโดยบังเอิญจริงๆ แต่ความรู้สึก ศักดิ์ ที่มีกับ จอย ยังคงเหมือนเดิม และเพิ่มเติมมากขึ้น
“เฮ้ยๆ ไอ้ศักดิ์ ใครมาวะ น่ารักด้วย ” ไอ้หน่อง สายตาดั่งเหยี่ยวมอง สาวกำลังขับมอเตอร์ไซด์ตรงมาที่ ศักดิ์ และ พวกนั่ง สายตาทุกคนมองเป็นตาเดียว
“แหม่ม” ศักดิ์ แปลกใจ ที่เห็น แหม่ม ขับรถมอเตอร์ไซด์มา
“อ้าว ศักดิ์ ” แหม่มชลอรถ แวะทักทาย ศักดิ์
“เฮ้ย แหม่ม แกมาทำอะไรซอยนี้ ”
“ขับรถเล่น ไม่มีอะไร เราเคยผ่านแถวนี้หลายครั้งนะ ไม่รู้ว่า แก ชอบนั่งแถวนี้”
“เออ เรานั่งประจำ ทำไมไม่เห็น ” ศักดิ์ ตอบ แต่ชักรำคาญไอ้หน่อง เอาศอกสะกิดอยู่ได้ คงอยากจะรู้จักสาว ละสิ
“เออ แหม่ม นี่เพื่อนเรา ชื่อ หน่อง ส่วนคนนี้ชื่อโอ๊ต และไอ้ที่ฟันเหยินๆ นี่ไม่ต้องบอกว่าชื่ออะไร” ศักดิ์ แนะนำเพื่อนๆ ให้แหม่มรู้จัก
“หวัดดีจ้า ทุกคน เราชื่อ แหม่ม เป็นเพื่อนกะศักดิ์ตั้งแต่ ม.ต้น แล้ว ต้องให้ยกมือไหว้ทุกคนมั๊ย” แหม่มยังไม่วายหยอดมุก เรียกเสียงเฮฮาให้กับทุกคน
“เฮ้ย ลงมาคุยกันก่อน ” ศักดิ์ชักชวน ไอ้หน่องรู้ตัวว่าต้องลุกให้สาวนั่ง เพื่อแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ
แหม่มยิ้มขอบคุณ แล้วมานั่งข้าง ศักดิ์ จากนั้นก็คุยกันไป เล่นกีตาร์ไปพลาง บังเอิญ จอยเดินออกมาจากบ้านพอดี ก็เห็นผู้หญิงนั่งอยู่ข้าง ศักดิ์ ซึ่งไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็ไม่พูดอะไร
“อ้าว จอย จะไปไหน ” ไอ้หน่อง ทักขึ้นมาก่อน
“ออกมาเดินเล่น อยู่ในบ้านมันเบื่อ ” จอย คุยกะ หน่อง แต่สายตาไปมองหน้าแหม่ม ซึ่งแหม่มก็รู้สึกตัวว่า จอย กำลังมองเค้าอยู่ แล้วนึกในใจ อ๋อ คนนี้เองเหรอ ที่ ศักดิ์ ถึงหลงนักหลงหนา ก็น่ารักเหมือนกันหนิ ศักดิ์ หัน ไปเห็น จอย พอดี
“จอย มานั่งคุยกันสิ ” ศักดิ์ เชิญชวนบอกไอ้หน่องที่นั่งอยู่ตรงข้ามให้ลุกไป หน่องเริ่มหงุดหงิดจะให้ตรูนั่งตรงไหนฟะ
“ไม่ล่ะ พี่ เด่วจะเข้าบ้านแล้ว เอ่อ..พี่ศักดิ์ จะไม่แนะนำแฟนพี่ให้ จอย รู้จักหรือ สวยดีนะ” จอย พูดน้ำเสียงนิ่งๆ
“เฮ้ย ฟงแฟนที่ไหนกัน นี่เพื่อนพี่ ชื่อ แหม่ม ” แล้วหันมาพูดกับแหม่มว่า “แหม่ม นี่ จอย น้องเพื่อนเรา เอง ” ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้ารับรู้แค่นั้น แล้วจอยก็ลุกกลับเข้าบ้านไป
“อ๋อ น้องคนนั้นชื่อจอย ที่ แกเล่าให้ฟังใช่มั๊ย ”
“อืม ใช่ ”
“เออ ศักดิ์ เรากลับก่อน เด่วแม่เป็นห่วง ว่างๆจะแวะมาคุยใหม่นะ ” แหม่มร่ำลา แล้วขับรถออกไป
ไอ้หน่อง ระริกระรี้ใหญ่ ถามว่าแหม่มมีแฟนแล้วหรือยัง ศักดิ์ ตัดความรำคาญ ให้ไอ้หน่องไปถามเค้าเองสิ
วันที่ว่างไม่ได้ขายของ แหม่ม มักจะขับรถมานั่งคุยเล่นกับ ศักดิ์ และเพื่อนๆ บ่อยครั้ง แหม่ม เป็นคนที่อัธยาศัยดี แถมมีมุกตลกให้ขำกระจายอยู่บ่อยๆ ทำให้เป็นตัวฮา และเข้ากันได้ดีกับหมู่เพื่อนๆของ ศักดิ์ ขณะที่ จอย เอง ก็มานั่งเล่นอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไร เพราะแหม่มมาทีไร ก็นั่งข้างกับศักดิ์ ทุกครั้ง และแน่นอน แหม่ม ก็รู้ตัวดีว่าตกอยู่ในสายตาของ จอย ที่ชำเลืองมองมาทุกครั้ง ไม่มีใครเดาออกว่า จอย และแหม่ม กำลังคิดอะไร วันหนึ่งแหม่มขับรถเล่นไปเรื่อยๆ เจอ จอย กำลังนั่งอยู่คนเดียว แหม่มจึงจอดรถยังไม่ทันจะลง จอยก็ทักมาก่อน
“มาหาพี่ ศักดิ์ หรอ ”
“เปล่า มาขับรถเล่น.” แหม่มตอบทุกที จอย ไม่เคยคุยกับแหม่มเลย
“พี่แหม่ม ชอบพี่ศักดิ์ ใช่มั๊ย” อยู่ดีๆ จอยยิงคำถาม จนแหม่มไม่ทันได้ตั้งตัว
“ทำไม หวง หรอ ” แหม่มตั้งสติรีบตอบ
“เปล๊า ” จอยตอบเสียงสูง พร้อมยักไหล่
“รู้แล้ว ใช่มั๊ยว่า ศักดิ์ ชอบเรา น่ะ ”
“รู้ แต่ไม่ได้คิดอะไรหนิ ”
“งั้นพี่ ขอ นะ ” แหม่มรีบตอบก่อนที่จอยจะพูดจบ ทำเอา จอยอึดอัก กับคำพูดของแหม่ม สักพัก ศักดิ์ กำลังเดินตรงมาที่ทั้งสองยืนคุยกันอยู่ โดยไม่รู้เรื่องว่า สงครามกำลังจะเกิด
“อ้าว ศักดิ์ เดินมาพอดี ช่วยขับรถให้เราหน่อยสิ เราจะไปเอาของที่ซอยข้าง ๆ มันเปลี่ยวเราไม่กล้าไปคนเดียว ”
“ได้สิ ” ศักดิ์ ตอบ พร้อมกับคร่อมรถมอเตอร์ไซด์ แต่ต้องรอ แหม่มขึ้นท้าย ก่อน
“โทษนะ เบาะรถมันสู ขอเราจับไหล่ แก หน่อย ” แหม่มโหนตัวอ้างว่าจะเกาะไหล่ แต่คนที่เห็นเหมือนจะกอดทำตัวให้แนบชิดกับศักดิ์ พร้อมกับชำเลืองตามองไปที่ จอย เหมือนว่า เธอ ยกให้ฉันแล้วนะ จอย นิ่งสงบ และไม่มีใครรู้ว่า จอยคิดอะไร
ปลายเดือนกันยายน เข้าสู่หน้าฝน เกือบทุกวันมีฝนตกครึ้มทั้งวัน ทำให้ต่างคนต่างไม่มีเวลาที่จะเจอกันบ่อยๆ เย็นวันหนึ่ง
“พี่ๆ ศักดิ์ อยู่บ้านหรือเปล่าเนี่ย ” เสียงจอยตะโกนเรียกหน้าบ้านของ ศักดิ์
“อยู่ๆๆ ใครเนี่ย อ้าว จอย เองหรอ มีอะไร ” ศักดิ์ แปลกใจ ที่เห็นจอยตะโกนเรียก
“พี่ศักดิ์ วานหน่อย จอนไม่เข้าใจเลขข้อนี้ ว่างหรือเปล่า”
“ได้ๆ รอเดี๋ยว แป๊ป พี่ใส่เสื้อก่อน ” ศักดิ์ กุลีกุจอ รีบสวมเสื้อเสร็จแล้ว ก็เดินไปที่บ้านของจอย
“ไหนข้อไหน จัดมา พี่สอนให้ อ้าวแล้วไม่มีใครอยู่บ้าน หรือ จอย ” ศักดิ์ถามแล้วมองไปในบ้าน
“ฮึ ยังไม่กลับ ” ขณะที่สอนการบ้าน ฟ้าเริ่มมืดครึ้ม ลมแรง พัดเอาใบไม้หล่นโปรยปราย ไม่ทันเสี้ยวนาทีฝนตกอย่างไม่บอกกล่าวใดๆ ทำให้ทั้งสองคนรีบเก็บข้าวเก็บของ วิ่งเข้าไปยืนใต้หลังคาบ้าน ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม ลมพัดแรง เสียงประตูเข้าบ้าน ปิดดัง ปัง !!
“เฮ้ย ประตูบ้านล๊อก จอยไม่ได้เอากุญแจมาด้วย ” จอย พูดพลาง เอามือหมุนลูกบิด ดังแกร๊กๆ
“อ้าว ทำไง ”
“ ก็ต้องยืน อยู่อย่างนี้ แหละ รอพี่ป๋อง กลับมา นี่ก็มืดแล้วด้วย ”
“ไม่เป็นไร พี่อยู่เป็นเพื่อนนะ ไม่ต้องกลัว ”
“หนาว จัง ” หนุ่มสาว ทั้งคู่ยืนตัวสั่น เพราะฝนตกหนัก และสาดมาทางที่ทั้งสองคนยืนอยู่ ศักดิ์มองหาอะไรที่จะบังฝนก็ไม่มี แต่ก็รู้สึกขำนิดๆ เมื่อมองไปที่หัวของ จอยที่มีใบไม้ติดอยู่เต็ม
“ขำอะไร หนาวจะตายอยู่แล้ว ” จอย หน้านิ่ว พร้อมกับกอดอกเพราะลมหนาว
“ก็ใบไม้ ติดหัว จอยเต็มเลยนะ สิ 555 ” ว่าแล้ว จอยก็ปัดเอาเศษใบไม้ออก
“หมด หรือ ยัง ”
“ยังๆ ตรงนี้มีอีก ” ศักดิ์ ชี้บอกแต่ไม่กล้าที่จะปัดให้
“พี่ ปัดออกให้หน่อย จอยมองไม่เห็น ”
ศักดิ์ วางของลงแล้วเอามือปัดใบไม้เล็กๆ ออก บางอันติดแน่นจะต้องดึงหัวของจอยมาใกล้ๆ
“ตรงนี้อีกอัน เด่วๆ มันติดผมแน่น เลย” ศักดิ์ พยายามจะแกะออก แต่จอย เจ็บ จนต้องก้มหน้าทำให้ศักดิ์ ต้องจับคางของจอย เชิดขึ้นมาทำให้ใบหน้าของหนุ่มสาวใกล้กันชิดกัน สายตาทั้งคู่สบตากัน หัวใจทั้งคู่ต่างเต้นแรง ศักดิ์ไม่อาจจะละสายตาที่ใบหน้าของคนที่เค้ารัก และอยากจะทะนุถนอม ชายหนุ่มเอามือลูบผมของจอยเสยขึ้นไป แล้วเผลอลูบใบหน้าที่เรียบเนียน ตอนนี้คนที่เค้ารักอยู่ตรงหน้าแล้ว ชายหนุ่มมองลึกเข้าไปในตาจอย และจอยก็สู้ไม่ยอมหลบตา บรรยากาศที่เป็นใจ ยากที่จะยับยั้งความรู้สึกของวัยหนุ่มสาวได้ ศักดิ์ ค่อยๆโน้มใบหน้าลงช้าๆ เพื่อบรรจงประทับริมฝีปากน้อยๆ บาง ๆ จังหวะนั้น จอย หลับตาพริ้ม ตัวสั่นเกร็ง แต่ไม่ขัดขืน ปากต่อปากจะชนกัน แต่ทั้งคู่ต้องผละออกจากกัน เมื่อมีแสงไฟจากรถของพ่อ จอย แว่บเข้ามา ทั้งคู่ไม่พูดอะไร
“พ่อคงกลับมาแล้ว ” จอยมองไปที่รถ แต่ไม่กล้ามองไปที่ ศักดิ์
“งั้น พี่กลับก่อนนะ จอย ค่อยเจอกัน” ศักดิ์เดินเลี่ยงออกไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
