11 ม.ค. 2019 เวลา 19:24 • ปรัชญา
ชีวิตที่ถูกทำลาย..โดย
พ่อแม่ของตัวเอง
มีมากมายหลายรูปแบบ ที่ลูกชายไม่ได้รับการอมรับจากพ่อ ลูกสาวไม่ได้รับการยอมรับจากแม่ หรือจะลูกแบบไหนก็ไม่ได้รับการยอมรับจากพ่อแม่ทั้งนั้น
มีคนมากมายมีลูกเพื่อเติมเต็มชีวิตให้กับตัวเอง มีเผื่อไว้ว่า สักวันเค้าจะปิดปมอยากของตนได้ ลูกกลายเป็นของทดลองชิ้นใหม่ของพวกเค้า เด็กไม่รู้หรอกว่าเค้าต้องทำอะไร ถึงจะดี เค้ารู้เพียงว่าเค้าต้องทำให้พ่อแม่รักเค้า ยอมรับเค้า ถ้าไม่รับในสิ่งที่เค้าเป็น ก็ต้องโกหกทุกรูปแบบเพื่อปรับให้เป็นในสิ่งที่พ่อแม่จะชอบ จะภูมิใจ
มีเคสนึง เค้าเป็นเด็กชายตัวน้อยๆ ต้องแข่งขันกับพี่บ้างน้องบ้าง คนรอบข้างบ้างเพื่อให้พ่อตัวเองยอมรับ แต่พ่อไม่เคยเห็นค่า เค้าทำทุกทางแต่พ่อก็ไม่เคยคิดว่าเค้าดีอะไรเลย นานวันเข้านิสัยต่างๆ ที่สะสมขึ้นมา ทำให้เค้ากลายเป็นเด็กขี้อิจฉา ความน่ารักของเค้าแทบไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร ไม่มีอะไรที่บ่งบอกถึงความสำเร็จตามวัยอย่างที่ทุกคนมีกัน เค้าเริ่มกลายเป็นคนพูดคนเดียว สร้างภาพในจินตนาการ โยงเรื่องนั้นมาแต่งเรื่องนี้ เพื่อให้ใครสักคนสนใจ..
แต่...ทุกคน..เข้าใจว่า..เค้าเริ่มมีอาการทางจิตแล้ว จึงไม่มีใครโกรธเค้า ทั้งๆ ที่เค้าพยายามสร้างเรื่อง ใส่ความ ยุแยง ปลุกปั่น ต่างๆ นาๆ ทุกคนพยายามช่วยเค้าทั้งทางตรงและทางอ้อม แต่พ่อเค้ากลับเข้ามากีดกันทุกทาง บางทีอาจเป็นกรรมในบางส่วนระหว่างพ่อกับลูก แต่อย่างน้อยมันอาจจะดีที่พ่อเค้าหันมาสนใจเค้าบ้าง...แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
พ่อเค้ากลับทำให้ลูกแย่ลง..อาการทางจิตเริ่มรุนแรง..ถึงขนาดหลงภพหลงชาติ หลงไสยเวทย์ มนต์กล ต่างๆ เพื่อตอบสนองในสิ่งที่ตัวเองอยากมีอยากเป็น ลูกจึงเป็นเหยื่อในความโลภของพ่อต่อไปเรื่อยๆ
ความน่าสงสารมันอยู่ตรงที่..ลูกแค่ต้องการทำงานมีอาชีพ มีชีวิตเหมือนคนทั่วไป แต่พ่อกลับโยนสิ่งที่ตัวเองต้องการเป็นให้ลูก กักขังเค้าไว้ในโลกของจินตนาการ โดยที่ตัวเองก็ไม่เคยยอมรับเค้าอย่างที่เค้าเป็น เรื่องจริงแบบนี้ยังคงดำเนินอยู่..และเด็กคนนั้นที่วันนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว..ก็ยังคงวิกลจริตคิดผิดแผกจากคนทั่วไป เพื่อที่จะได้แตกต่างจากคนอื่นมากพอที่พ่อจะยอมรับและรักเค้าบ้าง
หนทางข้างหน้ายังอีกไกล..โรงพยาบาลใหญ่ๆ ก็เริ่มมีแผนกทางจิตเวชอยู่...ขอเพียงเราเข้าใจเรื่องราวที่แท้จริง เราก็จะช่วยคนป่วยแบบนี้ได้..เคสนี้..ถ้ารักษาพ่อได้..ลูกก็จะดีขึ้นเอง
โฆษณา