ส่งกลับบ้าน...
นก่อนนั่งดื่มกับเพื่อนร่วมงานที่ร้านเดิมขาประจำ ผมเพิ่งรู้ว่าเพื่อนคนนี้ ก่อนมาทำงานที่นี่เค้าเคยทำงานมูลนิธิกู้ภัยมาก่อน ผมก็เลยให้เค้าเล่าประสบการณ์ที่ผ่านมาให้ฟังได้ความว่า
เพื่อนอู๋ : ผมเป็นอาสาสมัครมูลนิธิกู้ภัยแห่งหนึ่ง ในต่างจังหวัด ช่วงนั้นผมยังเรียน ปวช. และที่สมัครเป็นกู้ภัยเพราะว่ามันท้าทาย สนุก พร้อมกับได้ช่วยเหลือผู้คนไปด้วย ถามว่าเหนื่อยมั๊ยเหนื่อยมากพี่ บ้านช่องไม่ค่อยได้กลับ แต่มันภูมิใจนะพี่
พูดเสร็จ เพื่อนรุ่นน้องผมก็ซดเบียร์อึกใหญ่ๆ พร้อมทำหน้าเก๊กเข้มครึม..
ผม : สุดยอดเลย (ยกยอมันหน่อย) สมัยพี่อายุเท่าเอ็งนะ พี่ยังนั่งเฝ้าบ้านสาวอยู่เลย ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลยชีวิต
เพื่อนอู๋ : ทุกวันนี้ พี่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรอยู่แล้วนี่พี่
ผม : ใช่ พอเถอะ
เพื่อนอู๋ : พอ กับชีวิตนี้หรือพี่
ผม : เปล่า พอกันแค่นี้นะ เลิกกิน คิดตังค์ๆ
เพื่อนอู๋ : แหมพี่ รักดอกจึงหยอกเล่น เอาต่อๆ ตอนนั้นผมได้รับวิทยุแจ้งว่ามีผู้ชายยิงตัวตายในพื้นที่รับผิดชอบ ผมกับเพื่อน 3 คน จึงขับรถไปที่เกิดเหตุ แต่ก็ไปไม่ทันแล้ว เพราะมีเจ้าหน้าที่ท่านอื่นดำเนินการอะไรเรียบร้อยแล้ว ทางญาติได้ติดต่อขอให้ส่งศพไปอีกจังหวัดหนึ่งซึ่งอยู่ไกลพอสมควร เพราะเป็นคนละจังหวัดเลย พวกผมก็อาสาขับรถไปส่ง ถือว่าทำบุญ และเหมือนได้นั่งรถเล่นด้วย เพราะมันไกลพอสมควรใช้เวลาเดินทาง ประมาณเกือบ 800 โล ได้
ผม : เอ่อ ขอโทษนะ นั่งรถเล่นกะโลงศพนี่นะ
เพื่อนอู๋: ครับ ไม่เห็นมีอะไรเลย เค้าฉีดยาศพเรียบร้อยไม่มีกลิ่นหรอกครับ ผมก็นั่งกระบะหลังไปกับเพื่อนอีกคน ง่วงๆ ก็งีบข้างโลงศพเลย
ผม : ถามจริง ไม่กลัวผี หรือ แบ่บ นอนๆ อยู่เปิดฝาโลงออกมาทักทายขอลงเข้าห้องน้ำหน่อย
เพื่อนอู๋: ไม่เคยกลัวเลยครับ ผมมาช่วยเค้านะพี่
ผม : อืมๆ จริงๆ
เพื่อนอู๋: ก็ขับรถใกล้จะถึงปั๊มน้ำมันจุดนัดหมายกับญาติที่จะมารับ ตอนนั้นน่าจะตี 3 ได้มั้งพี่ พวกผม 2 คน ก็เพลียเผลอหลับไปทั้งสองคน ระหว่างที่ผมหลับนั้น มันเหมือนก็เคลิ้มๆ นะพี่ ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อสีขาวมัวๆ กางเกงขาสั้น เดินวนเวียนรอบรถอยู่หลายรอบ ในความรู้สึกนั้นผมก็แปลกใจว่าจะเดินวนมาทำไม สักพักชายคนนั้นหยุดตรงที่ผมนอน แล้วมีเสียงพูดว่า “ขอบใจนะที่มาส่งพี่” ผมก็สะดุ้งตื่นลืมตา บังเอิญมีรถของญาติผู้ตายเดินทางมาถึงพอดี ผมก็ไม่ได้พูดอะไร จนพวกผมขับรถตามญาติไปที่วัดแล้ว จากนั้นพวกผมก็ช่วยกันเอาศพออก ก็เห็นศพผู้ชายใส่เสื้อสีออกขาวแต่เปื้อนเลือด สวมกางเกงขาสั้น ทำให้ผมกับเพื่อนมองตากันแบบประหลาดใจ จนเดินทางกลับ ผมก็ถามเพื่อนว่า เห็นเหมือนกันมั๊ย เพื่อนผมก็บอกเห็นเหมือนกันตอนข้านอน ข้าก็เห็นผู้ชายคนนี้เดินวนเวียนรอบรถ
ผม : สุดยอดเลย อู๋ เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก กว่า น่ากลัวนะ
เพื่อนอู๋ : พี่ก็คิดดู.. ช่วงที่ผมไปร่วมทำมูลนิธิเนี่ย ผมถูกหวยบ่อยมาก.. เหมือนแรงบุญที่เราทำเพื่อช่วยเหลือพวกเค้า พอเป็นค่าใช้จ่ายน้ำมันรถ ค่าอาหารได้หลายมื้อเลย
ผม : สาธุๆ เลย สงสัยพี่ต้องไปบริจาคมูลนิธิบ้างแล้ว
เพื่อนอู๋ : พี่จะบริจาคเพื่อช่วยเหลือสังคมหรือพี่ เป็นคนดีจริงๆ
ผม : เปล่า พี่อยากถูกหวยกะเค้าบ้าง อ่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
