"วิสัยทัศน์" ... สิ่งที่เราไม่มี?
1. ที่อเมริกา หากจะสร้างเมืองหรือขยายถนน รัฐจะไม่เวนคืนที่ดินที่มีคนอยู่อาศัย แต่จะตัดถนนใหม่เข้าไปในที่รกร้าง(ที่แพลนไว้) เพื่อให้คนตามเข้าไป เมืองจะเกิดขึ้นตามมา....
แต่บ้านเรา คิดจะสร้างอะไรตรงไหน หากติดขัดด้านที่ทาง ก็จะเวนคืน แล้วก็ค่อยจ่ายเงินเป็นค่าชดเชย... ซึ่งมักจะน้อยจนเกิดการฟ้องร้องตามมา การก่อสร้างก็ล่าช้าออกไป
2. สัมปทานต่างๆในยุโรปหลายประเทศ เช่น การประมูลงานขนส่งสาธารณะ ทางด่วนต่างๆ รัฐจะให้ผู้เข้าประมูลเจ้าที่คิดค่าโดยสารหรือค่าผ่านทางต่ำสุด ชนะประมูลไป ...
ส่วนบ้านเรา จะเลือกผู้ที่ให้ราคาแก่รัฐสูงสุดได้งานไป ...ส่วนอนาคตจะขึ้นราคาค่าโดยสารอย่างไร ประชาชนคนใช้ฯก็รับกรรมไปแบบไร้ทางเลือก
3. เวลาจะสร้างสาธารณูปโภคใต้ดิน เช่นการวางโครงข่ายไฟเบอร์อ็อพติก ที่อเมริกาจะวางท่อร้อยสายในปริมาณ 2-3 เท่าของความต้องการ... เพื่อที่อนาคตจะได้ไม่ต้องสิ้นเปลืองรื้อเพื่อเพิ่มคู่สายอีก...
ส่วนบ้านเรา จะขุดๆเจาะๆ เปิดๆปิดๆ จนทางเท้าเละเทะ ไม่มีชิ้นดี แต่เจ้าหน้าที่รัฐมักร่ำรวยจากเงินของผู้รับเหมาที่ตกหล่น
4. ที่เวียดนาม คนที่จะมาเป็นครูสอนเด็กประถม-มัธยม จะคัดเลือกคนที่เก่งที่สุดในสาขาวิชา (บางเเห่งเลือกเอาระดับศาสตราจารย์มาสอนเด็กปฐมวัย) และมีใจรักการสอนมาสอน พร้อมกับให้เงินเดือนสูงๆและสังคมให้เกียรติมากกว่าอาชีพแพทย์...
ส่วนบ้านเรา ในอดีตถึงปัจจุบัน ครูส่วนใหญ่มักมีคุณวุฒิปานกลาง เงินเดือนน้อย มีหนี้สิน คนที่สอนเก่งๆก็มักจะเปิดร.ร.กวดวิชาเสริมหารายได้ส่วนตัว
5. ที่อิสราเอลและไต้หวัน ภาครัฐจะมุ่งส่งเสริมและพัฒนาภาคเกษตรกรรมที่ขาดเเคลนจนก้าวหน้าในเทคโนโลยีเกษตรระดับนำของโลก ....
ส่วนบ้านเรา ทรัพยากรด้านการเพาะปลูกทุกอย่างมีเพียบพร้อม แต่ปัญหาน้ำท่วม น้ำแล้ง เกษตรกรยากจน ติดหนี้ติดสิน มีการใช้ปุ๋ยใช้ยาฆ่าแมลงจนมีแต่เกษตรเคมีปนเปื้อน อันตรายตายผ่อนส่ง เป็นปัญหาอมตะนิรันดร์กาลมาถึงวันนี้
6. ที่ญี่ปุ่น รัฐส่งเสริมการท่องเที่ยวในทุกจังหวัดทุกพื้นที่ สร้างจุดขายประจำท้องถิ่น เอื้ออำนวยความสะดวกให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาง่าย สะดวก ปลอดภัย ...
บ้านเราทุกอย่างมีครบหมด แต่รัฐโปรโมทภาพรวมอย่างเดียว ธุรกิจท่องเที่ยวพึ่งพากลุ่มเป้าหมายไม่กี่ประเทศ นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเอง หากใสซื่อฯ ก็อาจโดนโกงตั้งแต่ขึ้นแท็กซี่ที่สนามบิน...ไปยันภูเขาและทะเลปลายทาง
7. ที่ญี่ปุ่น(อีกที) หน่วยงานราชการจะมีขนาดกระทัดรัดมาก รัฐจะจ้างพนักงานชั่วคราวเพิ่มเป็นพาร์ทไทม์หรือปีต่อปีกรณีมีงานบริการประชาชนที่เร่งด่วนสะสมมาก ...
ส่วนบ้านเรา ข้าราชการมีมากกว่างาน ก๊งเหล้ากันยาวตั้งแต่ตอนเที่ยงวัน ตอนบ่าย(บางที่)ว่างโลด
จากตัวอย่างที่ยกมา ท่านอาจอ่านแล้วปวดใจ หาว่าผมมองประเทศเราในแง่ร้าย ไม่มองในแง่ดีเลย.. แต่มันคือความจริงทั้งนั้น เพียงแต่เราจะรับมันได้หรือเปล่าเท่านั้น
ถ้าเรารับความจริงได้ เราก็ไปต่อได้ ... แล้วหากเราไปต่อ ... เราก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ
ปัจจัยพื้นฐานในการพัฒนาประเทศ บ้านเรามีครบหมดครับ ยกเว้น "วิสัยทัศน์" เท่านั้นที่เราขาด
นิยามของคำว่า "วิสัยทัศน์" ของผมไม่เหมือนกับในพจนานุกรม... มันหมายถึง "ความหวังดีต่อประเทศชาติและส่วนรวม" นั่นเอง
"สิ่งนี้" ต้องสร้างกันตั้งแต่เล็ก ต้องสอนโดยให้ผู้ใหญ่ทำเป็นตัวอย่างให้เด็กดู
เปิดกว้างทางความคิด ให้เด็กทุกคนมีอิสระในการคิด และให้ความสำคัญกับความคิดให้มากกว่าความรู้
ทั้งหมดจะสร้างคนที่มี "วิสัยทัศน์" ขึ้นมามากๆ
หาไม่แล้ว ความเจริญที่เราหวัง ก็คงเป็นเพียงความฝันครับ
- 33
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
