...ว่าด้วยเรื่องภาวะซึมเศร้า...
(ใครผ่านมาอ่าน อยากให้อ่านให้จบค่ะ)
จากใจผู้ที่กำลังเผชิญกับภาวะซึมเศร้า คือเราเองกำลังเผชิญกับภาวะนี้โดยลำพัง แต่จะว่าลำพังก็คงไม่ใช่ซะทีเดียว พระเจ้ายังทรงมีพระเมตตาให้เรามีสามีและเพื่อนที่ดี ถึงจะจำนวนน้อยแต่ก็ไม่ได้ด้อยคุณภาพ
โดยส่วนตัว...อยากบอกเพื่อนๆ และผู้คนรอบตัวทั้งหมดให้รับรู้ เนื่องจากสังคมและสภาพแวดล้อมมีส่วนสำคัญอย่างมากในการเยียวยา หรือแม้กระทั่งทำให้มันย่ำแย่ลงไป
เดิมที...เราเองเป็นคนร่าเริง มีอารมณ์ขัน เป็นคนตลก เข้ากับสังคมง่าย ถึงแม้จะไม่ใช่คนมองโลกในแง่ดีมากถึงขนาดวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์อย่างที่ใครๆ ชอบพูด แต่เราก็ไม่เคยมองโลกแง่ร้ายอย่างที่เป็นในทุกวันนี้....
เพราะการมีภาวะซึมเศร้าแบบนี้ ทำให้เราเป็นคนเก็บตัว เก็บรายละเอียดทุกการกระทำ ทุกคำพูด และปฏิกิริยาของผู้คนรอบข้าง เพื่อนฝูง ครอบครัวที่มีต่อเรา มาน้อยใจ มาโทษตัวเอง เราเสียใจง่ายขึ้น เศร้าง่ายขึ้น บ่อยขึ้น และรุนแรงจนกระทั่งคิดอยากจะหายไปจากสังคม จากโลกกลมๆ ใบนี้ ใบเดิมที่เราเคยมีความสุข
จากที่เคยห่วงใยพ่อแม่ สามี ครอบครัว เพื่อนฝูง เรากลับไม่นึกห่วงใยใครเลย อยากไปจากทุกคน อบากไปจากโลกนี้ ไม่อยากเป็นภาระใคร ยิ่งได้เห็นเพื่อนฝูงคุยเล่นหยอกล้อกันสนุกสนาน เรายิ่งรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน อยากเดินออกไป อยากหายไป.......
สุดท้ายความคิดที่เริ่มอยากทำร้ายตัวเอง อยาก "ฆ่าตัวตาย" ก็เริ่มมีบ่อยขึ้น
ในฐานะผู้ป่วยโรคซึมเศร้า เราจึงอยากวอนขอ... หากสังคม เพื่อนฝูง สังเกตเห็นเพื่อนหรือคนในครอบครัว คนรอบข้างของท่าน มีท่าทีและอาการที่เปลี่ยนไป ไม่ร่าเริง ไม่สดชื่น หลีกหนีสังคม หรือผิดปกติไปจากที่เคยเป็น .... ขอให้ใส่ใจซักนิด ไถ่ถามซักหน่อย ห่วงใยคนเหล่านี้ ก่อนที่เค้าเหล่านี้หรือเราเอง จะหายไปจากท่านและโลกใบนี้ตลอดกาล
และ ณ ขณะนี้ เราก็ไม่แน่ใจว่า เราจะยังมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ที่จะมีกำลังใจต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าแบบนี้ หวังไว้ลึกๆ ว่า เพื่อนๆ จะผ่านมาอ่าน และเข้าใจเราบ้าง ไม่ต้องถึงกับเอาใจตลออเวลาหรอก แต่ขอให้ใส่ใจซักนิดก็พอ.....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
