บ่าวอีสาน ผู้ไม่ค่อยอินกับภาคอีสาน สู่การเป็นเขยบ้านไร่
สู่ชีวิตที่เคยเห็น เคยผ่าน เคยสัมผัส แต่ไม่เคยได้อยู่ด้วยจริงๆ
ทักทาย…บทความแรกที่เขียนครับ
ช่วงบ่ายๆ แก่ๆ ของวันจันทร์เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2562 มันเป็นเดือนกุมภาพันธ์ที่ร้อนระอุมาก อากาศแห้งแล้ง ใบไม้ผลัดใบยืนต้นตากแดดอยู่กลางทุ่งนา ฝุ่นดินละเอียดคลุ้งไปทั่วบริเวณที่มีอะไรก็ตามไปสะกิดมัน
เขาว่ากุมภาพันธ์มันเป็นปลายฤดูหนาว ก็คงจะเป็นปลายจริงๆ เพราอากาศเดือนนี้ หนาว นิดเดียว ที่เหลือร้อนหมดทั้งวัน
เรียกได้ว่าถ้าตุลาคมเป็นปลายฝนต้นหนาว กุมภาพันธ์ปีนี้ก็คงเป็น “ปลายหนาว ต้นร้อน” ละมั้ง
ผมมาช่วยงานฌาปนกิจศพคุณตาของภรรยาที่จังหวัดอุบลราชธานี ในฐานะหลานเขย ผมจึงได้ทำหน้าที่หลายๆอย่าง และระหว่างนั้นก็ได้นั่งคุยกับพี่ชาย ซึ่งเป็นหลานเขยเช่นเดียวกัน เราทีมลูกเขย ก็ช่วยห่างๆ ให้หลานชายกับหลานสาว ลุงป้าน้าอาท่านเป็นคนนำทาง ส่วนเราจะอยู่ข้างหลังให้
คุยไปหลายเรื่อง สัพเพเหระ ต่างๆนาๆ ช่วยงานไปด้วยคุยกันไปด้วย จึงเป็นอะไรที่ค่อนข้างผ่อนคลาย ลดอุณหภูมิอากาศในเดือนนี้ไปได้เยอะเลยทีเดียว
“สนใจเขียนบล็อกมั๊ยล่ะตั้ม เวลาว่างค่อยเขียน มีเวลา มีความสามารถ น่าจะทำนะ พี่ยังอยากทำเลย สนุกดี”
ผมก็ฟังไป คุยไป ยาวๆไป ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอกครับ เพราะงานที่ทำปัจจุบันก็รัดตัวพอสมควร พอคุยไปสักพักแกก็พูดขึ้นมาว่า
“เขียนดีๆได้ตังนะ...”
คำว่า “เขียนบล็อกได้ตัง” ผมหูผึ่งขึ้นมาทันที เพราะไม่ใช่ไม่เคยเขียนบทความ เขียนหนังสือ ตัวผมเองเคยมีประสบการณ์เรื่องนี้อยู่บ้าง ทั้งการเขียนแนววิชาการ แนวอิสระก็เคยเขียน
ผลตอบรับก็พอให้ผู้อ่านได้ยิ้มได้ ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไรมากมาย และนั่นมันก็ผ่านมานานแล้ว
แต่ความสนใจที่เกิดขึ้น มันทำให้ผมนึกอยากเขียน เขียนอะไรสนุกๆ เป็นชีวิตประจำวันในตัวเรา ที่อยากนำเสนอ อยากเขียน อยากคุยให้คนอื่นได้รับฟัง ก็น่าสนุกอยู่มิใช่น้อย
ถ้าได้ตังด้วย ก็คงดี มิใช่น้อยเช่นกัน(คิดแล้วขำในใจ)
แต่...เขียนบล็อกคืออะไร ทำไม เขียนยังไงวะ ผมไม่รู้เลย ผมจึงเริ่มเซ้าซี้พี่ชายถึงวิธีการ และบรรดาตัวช่วย แอพลิเคชั่นต่างๆที่ใช้ในการเขียนบทความออนไลน์
จนได้เริ่มเขียนบทความทักทายนี้