#ฤดูหนาวเมื่อเราพราก
FUMINORI NAKAMURA
สำนักพิมพ์กำมะหยี่
มันควรเป็นหนังสือเล่มพอเหมาะที่คุณจะอ่านจบในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ถ้าใจของคุณไม่สั่นไหวไปเสียก่อนในช่วงกลางเรื่องถึงบทท้าย
งานเขียนชิ้นนี้ของคุณนากามูระขออนุญาตใช้เขียนแบบภาษาไทย ได้พาเราไปสู่ความซับซ้อนและดำดิ่งในเรื่องเล่าที่เหยียบเย็น มันเย็นยะเยือกอย่างแท้จริง เหมือนที่คำโปรยหลังปกบอกไว้ไม่มีผิด
เป็นนวนิยายที่ค่อนข้างดาร์ก หลอกล่อคนอ่านอยู่ทุกขณะ เปิดฉากมาด้วยประโยคที่ทำให้ตรึงติด ของนักเขียนหนุ่มที่สัมภาษณ์นักโทษประหาร ซึ่งเป็นอดีตตากล้องชื่อดัง
เอาจริง ๆ ก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นนิยายที่ต้องสืบสวนอะไร จังหวะเล่าเหมือนช้าเนิบเสียด้วยซ้ำ แต่มันก็ให้ความรู้สึกถึงห้องมืดโดดเดี่ยวแล้วมีใครสักคนเดินลงส้นเท้าจังหวะที่ก้าวอย่างแช่มช้า ใกล้เข้ามาๆ กรีดสะท้อนไปทั่วห้อง เย็นมาก ใจสั่นตาม
แกนหลักของเรื่องยังเป็นเรื่องความรัก ความเศร้า และการแก้แค้น แต่การออกแบบเรื่องเล่าทำได้น่าสนใจ ชอบตรงนี้แหละการดีไซน์พล็อตทั้งหมดนี่แหละ เรื่องซับซ้อนไปมา หักมุม หลอกให้เราเชื่ออย่างหนึ่ง ไม่ใช่หลอกหรอกเขาไม่ได้หลอกเลยด้วยซ้ำ แต่เราเชื่อไปแล้ว พอทุกอย่างเริ่มใกล้จุดไคลแมกซ์ เผลอร้อง อ่าว แล้วจากนั้นก็ เอ๊ะ
แต่พออ่านจบแล้วมันก็เศร้านะ ทั้งหมดทั้งมวลที่ตัวละครกระทำ ไม่ว่าฝ่ายไหนยังไง มันเศร้า โดยเฉพาะตัวละครที่เป็นต้นเรื่อง มันเศร้าจริงๆ และคิดว่าชื่อเรื่องมันเหมาะกับนิยายเล่มนี้จริงๆ #ฤดูหนาวเมื่อเราพราก
เป็นอีกนักเขียนที่จะต้องขอติดตามงานตลอดไป
<< “ทั้งที่ผมควรจะกลายเป็นปีศาจโดยสมบูรณ์แล้วแท้ ๆ แต่จนบัดนี้ ผมกลับยังรักคุณไม่เสื่อมคลาย” >>
ชอบมาก
#กอดกระดาษ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
