กินบุฟเฟ่ต์ Strawberry สดจากไร่ Japan!
ถ้าพูดถึง buffet ญี่ปุ่นเราคงนึกถึงอาหารอย่าง ปิ้งย่าง ชาบู ซูชิ แต่ของพวกนั้นมันธรรมดาไป เพราะวันนี้ผมจะพาไปดูบุฟเฟ่ต์ผลไม้สดๆ จากฟาร์มกัน!
อาทิตย์ก่อน สุดสัปดาห์ที่ผมรอคอยก็มาถึง เพราะมันเป็นวันที่ผมจะได้ไปเก็บ Strawberry ที่ฟาร์มกันสดๆ หลังจากจองล่วงหน้ามาเป็นเวลา 2 สัปดาห์
มาอยู่เป็นครึ่งปี ต้องยอมรับว่ายังไม่เคยซื้อสตรอว์เบอร์รี่
ญี่ปุ่นสดๆ กินซักครั้ง 5555
กว่าจะเก็บได้ขนาดนี้ใช้เวลาไม่น้อย
อยู่บ้านนอกก็มีดีอย่าง ตรงที่ความแออัดจากเมืองใหญ่น้อยกว่า ธรรมชาติก็อยู่ใกล้ตัวมากขึ้น เพียงแค่ใช้บริการรถไฟไปลง 2 สถานีถัดไป แล้วต่อบัส…. แต่ใครจะไปรู้ว่า วันเสาร์บัสมันวิ่งน้อย ไปถึงดูป้าย ก็พบว่าต้องรอ 1 ชม. วดฟ! ถ้าไม่เดินไปตอนนี้ก็คงไม่ทันเวลาที่จองไว้ ก็เลยเดินฝ่าลมหนาวไปกับสหายอินเดียข้างห้อง
เมื่อต้องเดินท่ามกลางลมหนาวโกรกหน้า ระยะทางแค่ 2-3 กิโล ก็ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นสิบได้เหมือนกัน แถมเดินๆไป ยังไม่เห็นความหวังใดๆ ว่าจะมีฟาร์ม Strawberry ที่ว่า
แต่หลังจากจ้ำมาราวครึ่งชม. ขณะที่กำลังบ่นกันอยู่นั้น ก็เห็นมุ้งขาวๆ อยู่ไกลลิบๆ พอดูทิศผ่าน google maps แล้วมันเข้าเค้า ก็ดีใจกันยกใหญ่
Felice strawberry farm, Shiga
ในที่สุด ก็ถึงจนได้! เห็นคนญี่ปุ่นที่ทยอยขับรถเข้ามาจอดกันชิวๆ ก็อดอิจฉาไม่ได้ ถ้ารู้ก่อนว่าบัสแม่งจะมาชั่วโมงละคันนะ..! ได้บทเรียนไปหนึ่งดอกเต็มๆ
ฟาร์มสตรอว์เบอร์รี่แห่งนี้เปิดให้เข้าไปตั้งแต่ข่วงปีใหม่ ไปจนถึงเดือน 5 โน่น โดยเก็บค่าเก็บพวกผมไปคนละราวๆ 1700 เยน สำหรับการเข้าไปกินแบบบุฟเฟ่ต์ในเวลาแค่ 30 นาที! แถมห้ามเก็บออกมากินข้างนอกอีก แม่เจ้า! ตอนแรกเห็นราคาก็เดาว่าชั่วโมงนึงได้มั้ง แต่นี่ครึ่งชั่วโมง ยังเก็บไม่พอกินเลยมั้ง
เข้าไปถึงเจอสาวๆ กำลังเซลฟี่กับผลไม้ที่เก็บมา.. ก็แอบนินทากับสหายอินเดีย ว่าพวกนี้อยู่ไม่เป็น ไม่เซียน จะมาเสียเวลากินทำไมหว่า
ไม่พูดมากให้เสียเวลา ตามตำราเค้าบอกว่าลูกยิ่งใหญ่ ยิ่งแดง จะหวานฉ่ำ แต่การจะหาลูกแบบที่ว่านั้นมันไม่ง่าย ส่วนใหญ่จะเจอแต่ลูกเล็กๆ ทั้งยังมีคนอื่นมาแย่งเก็บอีก
ต้นปลูกอยู่บนรางสูงประมาณเอว
อากาศในมุ้งอุ่นกว่าข้างนอกชัดเจนจนต้องวางโค้ทลง แล้วก็ไม่รอช้า รีบหยิบกระบะพลาสติกเล็กๆที่เค้าแจกฟรี แล้งวิ่งเข้าไปเก็บ แล้วซัดทันที ทำไปทำมา 15 นาที อิ่ม! เข้าใจแล้วว่าทำไมเค้ายืนเล่นกันชิวๆ ก็ได้เวลาผมถ่ายรูปมั่ง 5555
นอกจากการปรับอุณหภูมิภายในฟาร์มแล้ว ยังมีการใช้ผึ้งเลี้ยงมาช่วยผสมเกสรแบบธรรมชาติกันอีก คือปล่อยกันแบบฟรีสไตล์ท่ามกลางลูกค้ากันเลยทีเดียว จนต้องมีคำเตือนที่ว่า “อย่าไปเด็ดลูกเดียวกันกับที่ผึ้งเกาะอยู่” เข้าใจว่าคงต้องเคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นบ้างแหล่ะ
ช่วง 10 นาทีสุดท้ายก็เดินเล่นไป กินไปชิวๆ รวมทั้งหมดซัดไปซัก 25-30 ลูกได้ ขนาดว่าตั้งใจลดข้าวเที่ยงมาแล้ว แต่มันก็ได้เท่านี้
ภาพบรรยากาศ
สรุปคือ เป็น 30 นาทีที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เดินไปเดินมาแปปๆ หมดเวลาเฉย แต่ด้วยราคานี้ ถ้าแลกกับประสบการณ์เด็ดสตรอว์เบอร์รี่สดๆ จากต้นเข้าปาก ขอบอกว่าคุ้ม ทั้งกลิ่นหอมเฉพาะตัวกับรสหวานอมเปรี้ยวนิดๆ อีกทั้งยังกินกันแบบไม่ล้างมือ ท่ามกลางผึ้งและกลิ่นดินอีก 55555 เรื่องที่ได้เรียนรู้คือว่าบัสมันก็มีเวลาของมัน หากอยู่บ้านนอกแบบนี้ แล้วไม่ดูตารางไปมีแต่พังกับพัง
พอดีช่วงหลัง ยุ่งๆ ก็เลยไม่ได้เขียน แต่ตอนนี้คัมแบ็คแล้ว!
#AdminKusatsu
สำหรับใครที่ชื่นชอบผลงานสามารถติดตามได้ทางเพจ facebook "อยู่ญี่ปุ่นกับคนอินเดีย" กันอีกทางนะครับ
link: https://bit.ly/2VMGSru
- 27
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
