The pastel.เมื่อหัวใจใส่ผ้ากันเปื้อน3
...Safe zone...
เช้าอันวุ่นวาย...ในวันทำงานร้านกาแฟแห่งนี้ก็เริ่มต้นด้วยเช่นกัน....ฟาง.สาวน้อยที่ดูแลขนมหวานและเครื่องดื่มเริ่มต้นวันใหม่ด้วยกลิ่นหอมของน้ำพั๊นช์ที่ชงเตรียมใส่เครื่องกด......นุช...สาวอีกคนที่รักกาแฟ...เริ่มต้นด้วยกลิ่นหอมๆของ..เม็ดกาแฟบดละเอียด...ส่วนผมหรอ?...รบกะตู้ไอติมและท๊อปปิ้งที่ใช้กับไอ้ติมเหมือนเช่นเคย....ร้านนี้อยูกันเหมือนต่างคนต่างมาขาย..เราต่างมีมุมทำงานกันคนละมุมแต่บางที....เราก็ผลัดกัน...แต่เมื่อทุกคนพร้อม...ไฟหน้าร้าน open ก็ถูกเปิดขึ้น
หลังจากเปิดไฟได้ไม่นานลูกค้าก็เริ่มทยอยมาใช้บริการ...10โมงแล้วคนเริ่มนั่งกันแน่น...แต่โต๊ะหมายเลข4...มีเพียงแก้ว..กาแฟ.1แก้วอุ่นๆกับขนมปังทาเนย2ชิ้น...แล้ว.เจ้าของละไปใหน?....สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ.......แต่ผ่านไปเกือบครึ่งชัวโมง...เจ้าของก็ยังไม่มา..
แทน:::::ฟางไปดูโต๊ะ4สิว่ามีอะไรอยู่บนโต๊ะ
ฟาง:::(เดินไปที่โต๊ะ)แล้วกลับมาพร้อมกับกระดาษโน๊ต
ที่เขียนว่า.....ผมเตรียมไว้ให้มารับก่อน.10.00นโต๊ะหมายเลข4....
.......อ้าว....แล้วเจ้าของคือใครละ???..งงไปอีก......เรา3คน ยืนมองหน้ากันด้วยความงง...
บ่าย3.....สภาพความวุ่นวายในร้านก็เป็นเช่นนี้ประจำ.ทั้งนักเรียนที่มาล้อมตู้ไอติม.....ทั้งหนุ่มสาวออฟฟิตที่มานั่งดื่มกาแฟและชาเพื่อคลายเครียดและกลิ่นหอมของขนมปังทาเนย บราวนี่หรือคัฟเค็ก..เป็นใครก็อดใจไม่ใหวแน่นอนที่จะต้องสั่งกาแฟ....แม่แต่สาวน้อยลาเต้ ของเรา ก็เดินเข้าร้านมาพร้อมกับเปนักเรียนและ
sheet การบ้านปึกใหญ่...เธอมาที่โต๊ะตัวเดิม เธอเอาป้ายจองแอบไปที่มุมหนึ่งของโต๊ะ...เธอนั่งลงรินน้ำเปล่าใส่แก้วแล้วดื่มรวดเดียวหมด แล้วเธอก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวเดิม ปล่อยแขนห้อยข้างลำตัวแล้วเอนหลังคอพับ.....อย่างหมดแรง!!!!! สาวน้อยในชุดนักเรียน...เธอมาด้วยสภาพที่เหมือนไปต่อสู้กับอะไรมา อย่างหมดแรง....ผมสะกิด นุชให้มองดูเธอ..สาวน้อยคนนั้น...นุชเองเมื่อเห็นว่า พลอย อยู่ในสภาพแบบนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปหา เพราะเธอคือvip คนแรกและคนเดียวของ The pastel.
นุช:::สวัสดีน้องพลอย.....ทานอะไรมั้ย?
แทนคำตอบ สาวน้อยโผเข้ากอดเอวของพนักงานรุ่นพี่ผมยาวจนกล่องดินสอหล่นพื้น จนทุกคนหันมามองเธอ....เธอร้องไห้ในทันใด....
นุช:::เป็นอะไรไปหรือสาวน้อยร้องให้ทำไม..คนมองกันทั้งร้านแล้ว
พลอย::ไม่เป็นไรหรอกใครจะมองหนูก็ปลอยเขา...แต่หนูเครียด.หนูอยากร้องไห้....แล้วสาวน้อยก็ถูหน้าที่เปื้อนน้ำตากับผ้ากันเปื้อนที่นุชใส่อยู่
นุชเองก็คงจะตกใจเหมือนกัน เธอลูบหัวเด็กสาวอย่างออ่นโยน...หยุดร้องนะคนดี...ไม่สวยเลยรู้ใหม? ไม่ร้องนะ เราโตแล้วเข็มแข็งนะคนดี แล้วนุชเองก็หยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ ซับน้ำตา สาวน้อยคนที่กอดเธอได้อย่างไม่อายใคร....เธอไม่ใส่ใจด้วยซ้ำว่าจะมีใครมอง..เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าในร้านจะมีใคร? แค่เธอรู้ว่าคนที่เธอไว้ใจอยู่ตรงหน้าเธอ...เธอจะร้องไห้กับเขาคนนั้น.....เธอต้องการแค่นั้น!!!
แต่ไม่นานลาเต้ร้อนๆและขนมปังทาแยมรสส้มก็มาวางบนโต๊ะ....แต่คนที่ยกมาให้เธอ...คือผมเอง.....หลังจากผมจัดการแก็งเด็กแสบ7-8คนที่กรูกันมาล้อมตู้ ไอติมอยู่พักใหญ่....ผมถือแก้วลายวัวสีฟ้าออ่นพร้อมกับขนมปัง1ชิ้นเดินมานังตรงข้ามกับเธอ....น้องครับพี่นั่งด้วยคนนะ.....เธอพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับแหวกกองหนังสือให้พอมีที่ให้ผมได้วางแก้วกาแฟ...
.........มองผ่านกระจกออกไปนอกร้าน ผู้คนมากมาย ดิ้นรน.....ไขว่คว้าอนาคต รีบเร่งกลับบ้าน เดินกันวุ่นวาย แต่มุมนี้มีเพียงคนออ่นล้า1คน กับคนเหงา1คน นั่งเงียบๆโดยไม่มีใครพูดอะไร....ต่างคนต่างรู้ว่า ตรงนี้คือเซฟโซน.....
แก้วผมเอง
แทน::น้องครับ วันนี้ร้องไห้ทำไมหรอ?
พลอย:พี่คะ..หนูจะทำยังไงดีหนูสอบตก...แถมครูให้งานหนูมาทำเพิ่มอีก....หนูเหนื่อย...แฟนหนูก็หนีไปมีคนใหม่!!หนูเครียดมากเลย...
แทน:::ใจเย็นๆนะครับ.บางอย่างเราก็ควรปล่อยมันไป...บางอย่าง มันก็เป็นของเราบางอย่างมันก็ไม่ใช่ของเรา.อย่าคิดมากเลย..
สาวน้อยหันไปมองข้างนอกตาเหมอลอยอยู่ครู่หนึง....แล้วสาวน้อยก็รีบวิ่งออกจากร้านไป...
ผมเองตกใจมาก กลัวว่าเธอจะคิดสั้นรีบมองตามเธอออกไป เธอวิ่งไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนเป็นพนักงานออฟฟิตแล้วเธอก็เดินมากับผู้หญิงคนนั้น.....เธอแลดูดีใจมากเมื่อเธอพาผู้หญิงคนนั้นมาในร้าน
พี่แทนค่ะ พี่นุช พี่ฟาง..นี่แม่หนูเองแม่มุข คะ
สวัดีครับผมแทนครับ ส่วนคนที่กำลังชงกาแฟคนนั้นชื่อนุช ส่วนน้องอีกคนชื่อฟางครับ
ฉันไม่รู้มาก่อนเลย ว่าลูกสาวจะอยู่ที่นี่...ฉันนึกว่าเธอยังเรียพิเศษอยู่เลยจะเดินไปรับ....ร้านเหมาะที่จะนั่งพักมากๆ.....
ขอบคุณครับ..ว่าแต่จะรับอะไรมั้ยครับ.....
มุก::เอาชาเขียวเย็นค่ะ....
หลังจากผมรับออเดอร์มาจากโต๊ะหมายเลข7.....ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากโต๊ะที่เคยเงียบเหงาแล้วเปื้อนน้ำตา.....ตอนนี้มันช่างต่างจากเมื่อชั่วโมงก่อนที่เด็กสาวคนนี้เดินเข้ามา....
ได้แล้วค่ะ:::::นุชเองที่เป็นคนเดินเอาชาเขียวไปส่งให้ลูกค้า.....คุณมุขก็ถามเธอว่า...
มุข::คุณคะ...ลูกสาวฉันสร้างความรำคาญให้คุณรึเปล่า?
นุช:ไม่เลยคะ.ลูกสาวคุณน่ารักมากมาทำการบ้านที่นี่ทุกวันเลย
แล้วนุชเองก็เดินมาชงกาแฟต่อ....ปล่อยให้แม่ละลูกสาวได้ปรับความเข้าใจดัน ...ทุ่มกว่าๆ....อีกไม่ช้านานฉันก็จะปิดร้านล้ววว.....ฉันจะได้นอนสักที55
(แก้คำผิดให้ด้วยนะคับ)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
