“ ความโลภของขุนนาง “....ขุนนางกับคนดีสองสิ่งนี้เป็นพร้อมกันไม่ได้ เฉินฮุยมีบทบาทสำคัญช่วงปฏิรูปหวังอันสือในรัชกาลซ่งฮุยจง มีตำแหน่งเป็นมหาเสนาบดี เขาทุ่มเทรับใช้ฮ่องเต้ซ่งฮุยจงอย่างเต็มที่ระดมก่อสร้างพระราชอุทยาน และรวบรวมหินรูปทรงแปลกตาทั่วแผ่นดินเพื่อนำมาตกแต่ง ทำไห้ราษฎรหลายร้อยครอบครัวล้มละลาย สิ้นหวังในชีวิต ขณะที่ทำให้ราษฎรหวาดผวาก็มีเรื่องหนึ่งซึ่งถ้าซ่งฮุยรู้ก็คงหวาดผวาเช่นกัน นั่นคือเฉินฮุยนำเงินที่ขูดรีดมาแบ่งปันสิบส่วน ถวายให้ซ่งฮุยจงหนึ่งส่วน ที่เหลือเก้าส่วนเป็นของตัวเอง...
เมื่อมีทรัพย์สมบัติมหาศาลชีวิตความเป็นอยู่ของเฉินฮุยจึงสุขสำราญ ชีวิตเฉินฮุยมีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ต่อมาทหารจินบุกลงใต้กองทัพของเฉินฮุยพ่ายแพ้...
เฉินฮุยถูกขับไล่ออกจากเมืองหลวง เขาไม่รู้สึกเสียใจรีบเก็บทรัพย์สินเงินทองทั้งหมดใส่เกวียนหนีออกจากเมือง เขาหวังว่าจะใช้เงินทองเหล่านี้ นำไปใช้อย่างสบาย แต่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้เมื่อเขาย่างก้าวสู่หูหนานเขาจึงรู้ว่าเงินมากมายก็ซื้อของกินไม่ได้ เพราะชาวบ้านแถวนั้นโกรธแค้นเขา เขาจึงวางแผนให้เฉินฮุยอดตาย เขาไม่สามารถใช้เงินซื้อข้าว ปลาอาหารได้ ทำให้เขาหิวโซตาลาย เฉินฮุยก็ไม่กล้าหวังที่จะกินของดี แค่กินให้อิ่มซักมื้อก็คงยาก...
เฉินฮุยเศร้าใจมาก เขาผ่ายผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ได้แต่ครํ่าครวญ นึกไม่ถึงว่าผู้คนจะเกลียดเขาขนาดนี้ เฉินฮุยก็เปรียบเสมือนคนตายที่ถือแบงค์กงเต็กมายังโลกมนุษย์ ย่อมซื้ออะไรไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ตายเพราะความอดอยากก่อนถึงจุดหมายปลายทาง...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
