นิทานสมอง
“ เก้าอี้สีเขียว ในบ้านสีเขียว “
จู่ๆ เศรษฐีนีนางหนึ่ง
ก็เกิดหลงไหลได้ปลื้มเก้าอี้สีเขียว
ที่ตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ
นางจึงต้องการทาสีบ้านของนางนั้น
ให้เป็นสีเขียวเหมือนเก้าอี้ตัวนี้
ภาพโดย หนังสือนิทานล้านบรรทัด
“ใครก็ตามที่สามารถทาสีบ้านของฉัน
ด้วยสีเขียวเดียวกับเก้าอี้ตัวนี้ได้
ฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม”
เศรษฐีนีประกาศออกไป
“ไม่ว่าจะผสมสีอย่างไรก็ตาม”
ช่างทาสีแทบทั้งเมืองเดินทางมาขอรับงานนี้
ค่าที่ใครๆ ก็รู้ว่าเศรษฐีนีผู้นี้เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น
แต่เมื่อช่างทาสีคนแรกเริ่มทาสีห้องรับแขก
เขาก็เริ่มรู้แล้วว่างานนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย
เพราะตอนเทียบสีที่ผสมเสร็จครั้งแรก
ด้วยสายตาอาจจะมองเห็นเป็นสีเขียวเหมือนกัน
แต่เมื่อสีแห้ง สีห้องที่เป็นสีเขียว
ก็จะผิดเพี้ยนไปจากสีของเก้าอี้เล็กน้อย
“มันเขียวอ่อนกว่ากันตั้งแยะนี่” เศรษฐีนีพูดขึ้น
“ถ้านายช่างทาต่อไปทั้งหลัง ฉันไม่รับประกันด้วยนะ
ว่าฉันจะจ่ายเงิน ถ้าสีออกมาไม่เหมือน”
ช่างทาสีคนแรกจึงขอถอนตัว
จากนั้นก็มีช่างทาสีคนที่สองมาขอรับงานต่อ
ช่างคนนี้ดูจะรอบคอบกว่าคนแรก
เขาบรรจงผสมสีเขียวกับสีน้ำเงินและสีเหลือง
รวมทั้งสีดำ เพื่อให้ออกมาคล้ายที่สุด
แล้วก็เฝ้ารอสีแห้งเพื่อจะได้เทียบกับสีเก้าอี้
อนิจจา ช่างทาสีคนที่สองใช้เวลาไปเกือบอาทิตย์
ก็ยังไม่เริ่มทาสีจริงเสียทีเลย
เพราะมัวแต่ทดลองผสมสีอยู่นั่นเอง
ในที่สุดช่างคนที่สอง ก็ขอถอนตัว
หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน
เมื่อช่างคนอื่นๆ รู้ข่าวความยากในการผสมสีให้เหมือน
ต่างก็ไม่กล้ารับงานนี้
จะเหลือก็เพียงช่างศรี
ช่างทาสีที่หนุ่มที่สุดในบรรดาช่างทั้งหมด
“ขอเวลาแค่สี่วัน บ้านทั้งหลังของท่าน
จะมีสีเขียวเหมือนเก้าอี้ตัวนี้”
ช่างศรีมั่นใจในสูตรการผสมสีของตัวเอง
สองวันผ่านไป เศรษฐีนีมาดูบ้านที่ทาสีแล้วเสร็จ
นางยกเก้าอี้สีเขียวในห้องรับแขกเดินเทียบสีไปทุกห้อง
ทั้งภายนอกและภายในบ้าน
แล้วนางแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ด้วยความดีใจ
บ้านทั้งหลังมีสีเขียวเหมือนกับเก้าอี้
ไม่มีผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว
ช่างศรีได้รับการตบรางวัลครั้งใหญ่
มันมากพอที่เขาจะซื้อที่ดิน และบ้านหลังใหม่
แต่นั่นก็ไม่เท่ากับการทำให้เขากลายเป็นช่างทาสี
ที่โด่งดังที่สุดในเมือง
มีงานหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย
ไม่ถึงสิบปีช่างศรีก็มีกิจการทาสีใหญ่โต
และกลายเป็นเศรษฐีน้อยๆ
แต่ถึงเขาจะมีลูกน้องฝีมือดีมากมายนับร้อย
ก็ไม่มีใครแม่แต่คนเดียว
ที่รู้สูตรลับการผสมสีเขียวในตำนานของเขา
และไม่ว่าใครจะถามอย่างไรช่างศรีก็ไม่เคยปริปากบอก
ผ่านไปเกือบห้าสิบปี
ช่างศรีในวัยชรานอนซมอยู่บนเตียง
และกำลังจะจากโลกนี้ไปด้วยโรคชรา
ในที่สุด เขาก็เปิดเผยสูตรลับการผสมสีเขียวในตำนาน
ครั้งนั้นออกมา
เสียงแผ่วเบาของชายชราดังขึ้น
มีเพียงคนที่อยู่ใกล้ๆ เท่านั้นที่พอจะได้ยิน
. . . . .
“ ก็ทาสีเก้าอี้ให้เหมือนสีบ้านสิ เด็กโง่ “
ขอบคุณที่อ่านกันจนจบ
ฝากกดติดตาม(follows)ด้วยครับ
🤫
.
.
.
ขอบคุณหนังสือดีๆ
| นิทานล้านบรรทัด |
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
