สังข์ทองใกล้จบแล้วครับ...ตอนนี้ผมยกกลอนมาเยอะหน่อย เพราะบทปะทะคารมระหว่างรจนา กับพี่สาวทั้งหก ถือว่าแซ่บหลาย...เชิญเสพ
สังข์ทอง ๑๑...
...พระอินทร์เล่นเกมบีบ จนพระสังข์ต้องยอมถอดรูปออกมาตีคลี...พระอินทร์ก็ทำเป็นยอมๆ กลับสวรรค์ไป...
...ก่อนจะเดินเรื่องต่อ อยากจะยกเหตุการณ์ย่อยๆมาให้อ่านกัน...ก็เป็นเรื่องระหว่างนางรจนา กับพี่สาวทั้งหก...
คราวนี้เจ้าเงาะกลายเป็นพระสังข์ทอง หล่อสุดเก่งสุดในบรรดาเขยทุกคน...แล้วพี่ๆเค้าว่าไงกันมั่ง...ลองดูตอนเพิ่งเห็นเจ้าเงาะถอดรูปครั้งแรก...เล่นเอาพี่สาวทั้งหกเคลิ้มไปเลย รู้งี้เลือกเจ้าเงาะซะก็ดีหรอก...
“ต่างคิดริษยาน้องสาว
มานั่งเท้าแขนเคียงอยู่กับผัว
เริงร่าหน้าบานเป็นใบบัว
ลืมกลัวบิดาร้องว่าไป
เมียเจ้ารูปทองสิบสองหนัก
ยศศักดิ์ปึ่งชาหาน้อยไม่
พี่น้องพร้อมพรั่งช่างกระไร
แต่จะยกมือไหว้ก็ไม่มี”
...นางเอกอย่างรจนามีหรือจะยอมถอย...มึงแสบมา กูก็แสบไป...
“เมื่อแรกได้ผัวเงาะเยาะวุ่นวาย
ทั้งตัดเป็นตัดตายจะตบตี
ประเดี๋ยวนี้จะกลับมานับถือ
นี่ลืมไปแล้วหรือนะหม่อมพี่
เป็นผู้ใหญ่อะไรอย่างนี้
ข้ามิอยากไหว้ให้เสียมือ”
...อย่างที่เคยบอกล่ะครับ ว่าบทกลอนของเรื่องนี้ โดยเฉพาะตอนรจนาฟัดกับพี่ๆ...โคตรมันส์อร่อยเหาะ...ขอต่ออีกนิดนะฮะ...
รจนาก็บอกเลย...พี่ลองไปถามผัวๆของพี่ดู ไอ้ตอนหาเนื้อหาปลามาน่ะ...หาได้เองหรือใครเขาเมตตายกให้...
...เอาล่ะสิ เมียๆทั้งหกก็หันหาผัวตัวเอง...ไหนเรื่องหาปลาหาเนื้อ มันเป็นยังไงเล่ามาซิ...
“เมื่อนั้น
หกนางต่างคนหุนหัน
ผินหน้าหาผัวของตัวพลัน
ได้ยินมันหรือไม่เจ้าใจเย็น
ไหนว่าจมูกเจ้าปากเป้ากัด
ผีตัดใบหูมีผู้เห็น
ช่างเงียบเสียงเถียงเขาก็ไม่เป็น
ให้มันมาว่าเล่นเป็นอย่างไร”
...หกเขยก็ได้แต่ก้มหน้างุบงิบๆ...เออน่าๆ มันผ่านไปแล้วจะมารื้อฟื้นทำไม...
...กลอนเยอะหน่อยนะฮะตอนนี้ เพราะคนเล่าชอบมาก...ถ้ายืดเยื้อไปก็ข้ามๆไปเน้อ...
เอาเป็นว่าสุดท้ายพระสังข์ก็ได้เป็นเขยคนโปรดของท้าวสามนต์...โปรดจนท้าวสามนต์ยกเมืองให้ครองไปเลย...
แต่เรื่องจะจบแค่นี้ได้ยังไง...พระสังข์ได้ดิบได้ดีแล้ว แต่แม่แท้ๆ พระนางจันท์เทวียังตกระกำลำบากอยู่กับตายายอยู่เลย...
คนเคลียร์เรื่องนี้ก็ไม่พ้น...พระอินทร์อีกแล้ว...
...พอนึกได้ว่าต้องปิดจ๊อบ พระอินทร์ก็เหาะไปหาท้าวยศวิมล พ่อของพระสังข์...
เงื้อกระบอง กระทืบตีนขู่กันตรงๆเลย...มรึงทำลูกทำเมียตกระกำลำบากยังไง รู้ตัวมั้ย...ตอนนี้มึงต้องรีบเคลียร์ได้แล้ว...โน่น ไปรับเมียมรึงกลับมาก่อน...นู่น นางจันท์เทวี เธอทำไร่ทำนาอยู่กับตายาย...อยากรู้ที่ เด๋วกรูแชร์โลเคชั่นให้...
ท้าวยศวิมลก็ตาลีตาเหลือก ออกตามหานางจันท์เทวี...เจอกันก็แน่นอน ต้องมีงอนมีง้อกันบ้าง...สุดท้าย พอบอกข่าวว่าพระสังข์ลูกชายที่ถูกถ่วงน้ำไปนั้น ยังไม่ตาย ไปเป็นลูกเขยท้าวสามนต์...
นางจันท์เทวีก็เลยยอมคืนดีกับผัว แล้วยกขบวนจะไปเมืองของท้าวสามนต์...เพื่อไปหาพระสังข์ลูกชาย...
...คราวนี้พอยกขบวนข้าทาสบริวารทหงทหาร มาจนใกล้เมืองท้าวสามนต์แล้ว...ท้าวยศวิมลเกิดนึกกลัว...เอ...ลูกชายที่ตอนนี้เป็นเจ้าเมืองอยู่...จะยังโกรธพ่ออยู่ป่าวหว่า...
ก็เลยตกลงวางแผน...ขบวนทั้งหลาย จอดพักอยู่ที่ชายป่านอกเมือง...สองคนตายายจะปลอมตัวเป็นสามัญชนเข้าเมืองไปก่อน
- 16
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
