"วลาด" ต้นกำเนิด ตำนานผีดูดเลือด
***
เจ้าชายผู้กล้าท่านหนึ่ง ได้ทำการต่อต้านการโจมตีของพวกเติร์กอย่างแข็งขัน จนเป็นที่เลื่องลือในความเก่งกล้า บ้าบิ่น และเหี้ยมโหดต่อศัตรูผู้รุกราน
จนกลายมาเป็นเจ้าของตำนานแห่งความโหดเหี้ยม ในท้ายที่สุดพระองค์ก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรวัลลาเชีย,วาลาเคีย(โรมาเนีย ในปัจจุบัน) พร้อมๆกับตำนานเล่าขานที่ถูกส่งต่อไปทั่วทุกแดนดิน
เจ้าชายท่านนั้น มีพระนามว่า เจ้าชายวลาด เทเปส (Vlad Tepes) หรือ เจ้าชายวลาดที่ 3 แห่งแคว้นวาลาเคีย (Vlad III, Prince of Wallachia) หรือ ที่รู้จักอีกชื่อหนึ่งคือ วลาดิสลาฟ แดรคูล (เคาท์แดร็กคูล่า)
ชาวบ้านมักเรียก เจ้าชายวลาดว่า "วลาด แดรคูล" (แปลว่า วลาด เจ้ามังกรหรือบุตรแห่งมังกร) (แดรกูล = ดราก้อน) เพราะพ่อของวลาด ได้รับการแต่งตั้งจากพระจักรพรรดิซิกิสมุนด์ แห่งนูเรมเบิร์ก ให้เป็น "อัศวินมังกร" (Knight of Dragon's Order) ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ตกทอดถึงทายาทด้วย
***
เจ้าชายวลาดที่ 3 ถือกำเนิดขึ้นในปี 1431 ท่ามกลางครอบครัวที่แตกหักด้วยการเมืองและสงครามอันนองเลือด จนส่งผลให้มีนิสัยที่โหดร้าย โดยทรงชอบการประหารเชลยด้วยวิธีการที่ทรมานและโหดเหี้ยมมาก นั่นคือการใช้วิธี "เสียบทะลุ" โดยเอาไม้แหลมมาเสียบทะลุตัวเชลยที่จับมาได้ ตั้งแต่ทวารหนักจนถึงปาก
จากนั้นจะเสียบประจานปักไว้ตามทุ่งหญ้ากว้างทิ้งไว้ จนเชลยเสียชีวิตในที่สุด ซึ่งพระองค์เชื่อว่า การทรมานเชลยด้วยวิธีดังกล่าว เป็นหนึ่งในกลยุทธการข่มขวัญศัตรูซึ่งได้ผลมากสำหรับแคว้นเล็กๆที่ถูกรุมล้อมรอบด้านโดยอาณาจักรใหญ่ๆ
การสังหารหมู่เชลยครั้งที่เป็นที่เล่าขานกันมากที่สุดครั้งหนึ่งคือ การทรมานเชลยศึกหลายหมื่นคนโดยการเสียบทะลุทั้งเป็น และนำไปปักไว้ตามทางจนกลายเป็น"ป่า"ของซากศพ ข่าวความโหดร้ายของเคาท์แดร็กคิวล่าได้แพร่กระจายออกไป จนพระองค์ได้รับฉายาใหม่ว่า "วลาด จอมเสียบ"(Vlad the Impaler)
(เรื่องดังกล่าวถูกพูดถึงกันปากต่อปาก จนกลายเป็นตำนานว่าท่านเคานท์นั้นนิยมดื่มเลือด และอาจจะกินคนด้วย
จากตำนานดังกล่าว ทำให้กลายเป็นแรงบันดาลใจของ บราม สโตกเกอร์ ในการเขียนนวนิยายเรื่อง แดร็กคิวล่า Dracula ต้นกำเนิดของแวมไพร์ ปีศาจที่ชื่นชอบการดูดเลือดในที่สุด)
***
ปี 1459 สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 2 ได้ส่งทูตมาเรียกร้องบรรณาการจากวาลาเคีย วลาดปฏิเสธจะจ่ายบรรณาการ และสังหารทูตโดยการตอกตะปูกับผ้าโพกหัวให้ติดกับศีรษะ
สุลต่านทรงพิโรธ และส่งทหารเข้าโจมตีวาลาเคียในปี ค.ศ. 1462 ซึ่งวลาดได้รบแบบกองโจรและประสบความสำเร็จหลายครั้ง โดยครั้งที่สำคัญที่สุดคือการลอบโจมตีในกลางดึกที่ตรือโกวิชเต้ ซึ่งส่งผลให้ออตโตมานสูญเสียกำลังพลไปเป็นจำนวนมาก
อย่างไรก็ตามในภายหลังวลาดต้องพ่ายแพ้เพราะมีขุนนางไส้ศึกแปรพักตร์ ออตโตมานจึงสามารถเข้าพิชิตวาลาเคีย และตั้ง ราดู ผู้รูปงาม (Radu Cel Frumos) พระอนุชาของวลาด ซึ่งเป็นชาวมุสลิมและมีใจฝักใฝ่ต่อออตโตมัน ขึ้นบัลลังก์เป็นเจ้าชายแห่งวาลาเคีย
วลาดเสด็จหนีไปขอความช่วยเหลือจากพันธมิตรของพระองค์คือฮังการี แต่แทนที่จะได้รับความช่วยเหลือ พระองค์กลับถูกจับกุมตัวโดย พระเจ้ามะติอัช (Corvin Mátyás) ซึ่งเป็นพระโอรสของฮุนยาดี ยานอช และเป็นพระมหากษัตริย์ฮังการี
โดยสาเหตุของการจับกุมอาจเป็นไปได้ว่าพระเจ้ามะติอัชทรงไม่ประสงค์จะเปิดศึกกับออตโตมาน เนื่องจากพระองค์ทรงกำลังต้องการที่จะขยายอำนาจในยุโรปกลางมากกว่า จึงทรงแต่งจดหมายปลอมว่า วลาดมีใจฝักใฝ่ต่อออตโตมาน เพื่อแสดงถึงความชอบธรรมในการจับกุมตัววลาด
อย่างไรก็ตามในภายหลังพระเจ้ามะติอัชทรงต้องการแผ่ขยายอำนาจสู่ดินแดนวาลาเคีย จึงทรงปล่อยตัววลาดในปี ค.ศ. 1474 และในปี ค.ศ. 1476 พระองค์ได้ตัดสินใจที่จะสนับสนุนวลาดให้กลับไปยึดวาลาเคียอีกครั้ง
วลาดสามารถยึดบัลลังก์จาก บาซารับ ลาโยตู (Basarab Laiotă) ซึ่งเป็นเจ้าชายแห่งวาลาเคียพระองค์ใหม่ที่ฝักใฝ่ในออตโตมาน ได้สำเร็จ และปกครองบัลลังก์วาลาเคียเป็นสมัยที่ 3 แต่พระองค์ปกครองได้ไม่นาน ก็ได้ถูกสังหารลงในการรบกับออตโตมัน
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
