ย้อนรอยคดีแพะรับบาปสุดโด่งดังในตำนาน - เชอร์รี่ แอน ดันแคน #1
#2 ตอนจบ มาละจ้าา https://www.blockdit.com/articles/5cb4bae45d02ee10145b9568
หลังเลิกเรียน เวลา 15.00 น.
วันที่ 22 กรกฎาคม ปี พ.ศ. 2529
นางสาวเชอร์รี่ แอน ดันแคน สาวลูกครึ่งสัญชาติ ไทย-อเมริกัน วัย 16 ปี กำลังเดินทางกลับบ้าน โดยสารรถแท๊กซี่คันที่ใช้บริการเป็นประจำอยู่ทุกวัน
แต่วันนี้ . . มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ชายลึกลับจำนวน 2 คน ควบคุมตัวเธออยู่ภายในรถแท๊กซี่ ปฏิบัติการแห่งความตาย กำลังจะดำเนินการสู่จุดหมาย คนร้ายคนแรกใช้กำลังกดตัว เชอร์รี่ แอน ให้อยู่นิ่ง ในขณะที่อีกคนใช้มือปลดเข็มขัดจากชุดนักเรียนของเธอ นำมารัดคอเชอร์รี่ แอน ดันแคน อย่างเหี้ยมโหด จนเธอสิ้นลมหายใจ
อะไร !!?? คือ เบื้องหลังของสาเหตุการเกิดฆาตกรรมครั้งนี้ เชิญทุกท่านร่วมค้นหาคำตอบไปกับ Red Diary ได้เลยค่า
Cr.thaipbs
ย้อนกลับไปเมื่อ 33 ปีที่แล้ว
วันที่ 22 กรกฎาคม ปี พ.ศ. 2529 นางสาวเชอร์รี่ แอน ดันแคน หญิงสาววัย 16 ปี ลูกครึ่งไทย-อเมริกัน นักเรียนโรงเรียนพระกุมารเยซูคริสต์ (โฮลี่) หายตัวไปหลังจากเลิกเรียน ขณะเดินทางกลับมาที่บ้าน และญาติของเธอได้เข้าแจ้งความคนหาย ที่ สน.พระโขนงในเวลาต่อมา
วันที่ 25 กรกฏาคม ปี พ.ศ. 2529
วันเวลาล่วงเลยไป 3 วัน นายสงัดกับนางสายหยุด ศรีเมือง สองสามีภรรยา ชาวบ้านที่อาศัยอยู่บริเวณนั้น ตื่นเช้าเพื่อช่วยกันหาปูในป่าแสมเพื่อนำไปขายเป็นรายได้เลี้ยงชีพเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
แต่วันนี้ไม่เหมือนกับทุกวัน ตรงที่ นอกจากทั้งคู่จะเจอปูแล้ว พวกเขาทั้งสองยังพบเจอศพผู้หญิงอีกด้วย เธอนอนเสียชีวิตอยู่ในร่องน้ำ บริเวณป่าแสมบางสำราญ บริเวณหลัก กิโลเมตรที่ 42 ของถนนสุขุมวิท (สายเก่า) ตำบลปางปูใหม่ จังหวัดสมุทรปราการ
สองสามีภรรยาตกใจกับสิ่งที่พบเจอมาก พวกเขารีบแจ้งความกับตำรวจ สภอ.สมุทรปราการ ในทันที หลังตำรวจได้รับแจ้งเรื่องจากสองสามีภรรยาแล้ว ไม่กี่นาทีต่อมาก็ยกกำลังพล (เกือบหมดโรงพัก) เพื่อไปยังที่เกิดเหตุ ตำรวจสันนิษฐานข้อแรก ว่า เธออาจจะเป็นสาวโรงงานในละแวกนั้น ที่ถูกล่อลวงมาฆ่า ข่มขืน เหมือนคดีฆาตกรรมอื่น ๆ
สถานที่เกิดเหตุ Cr.baanmaha
แต่ต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้ทำการสืบค้นเพิ่มเติม จึงพบว่า ศพนั้น คือ นางสาวเชอร์รี่ แอน ดันแคน นักเรียนสาวที่หายตัวไป เธอถูกฆาตกรรมอย่างเลือดเย็น เธอถูกบีบคอจนเสียชีวิต
เพราะสภาพศพไม่พบบาดแผลใด ๆ และแน่นอนการสอบสวน บุคคลที่เกี่ยวข้องกลุ่มแรก จึงประกอบไปด้วย มิสเตอร์โจ และ นางกลอยใจ ดันแคน พ่อแม่บังเกิดเกล้าของเธอนั่นไง
นางกลอยใจ และ มิสเตอร์โจ พ่อและของเชอร์รี่ แอน ดันแคน Cr.siamzone
และคนสำคัญอีกคนหนึ่ง ที่ตำรวจเรียกสอบสวนคือ นายวินัย ชัยพานิช หรือ แจ๊ค เสี่ยใหญ่วัย 43 ปี เจ้าของธุรกิจก่อสร้างมากมายหลายแห่ง เขาคือ ผู้อุปการะเลี้ยงดู เชอร์รี่ แอน ดันแคน นั่นเอง
จากบันทึกประจำวันของเจ้าหน้าที่ตำรวจ พบว่า นายวินัย ได้เข้าแจ้งความ การหายตัวไปของเชอร์รี่ แอน ไว้
เมื่อวันที่ 26 กรกฏาคม ปี พ.ศ.2529
หลังการพบศพหนึ่งวัน ในขั้นแรกของคดี ตำรวจรู้สึกมืดมน เนื่องจากไม่มีหลักฐานใด ๆ ประกอบทั้งสิ้น ทั้งพยานบุคคลในที่เกิดเหตุและหลักฐานแวดล้อมรอบข้าง อีกทั้ง วิทยาการสอบสวนในสมัยนั้นก็ยังไม่ก้าวหน้า แบบทุกวันนี้
จากคำให้การของเพื่อนสนิทของเชอร์รี่ แอน กล่าวว่า ตอนเย็นของวันที่ 22 กรกฏาคม หลังเลิกเรียนแล้ว ทุกคนเห็นเชอร์รี่ แอน เดินขึ้นแท๊กซี่ ที่มาจอดรอรับเธออยู่หน้าโรงเรียน และนั่นคือภาพสุดท้ายที่เพื่อน ๆ เห็นเชอร์รี่ แอน อีกทั้งยังไม่มีใครจำทะเบียนรถคันนั้นได้เลย รวมถึงรูปพรรณสัณฐานของคนขับแท๊กซี่ ทำให้ทางตำรวจมืดมนในการสืบหาเรื่องราวหนักขึ้นไปอีก
เชอร์รี่ แอน ดันแคน Cr.thairath
สื่อมวลชน โดยเฉพาะหนังสือพิมพ์ เริ่มติดตามข่าวคดีนี้อย่างต่อเนื่อง ชนิดกัดไม่ปล่อย เพราะทุกอย่างยังไม่มีความคืบหน้า รวมถึงตำรวจยังหาหลักฐาน และ พยานไม่ได้ สื่อก็เร่งทำข่าว เพราะเป็นคดี ที่ได้รับความสนใจจากประชาชนเป็นอย่างมาก ทำให้ตำรวจค่อนข้างทำงานอยู่ภายใต้ความกดดัน และต้องรีบปิดคดีนี้ให้โดยเร็วที่สุด
วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2529
ผู้บงการและกลุ่มฆาตกรรม นางสาว เชอร์รี่ แอน ได้ถูกจับยกแก๊งค์ โดยมี พ.ต.ท.เลิศล้ำ ธรรมนิสา รองผู้กำกับ สภอ.สมุทรปราการ (ยศและตำแหน่งในเวลานั้น) แถลงการณ์ข่าวการจับกุมต่อสื่อมวลชน ซึ่งประกอบไปด้วยผู้ต้องหา 5 รายในเวลานั้น คือ
จำเลยที่ 1 นายวินัย ชัยพานิช
จำเลยที่ 2 นายรุ่งเฉลิม กนกชวาลชัย (เฮาดี้)
จำเลยที่ 3 นายพิทักษ์ ค้าขาย
จำเลยที่ 4 นายกระแสร์ พลอยกลุ่ม
จำเลยที่ 5 นายธวัช กิจประยูร
ทั้ง 5 คน 5 ชีวิต ถูกตราหน้าจากสังคมว่าเป็นฆาตกรที่เลือดเย็น สื่อมวลชน และ ประชาชน ตราหน้า รุมสาปแช่งพวกเขา พร้อมลงทัณฑ์ว่า พวกเขาสมควรที่จะถูกประหารชีวิต
เสี่ยวินัย ชัยพานิช จำเลยที่ 1 ถูกตั้งข้อหาว่า เป็นผู้บงการฆ่า ซึ่งในสำนวนกฎหมาย นายวินัย คือ ผู้ใช้-ผู้จ้างวานคนอื่น โดยมีจำเลยที่ 2 3 4 5 ซึ่งเป็นลูกน้องหรือ ผู้ใต้บังคับบัญชาไปวางแผนสังหาร ผู้อื่นโดยวางแผนและไตร่ตรองไว้ก่อน
ผู้ต้องหาทั้ง 5 คน Cr.thaipbs
บทจะปิดคดีได้ ก็ดูง่ายดาย และรวดเร็ว ด้วยระยะเวลาเพียง 27 วัน เจ้าหน้าที่ตำรวจสามารถจับกุมกลุ่มฆาตกร ได้หมดครบทุกที่นั่ง
แต่..เบื้องหลังการจับกุมแพะกลุ่มนี้ เกิดขึ้นหลังการตายของเชอรี่ แอน ประมาณ 2 สัปดาห์ นายประเมิน โพชพลัด อาชีพขับสามล้อรับจ้าง เดินเข้ามาหานางกลอยใจ ดันแคน หลังจากที่เห็นรูป และเรื่องราวข่าวสะเทือนขวัญบนหน้าหนังสือพิมพ์ เขาให้การกับตำรวจ เวลาต่อมา ในวันที่เกิดเหตุ
เขากำลังขับรถตระเวนหาผู้โดยสารอยู่ในซอยสวนพลู เขตยานนาวา ณ จุดหนึ่งริมถนน เขาเหลือบไปเห็น จำเลยที่ 2 นายรุ่งเฉลิม
กนก และชวาลชัย จำเลยที่ 3 นายพิทักษ์ ค้าขาย กำลังประคองเชอรี่ แอน ออกมาจากซอยแห่งหนึ่ง
เธออยู่สภาพสลบไสล ไม่รู้สึกตัว โดยมี จำเลยที่ 1 เสี่ยวินัย ชัยพานิช จำเลยที่ 4 นายกระแสร์ พลอยกลุ่มและ จำเลยที่ 5 นายธวัช กิจประยูร เดินตามมาข้างหลัง
นายประเมินจอดรถ แล้วถามคนกลุ่มนั้นว่า ต้องการให้พาไปโรงพยาบาลหรือไม่??
แต่ก็ได้รับการปฏิเสธกลับมา นายประเมิน
ได้ให้การกับผู้พิพากษาในเวลาต่อมาอีกว่า
จำหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ดี และแม่นยำ เพราะเธอเป็นสาวลูกครึ่ง หน้าตาสวยมาก เขาทราบข่าวจากหนังสือพิมพ์ว่าเธอถูกฆ่าตาย จึงเดินทางมาเพื่อเป็นพยานให้การกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ เมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2529
และนายประเมิน ก็คือ พยานปากเอกเพียงคนเดียวที่เจ้าหน้าที่ตำรวจมีในตอนนั้น และนั่นเองจึงเป็นสาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ทั้ง 5 คนนั้นถูกจับกุมและดำเนินคดีในที่สุด
แต่ . . หารู้ไม่ว่า ?? นายประเมิน คือ พยานเท็จ !! เขาถูกจ้างโดยตำรวจเพื่อใส่ความผู้ต้องหาทั้ง 5 คน โดยได้รับค่าจ้างเป็นสังกะสีแค่ไม่กี่แผ่น (ตีเป็นเงินประมาณ 500 บาท) เพื่อนำไปซ่อมทำหลังคาบ้านของเขา โดยสังกะสีนั้นแลกกับชีวิตของผู้บริสุทธิ์ทั้ง 5 คน
วันที่ 21 สิงหาคม ปี พ.ศ.2529
เจ้าหน้าที่ตำรวจพร้อมกำลัง บุกเข้าจับกุม เสี่ยวินัย และ ลูกน้อง ถึงหน้าบริษัท เสี่ยวินัยถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้บงการและจ้างวานให้ฆ่า
เชอร์รี่ แอน
แต่ต่อมาเขาเป็นเพียงคนเดียว ที่ไม่ถูกอัยการฟ้อง จนถูกปล่อยตัวเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ.2529 เนื่องจากอัยการพิจารณาแล้วว่า หลักฐาน และสำนวน ที่ตำรวจยื่นฟ้องมานั้น ยังมีหลักฐานไม่เพียงพอ
แต่จำเลยอีก 4 คน ที่เหลือต้องรับชะตากรรมที่ตนเองไม่ได้ก่อ พวกเขาทั้งหมดถูกตัดสินประหารชีวิต จากศาลชั้นต้น
ก่อนรอประหาร พวกเขาทั้ง 4 ถูกจำคุกใกล้ตะแลงแกง ที่นั่นมีทั้งโรคระบาด อาหารไม่สะอาด หนู แมลงสาบ สุขอนามัยสุดเลวร้าย
ญาติของทั้ง 4 คน เดินหน้าต่อสู้คดี โดยการยื่นอุทธรณ์ ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องจำเลยทั้งหมด แต่ให้ขังระหว่างรอฎีกาอีก 6 ปี จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2536 ศาลฎีกามีคำพิพากษาว่าทั้งหมดเป็นผู้บริสุทธิ์และไม่มีความผิดใด ๆ แต่เรื่องที่น่าเศร้าสำหรับคดีนี้ คือ
นายรุ่งเฉลิม (เฮาดี้)
เสียชีวิตในคุกด้วยโรคหัวใจวาย ก่อนที่ศาลจะตัดสิน
Cr.thebookbun
นายพิทักษ์ ติดโรคร้ายมาจากคุก และมาเสียชีวิตลงเมื่อปลายปี พ.ศ. 2536 เมื่อพ้นคดีออกจากคุกมาเพียงแค่ 5 เดือน
นายธวัชเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตามหลังนายพิทักษ์ไม่นานนัก
นายกระแสร์ก็พิการ เนื่องจากกระดูกสันหลังร้าว
นายกระแสร์ ได้พูดหลังออกจากคุกว่า...
ก่อนเข้าคุกข้าพเจ้ามีครอบครัว ภรรยาอยู่ที่ท่าเรือคลองเตย มีลูกชาย 1 คน ลูกสาว 1 คน ตอนที่ข้าพเจ้าเข้าไปอยู่ในคุกภรรยาข้าพเจ้าเครียดมากจนเสียชีวิต ต่อมาลูกสาว ถูกฆ่าข่มขืน ข้าพเจ้าอยู่ในคุก ไม่มีใครบอกว่าลูกสาวข้าพเจ้าโดนฆ่าตาย
ข้าพเจ้าก็ไม่รู้เรื่องเขาปิดกัน ลูกสาวกำลังสอบชิงทุนไปเรียนที่ประเทศญี่ปุ่น ถ้าเกิดข้าพเจ้าซึ่งเป็น พ่อยังอยู่ข้างนอก ก็ยังดูแลเขาได้ และอาจไม่โดนฆ่า ต่อมาลูกชายก็หายสาปสูญและก็ยังหาไม่เจอ
นายกระแสร์ เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงช้า ๆ ว่า เมื่อปี พ.ศ. 2529 นางสาวเชอรี่ แอน ถูกฆ่าตาย ตำรวจปากน้ำก็มาแจ้งจับพวกเราทั้ง 4 คน กับเสี่ยวินัย ชัยพาณิช ข้อหาร่วมกันฆ่านางสาวเชอรี่ แอน แต่พวกเราไม่ได้ฆ่า บอกกับตำรวจ กับใครตอนนั้นก็ไม่มีใครเชื่อ นักข่าวประโคมข่าวมาก
ตำรวจปากน้ำชื่อ พ.ต.อ.มงคล ศรีโพธิ์ และพ.ต.อ.สันติ เพ็งสูตร เอาตัวนายประเมิน โภชน์พัฒน์ มาชี้ตัวโดยดูรูปจากตำรวจก่อนและให้เงินนายประเมิน 500 บาท แล้วมาชี้ตัวว่าพวกเราเป็นคนประคองเชอรี่แอนลงมาจากตึกคอนโดมิเนียมของเสี่ยวินัย จากนั้นอัยการก็สั่งฟ้องเรา ศาลตัดสินประหารชีวิตพวกเรา 4 คน แต่ยกฟ้องเสี่ยวินัย เราถูกส่งเข้าไปอยู่ในแดนประหาร คุกบางขวาง จนปี พ.ศ. 2535 ศาลอุทธรณ์ยกฟ้อง
แต่รุ่งเฉลิม ตายในคุกก่อนที่ศาลจะอุทธรณ์จะพิพากษา เพราะคิดมาก และเครียด เนื่องจากตัวเองไม่ได้ทำความผิด ลูกเขาก็ยังเล็กๆ อยู่
ตัวข้าพเจ้าเมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษาเจ้านายเก่าบริษัทยามประกันตัวให้ออกมาได้
แต่พิทักษ์และธวัช ยังติดอยู่ในบางขวาง เพราะต้องรอศาลฎีกา แต่ออกมาได้ไม่เท่าไหร่ก็เสียชีวิตทั้ง 2 คน ข้าพเจ้าจำไม่ได้ว่าตายปีไหน ตอนข้าพเจ้าโดนจับ ก็ถูกตำรวจซ้อม หัวฟาดกับโต๊ะ ทำให้มึน ประสาทเลยช้า คิดอะไรช้า
Cr.รายการคุยกับแพะ
ตอนที่ข้าพเจ้าถูกจับข้าพเจ้าไม่รับสารภาพ ข้าพเจ้าถูกตำรวจหลายคนซ้อม เยอะ หลายคนจำไม่ได้ มีตำรวจนอกเครื่องแบบด้วย ไม่ทราบว่าใครบ้าง ถูกซ้อมจนกระดูกสันหลังร้าว ไปหาหมอตามคลินิคเขาฉายเอ็กซเรย์ให้ข้าพเจ้า ขณะที่ศาลชั้นต้นกำลังจะตัดสิน
แล้วข้าพเจ้าก็ไม่มีตังค์ที่จะผ่า พอศาลตัดสินข้าพเจ้าก็เข้าเรือนจำปากน้ำไปเลย พอออกมาแล้วหลักฐานฟิล์มเอ็กซเรย์ก็ไม่รู้ หายไปอยู่ไหนหมดแล้ว จากกระดูกสันหลัง ทำให้หัวคิดช้า คิดอะไรคิดออก แต่ช้า เพราะมึนตอนที่ตำรวจซ้อมจนหัวฟาดพื้น สมัยก่อนโรงพักปากน้ำเป็นไม้ เก้าอี้ก็เป็นไม้
พอถูกถีบก็หงายท้องเลย หลังกระแทกโต๊ะที่นั่งอีก ขณะนี้พอเวลาเดินเร็วๆ ขาจะชามาจากหลัง นอนหงายไม่ได้ ต้องนอนตะแคง ช่วงที่อยู่ในคุก ก็ขอยาแก้ปวดกับหมอบ้าง แม่ส่งน้ำมันไปให้ทาบ้าง
ตอนเสี่ยวินัยเขายกฟ้อง พวกข้าพเจ้า
โดนตัดสินประหารชีวิต เสี่ยวินัย ก็ไปวิ่งเต้นแจ้งทางกองปราบปราม ทีนี้ กองปราบปรามเขารู้แล้วว่าพวกข้าพเจ้าไม่มีความผิด กองปราบปรามติดตามคดีอย่างเงียบ ๆ กำลังตามจับผู้ต้องหาตัวจริงแล้วก็แจ้งมาที่โรงพักปากน้ำว่า พวกนี้ไม่มีความผิด ตัวจริงกำลังจะจับอยู่
แต่ตำรวจปากน้ำไม่เชื่อ และให้ศาลอัยการสูงสุดดำเนินเรื่องต่อไป ไม่ยอมปล่อยพวกข้าพเจ้าทั้งที่รู้ว่าไม่ผิด อยู่ในคุกไม่มีใครช่วยหรือต่อสู้ให้ ภาวนาอย่างเดียวให้เรารอด เพราะเราไม่ได้ทำความผิด เราอยู่ในคุกเรายังไม่รู้ว่ากองปราบปรามกำลังดำเนินการ พอเขาจับตัวจริงได้เราก็รอด ศาลยกฟ้องก่อนแล้วจึงจับผู้ต้องหาตัวจริง หลังศาลยกฟ้องไม่มีใครยื่นมือมาช่วย คนที่ไม่เคยทำผิดอยู่ๆ ศาลตัดสินประหารชีวิต
จิตใจที่ยืนอยู่ตรงนั้นจะเป็นอย่างไร อย่างเฮาดี้ (นายรุ่งเฉลิม กนกชวาลชัย) เป็นลมพับตรงนั้น ก็เขาไม่ได้ทำความผิด แต่ศาลตัดสินประหาร คนไม่ผิดความรู้สึกตอนนั้นจะเป็นอย่างไร ถ้าเป็นคนอื่นจะเป็นอย่างไร พอศาลตัดสินก็ต้องเข้าคุกไป
ช่วงเกิดคดีสื่อมวลชนออกข่าวทั่วประเทศ หนังสือพิมพ์ ทีวีทุกช่อง ลงข่าวกันครึกโครมหมดเลย แต่ตอนศาลยกฟ้องมีข่าวแค่นี้ แล้วประชาชนจะรู้หรือ?? ว่าพวกเราไม่ได้ผิด เขาต้องคิดว่าเรายังเป็นฆาตกรอยู่ เพราะเขาไม่รู้ว่าศาลยกฟ้องเรา
ตอนออกมาจากคุกมีทนายอยู่ 1 คน ช่วยเหลือว่าความคดีฟ้องกรมตำรวจกับตำรวจให้ แต่ฟ้องแบบไม่มีสตางค์ ฟ้องแบบอนาถา
ศาลตัดสินแล้วว่าตำรวจพวกนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ให้ฟ้องกับกรมตำรวจเพื่อเรียกค่าเสียหาย ตอนโดนจับเสียชื่อเสียง คนอื่นเกลียดว่าเป็นฆาตกร
ทั่วประเทศลงข่าวครึกโครมส่วนนี้เรียก 10 ล้านบาท และตำรวจทำร้ายร่างกายทำให้พิการทางสมอง ข้าพเจ้าก็เรียกอีก 5 ล้านบาท แล้วข้าพเจ้าเคยทำงานด้านรักษาความปลอดภัยได้เงินเดือนๆ ละ 3,300 บาทประมาณ 21 เดือนคิดเป็นเงิน 96,300 บาท แล้วก็ตอนที่ข้าพเจ้าเสียอิสรภาพถูกจับเข้าไปอยู่ในคุก ถูกใส่โซ่ตรวนตลอด 24 ชั่วโมง
มีกินบ้างไม่มีบ้างตอนอยู่ในคุก แล้วแดนประหารมีนักโทษทุกประเภท ไม่มีใครกลัวใคร บางคนก็ประสาทเสีย บางคนก็บ้า ก็ต้องทนอยู่กันอย่างนั้น ลำบากมาก ตรงนี้เรียก 10 ล้านบาท แล้วแต่ศาลจะเมตตาให้
ทนายไม่ได้บอก ว่าคดีจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ ข้าพเจ้าก็ไปขึ้นศาล ฝ่ายอัยการก็เลื่อนเรื่อย ศาลรัชดาเลื่อนเรื่อย ข้าพเจ้าไม่ได้หวังว่าจะชนะคดีได้เงิน 25 ล้านบาท แล้วแต่ศาลจะเมตตา ได้แค่ 1 ล้าน ครึ่งล้าน แค่ให้พอมีเงินไปใช้หนี้เขา ตอนที่แม่ข้าพเจ้ามาเยี่ยมในคุก แม่อยู่อยุธยาต้องยืมเงินเขามาเยี่ยมข้าพเจ้า ปัจจุบันมีอาชีพขายปลาตู้ ปลากัด และรับจ้างเป็นยามบ้างหรือใครจ้างให้ทำอะไรก็ไป เพราะไม่พอกิน
กระแสร์ ได้กล่าวถึงความในใจอีก ว่า
พวกตำรวจร่วมกันจับพวกเรา สร้างกรรมให้เรา ทำให้หลายชีวิตต้องลำบาก ลูกเมียลำบาก ในแดนประหารมีคนทุกชนิด บางคนก็ไม่ได้ทำความผิด จับเขาไปไว้ในนั้น บางคนก็สู้คดี ได้คุยกับบางคนไม่ได้มีความผิดบางคนไม่รู้เรื่อง ตำรวจชอบปิดคดีเร็ว ๆ
ข้าพเจ้าว่าตอนนี้ในแดนประหารมีคนที่ไม่ผิดอยู่ แต่เราไม่รู้ว่าเขาจับกันมาอย่างไร แต่คดีข้าพเจ้าเป็นคดีดัง แต่อยู่ๆ ก็เงียบไม่มีใครรับผิดชอบ บางคนถ้าเกิดเป็นคดีแบบข้าพเจ้า ถ้าหลักฐานที่เขาสร้างมาแน่นหนาก็ต้องโดนประหารทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำความผิด
อยากเรียกร้องให้ประเทศไทยมีกฎหมายจ่ายค่าเสียหายชดเชยให้กับคนที่ถูกจับไปอยู่ในคุกโดยไม่รู้เรื่อง คดีข้าพเจ้า จำชื่อได้หมดตอนนี้เป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่กันแล้ว แต่อย่าไปเอ่ยชื่อเขาเลยไม่ดี เดี๋ยวส่งคนมาเก็บอีกจะยุ่ง
Cr.thairath
ตอนต่อไป จะเป็นการเฉลยสาเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ว่าใครอยู่เบื้องหลัง และ เกิดอะไรขึ้นบ้าง รอติดตามกันนะคะ ขอบพระคุณค่า
สำหรับท่านใดมีข้อมูลดี ๆ หรือ เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เสนอแนะ ติชม หรือเพิ่มเติมข้อมูลได้เลยนะคะ เรดยินดีค่ะ จะได้มีข้อมูลที่หลากหลายมากขึ้นจากความคิดของหลายๆท่านด้วย หากข้อมูลขาด ตก บกพร่อง ประการใด ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบพระคุณที่ติดตามกันค่า 😊🙏
Cr.dek-d
หากท่านใดชื่นชอบ กดไลค์ กดแชร์ และกด Follow ให้กับเราด้วยนะคะ เรายินดีจะนำบทความดี ๆ ที่น่าสนใจมานำเสนอแก่ทุกๆท่านค่า ขอบคุณค่ะ ❤ 😁
Cr.baanmaha , k.cammy , liekr ,thaipbs , news.mthai , thairath
เรียบเรียง : Red Diary ❤
- 60
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
