อาจารย์ตกใจ ถามว่า เธอเคยได้ยินนิทานเรื่องนี้แล้ว ใช่ไหม?
นักเรียนสั่นหัว "ไม่เคย แต่ตอนแม่หนูป่วยหนักก่อนตาย ได้พูดแบบนี้กับพ่อหนูค่ะ"
อาจารย์ซึ้งใจและพูดว่า คำตอบถูกต้อง
เรือจมลงไปแล้ว ผู้ชายกลับไปถึงบ้าน, เลี้ยงดูบุตรสาวตามลำพังจนโต หลายปีผ่านไป ผู้ชายป่วยตาย,ลูกสาวจัดข้าวของของพ่อ พบไดอารี่ของพ่อ ที่แท้ พ่อกับแม่ไปเที่ยวเรือสำราญ
แม่ก็ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เงื่อนเวลาแห่งความเป็นความตาย
พ่อฉวยโอกาสเดียวที่จะรอดชีวิต เขาเขียนในไดอารี่ว่า ฉันอยากจะจมลงใต้ทะเลพร้อมเธอ แต่ฉันทำไม่ได้ เพื่อลูกสาว ฉันจำต้องให้เธอ นอนหลับยาวอยู่ใต้ทะเลลึก