6 พ.ค. 2019 เวลา 00:49 • ปรัชญา
เรื่องของ “น้ำแข็งถุงเดียว”
บ่อยครั้งที่เราถูกเชิญไปงานปาร์ตี้สังสรรค์บ้านเพื่อน งานวันเกิด หรืองานยินดีต่างๆ ตามมารยาททางสังคมที่เห็นปฏิบัติกันคือ มีของติดไม้ติดมือไปฝากเจ้าของบ้าน จะเป็นดอกไม้ ช็อคโกแล็ต หรืออย่างน้อยเครื่องดื่มของตัวเอง
ซึ่งถ้าสนิทกันอาจมีการสอบถามกันเป็นส่วนตัวว่า ต้องการให้นำอะไรไปเป็นพิเศษหรือไม่? ทั้งนี้ทั้งนั้นนั่นไม่ได้หมายความว่า การไป “มือเปล่า” จะเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ หรือดูไร้น้ำใจ โดยเฉพาะหากเจ้าของบ้านออกตัวมาก่อนแล้วว่า “ไม่ต้องเอาอะไรมา” และหมายความเช่นนั้นจริงๆ การถือ “น้ำแข็งถุงเดียว” ไปร่วมงานด้วยนั้นนับว่า เป็นการแสดงน้ำใจที่เหมาะสมและยอมรับได้อย่างแน่นอน
การอาศัยอยู่ในต่างประเทศนั้นมีค่าครองชีพสูง อาหารการกินทุกอย่างมีราคาแพง ผู้คนต้องประหยัด และไม่ใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือย จะทำหน้าใหญ่เหมือนอยู่เมืองไทยไม่ได้ (จริงๆ อยู่เมืองไหนก็ต้องประหยัดเหมือนกัน) เราไม่กินทิ้งกินขว้าง เราเลือกกินอาหารผักผลไม้ตามฤดูกาล หากเราไปกินข้าวนอกบ้านเราหารกันเป็นเรื่องธรรมดา
การแสดงน้ำใจต่อกันไม่จำกัดที่การให้ในรูปวัตถุ แต่อาจทำได้โดยให้การช่วยเหลือเกื้อกูลในรูปแบบอื่นๆ อีกมากมาย
มีแม่ของเพื่อนลูกคนหนึ่งพูดไว้ยังจดจำได้จนถึงทุกวันนี้ว่า “I have never asked myself what’s for dinner but what’s on special that I could cook for dinner???” (ฉันไม่เคยถามตัวเองเลยว่า วันนี้จะทำอะไรให้ครอบครัวกินดี แต่จะตั้งคำถามว่า วันนี้มีอาหารอะไรที่ลดราคาและนำมาใช้ทำเป็นอาหารเย็นสำหรับวันนั้นได้บ้าง?)
การใช้ชีวิตที่ “เพียงพอ” คือ “ดีพอ” กับสิ่งที่เรามี แม้จะหิ้วน้ำแข็งไปบ้านใครเพียงถุงเดียวก็ตาม
โฆษณา