ผู้เขียนคิดว่ามันช่างเป็นความโชคดีของชีวิตที่ความคิดไม่ได้กลายร่างเป็นความจริงเป็นรูปธรรมในฉับพลันทันไดตามที่ใจเราต้องการ แบบ คิดแล้วได้เลย ทันใจ ทันตาเห็น
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เราคงจะมีสิ่งของมากมายจนไม่มีที่เก็บ และคงไม่เห็นคุณค่าของมัน คงจะกินจนท้องแตก โลกนี้คงจะวุ่นวายและแตกดับไปนานแล้วเพราะความคิดของคนมันสับสนเปลี่ยนแปลตลอดเวลา และที่สำคัญ กิเลสไม่เคยมีวันพอ