4 มิ.ย. 2019 เวลา 11:56 • ปรัชญา
เรื่องของการแข่งขัน
ออกมาจากการแข่งขันเสียเถอะ ถ้าคุณยังไม่เข้าใจกีฬาชีวิตพอ
✅ “ไม่แข่งยิ่งแพ้” จริงหรือ???
ทำไมจึงพาชีวิตไปวนเวียนอยู่กับคำว่า “แข่งขัน” และ คำว่า “แพ้-ชนะ” กันชั่วชีวิต การไม่คิดจะแข่งใครแม้กับตัวเองคือการประกาศอิสรภาพ หลุดพ้นพันธนาการทางความคิด และหันมามุ่งมองที่การทำสิ่งที่เป็นอยู่ให้ดีขึ้น ดีกว่า และดียิ่งๆ ไป เพราะเรารู้ว่าเราทำได้
✅ “เอาชนะตัวเอง”
ฟังดูเหมือนท้าทายและอาจช่วยจุดประกายให้เรามุมานะในเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้เป็นผลสำเร็จโดยตัดคนอื่นๆ ออกไป แต่...ยังคงไม่หลุดพ้นในทฤษฏีของการแข่งชัน มีแพ้ มีชนะกันอยู่ดี วันนี้เราเอาชนะตัวเองได้เรารู้สึกพองฟู และหากวันพรุ่งนี้ที่เราทำไม่ได้ล่ะ? เราเข้มแข็งพอจะยอมรับอย่างนักกีฬาได้หรือไม่ ถึงผลของการแข่งขันกับตัวเอง???
✅ “ชีวิตคือกีฬา”
จะเล่นเป็นทีม เล่นเป็นคู่ หรือเล่นเดี่ยว มันก็มีกติกาชีวิตของมัน แต้มคะแนนชีวิตคือความสำเร็จ ความสนุก ความสุขใจ เราจะโต้ จะตบ จะหวด หรือจะหยอดอะไรกับกีฬาชีวิต อย่ามัวแต่คิดจะ “เอาชนะ” !!!
หยาดเหงื่อทุกเม็ดที่ได้มันออกมาเองตามธรรมชาติ อย่ามองว่า เป็นความพยายาม ทุ่มเท ทุกข์ยากท่วมล้น มันผุดออกมาจากร่างกายของเราเองตามวิถีของมัน กล้ามเนื้อที่ยืด ตึง อาจปวดและเมื่อยล้า แต่นั่นคือสมรรถนะ การก้าวขยาย การเติบโตของเรา เรารู้ของเราดี ไม่ต้องบอกใคร
ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ขอมอบให้คนที่กำลังเหนื่อยยากกับเกมชีวิต กับคนที่จ้องแต่จะสู้ จะเอาชนะ เสมือนหนึ่งเลือดอาบ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ซักนิด!!! มันแค่เหงื่อออก...ระบายออกตามรูขุมขนจากต่อมภายใน ทำงานตามกลไกของมัน เลิกติดกับคำว่า “แพ้-ชนะ” เพราะ ชีวิตเป็นได้มากกว่าการตัดสินด้วยคำสองคำ โดยไม่ต้องการคำอธิบาย
โฆษณา