ยอดกุนซือกุยแก อำนาจโดยชอบธรรม
โจโฉหลังเสร็จศึกกับลิโป้ ได้ครอบครองเมืองใหญ่น้อยฝั่งตะวันออก
ทว่ายังมีเรื่องราวหลายอย่างรอให้สะสาง โจโฉจะปฏิบัติอย่างไร เชิญรับฟัง
กุยแก บันทึกลับสามก๊ก
บัดนี้ ลิฉุยกุยกีแก่งแย่งอำนาจตกตายตามกัน พระเจ้าเหี้ยนเต้ อาศัยขุนนางจงรักเดินทางสู่ ลกเอี๋ยง นครหลวงเก่า
อาศัยการช่วยเหลือเจือจานจากเหล่าชาวบ้าน ชีวิตความเป็นอยู่ลำบากลำบนนัก
ค่ายใหญ่โจโฉ เหล่าขุนทัพที่ปรึกษาต่างมาร่วมประชุมพร้อม หลังจากขับไล่ลิโป้ออกไปได้
"ทุกท่าน บัดนี้เราได้กุนจิ๋ว ปักเอี้ยมาแล้ว ทุกท่านคิดว่าขั้นต่อไปควรทำอะไรดี" โจโฉถามความเห็นต่อเหล่าลูกน้อง
แฮหัวตุ้นรีบตอบ"ย่อมต้องไล่ล่าสังหารลิโป้ก่อน ไม่ว่ามันไปที่ไหนเราต้องรีบกำจัด"
แฮหัวเอี๋ยนรีบแย้ง"เราเพิ่งตีได้กุนจิ๋วมา ควรพักสักระยะให้กองทัพได้พักฟื้น"
โจหองที่นั่งอยู่ตะโกนว่า"ไอ้คนทอเสื่อ เล่าปี่ แสดงคุณธรรมจอมปลอม ไม่ต้องออกแรงก็ได้ชีจิ๋วมาครอง ควรเร่งกำจัด"
เทียหยกนั่งสงบมานานชิงกล่าว"คราวที่แล้วกองทัพเราถูกหลอกไปเผา เกรงว่าคงมีหนอนบ่อนไส้ ควรเร่งสืบหาทันที"
เหล่าขุนพลและที่ปรึกษาต่างเสนอความเห็นของตน เราพูด ท่านพูด หาข้อยุติไม่ได้เสียที
โจ เมิ่งเต๋อ จึงหันไปถามกุยแก "กุยแก ท่านเล่ามีความเห็นอย่างไร"
เหล่าแม่ทัพ ที่ปรึกษาต่างหันมามองกุยแกเป็นตาเดียวกัน เพราะรู้ว่ากุยแกเป็นยอดกุนซือที่เก่งกาจและเป็นที่โปรดปรานของโจโฉ
กุยแกรีบลุกขึ้นยืน ทำท่าแสดงความเคารพแล้วกล่าวว่า"สิ่งแรกที่ต้องทำคือ เชิญเสด็จพระเจ้าเหี้ยนเต้มาประทับที่ฮูโต๋"
ภายในค่ายโจโฉเงียบกริบ คงได้ยินเพียงลมหายใจแผ่วเบา
แฮหัวตุ้นผู้ใจร้อนชิงกล่าว"เฮอะ แผ่นดินฮั่นล่มสลาย เหี้ยนเต้จะมีประโยชน์อะไร"
"หากเหี้ยนเต้ไม่เห็นด้วยกับเรา การทำงานคงไม่ราบรื่น"
"พวกเจ้าเมืองอื่นๆ เขาจะเล็งมาที่เราหรือไม่"
"เหี้ยนเต้หมดอำนาจแล้วจะสนใจไปไย"
เสียงวิพากษ์ วิจารณ์ดังสับสนไปหมด
กุยแกรอให้เสียงวิจารณ์ค่อยๆสงบ ประกาศว่า"แผ่นดินกว่างใหญ่ล้วนเป็นอาณาจักรเดียวกัน ใครครองเมืองไหนย่อมเป็นข้าแผ่นดิน"
"มองไปสี่ทิศ แปดทาง ที่ไหนบ้างเป็นของสกุลโจ"
"ผู้ใดที่เอ่ยปากว่าไม่ใช่ขุนนางฮั่น ย่อมพบจุดจบเช่นโจรโพกผ้าเหลือง"
เหล่าขุนพลเมื่อได้ฟังก็หน้าถอดสี ตั้งใจฟังกุยแกต่อไป
"เหล่าเจ้าเมือง ล้วนขาดวิสัยทัศน์ ตาขาว ขาดเขลา ไม่สนใจพระเจ้าเหี้ยนเต้ ต่อให้รวมหัวกันก็ไม่เป็นอุปสรรคของเรา"
"ส่วนลิโป้ ทำตัวระราน คงไม่มีใครยอมให้เข้าพวก นอกจากเล่าปี่ที่เพิ่งได้ชีจิ๋วรากฐานยังไม่มั่นคง ทั้งสองย่อมจับมือกัน"
"เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ คนละโมภอย่างลิโป้ย่อมคิดที่จะชิงชีจิ๋วอยู่ตลอด คนเจ้าเล่ห์อย่างเล่าปี่ก็เช่นกัน ไม่มีทางรักษามิตรภาพไว้นาน"
"ศัตรูแจ่มชัด มิตรยังคลุมเคลือ ล่อมิตรฆ่าศัตรู ตนเองไม่เสียแรง คือแผน"ยืมดาบฆ่าคน" เราเป็นศัตรูทั้งสองฝั่ง คนฉลาดอย่างตันก๋ง เล่าปี่ ย่อมไม่อยากออกแรงเองทั้งนั้น"
"เรากลับใช้ชีจิ๋วซึ่งเป็นเมืองใหญ่อุดมสมบูรณ์ ทำให้สองทัพขัดแย้งกันเอง นั่นเรียกแผน"สองเสือชิงเหยื่อ"ใช้เมืองชีจิ๋วเป็นเหยื่อ เราเพียงนั่งดูไม่ต้องลงแรง"
"ทั้งหมดนี้จำเป็นต้องใช้เงื่อนไขประการหนึ่งคือ...พระบรมเดชานุภาพโดยโองการของฮ่องเต้ แห่งราชวงศืฮั่น"
เหล่าขุนพล ที่ปรึกษาเมื่อได้ฟังต่องโห่ร้องยินดี ต่างเห็นด้วยกันเป็นจำนวนมาก ทั้งยังชื่นชมกุยแกเป็นการใหญ่
โจโฉได้ฟังก็มีความสุขนัก รู้ได้ทันทีว่าก๊กของตนนี้ ต้องพึ่งพากุยแกแล้ว
โจโฉจึงรีบสั่งให้เทียหยกหาหนอนบ่อนไส้ โจหยินฝึกทหาร แฮหัวตุ้นนำทัพม้าสามพันมุ่งลกเอี๋ยงอารักขาฮ่องเต้
ตนเองนำทัพใหญ่ติดตามไป ในที่สุดนำฮ่องเต้มาประทับที่ฮูโต๋ได้สำเร็จ
ทั้งหมดในตอนนี้ล้วนแสดงให้เห็นถึงความมองการณ์ไกลของกุยแก ที่ปรึกษาหนุ่ม
เมื่อโจโฉได้ฮ่องเต้มา การกระทำทุกอย่างย่อมเป็นความถูกต้อง พวกเจ้าเมืองทั้งหลายที่แข็งข้อ ล้วนกลายเป็นกบฏ
เมื่อตนมีความชอบธรรมแล้ว ต่อให้เป็นแผนชั่วร้ายขนาดไหน ย่อมใช้ออกได้ด้วยโองการของฮ่องเต้
ทำให้เห็นว่า ความได้เปรียบสูงสุดของโจโฉ คือการที่โจโฉได้ควบคุมองค์ฮ่องเต้นั่นเอง
ความสำเร็จอยู่ที่มองการณ์ไกล หากมองเพียงใกล้ๆ มันก็ดีต้นแผ่วปลาย
แต่หากเรามองให้ไกลไว้ แม้แรกเริ่มจะไม่ง่าย แต่ปลายทางย่อมแจ่มใส
มันก็ขึ้นอยู่กับเราแล้วครับว่าจะเลือกอย่างไร...
ถ้าชอบก็ฝากกดไลก์👍 กดแชร์➡
กดติดตาม🔁 ฝึกเขียน ด้วยนะครับ🙏🙏🙏
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
