เด็กนอก ตอนที่ 10
ตีหน้าเศร้า เล่าเหตุผล
หลังเลิกเรียน ผมกลับมาถึงห้องพัก วันนี้ต๊ะกลับจากกงสุลไวกว่าปกติ ถามข่าวคราวว่าเมื่อคืนทำงานวันแรกเป็นยังไง ผมก็โอดครวญให้ฟังโดยชักแม่น้ำทั้งห้าสายมาหาเหตุผลต่าง ๆ นานาในการจะเลิกทำอาชีพนี้ เพราะมันเป็นงานที่หนักมาก อีกอย่างที่สำคัญที่สุดคือ “กูไม่ได้มีความฝันอยากเป็นเชฟ ความฝันที่ชัดเจนมาก กูมาที่นี่เพื่อรีบเรียนแล้วรีบกลับไปประกอบอาชีพที่กูศรัทธา จะไม่ยอมเสียเวลากับอะไรแบบนี้” ต๊ะตั้งใจฟัง ผมก็ไล่สายตาดูชุดสูทผูกไทด์ที่ต๊ะสวมอยู่ดูเท่น่าดู ต๊ะถาม “แล้วสรุปคือไม่ทำงานแล้ว?”
... ผมเงียบ ...
ต๊ะเข้าไปในห้องนอน ในขณะที่ผมพยายามหมักเนื้ออยู่ในห้องครัว เพราะตั้งใจว่าจะทำเนื้อทอดให้ต๊ะกิน ต๊ะออกจากห้องมาในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์และสวมหมวกแก๊ป ต๊ะเดินปรี่มาหาผม จัดการนำเนื้อที่ผมกำลังหมัก Wrap ด้วยพลาสติกใสแล้วยัดใส่ตู้เย็น “เอางี้ วันเสาร์เราไปทำคลีนด้วยกัน แต่อยู่นอกเมืองนะ ต้องนั่งเรือไปนะ จะพามึงไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย แต่คืนนี้...มึงไปกับกู”
เราสองคนนั่งมินิสีแดง ต๊ะขับไปจอดที่ร้านอาหารไทยที่ต๊ะเคยพาผมมาตั้งแต่วันแรกที่เหยียบเมืองประเทศนี้ ต๊ะทักทายทุกคนในร้านอย่างเป็นกันเอง พร้อมแนะนำผมให้ทุกคนรู้จัก สิ่งที่ผมเห็นคือ ทุกคนให้ความเคารพต๊ะเป็นอย่างมาก อาจจะเป็นเพราะหน้าที่การงานที่ต้องสื่อสารและประสานงานกับคนไทยในซิดนีย์ตลอดเวลา แววตาที่ทุกคนมองมาที่เพื่อนผมคนนี้มีแต่ความชื่นชม เพราะดูดีมีบารมีมาก ระหว่างที่ผมค้นหาคำตอบจากการหารือรอยหยักในสมอง อาหารได้เสิร์ฟเต็มบนโต๊ะ เราได้ฟังเพลงไปและกินอาหารไทยอย่างหนำใจ เสียงปรบมือเชิญต๊ะขึ้นไปบนเวที
ต๊ะขึ้นเวทีพร้อมกับทักทายนักดนตรีบนเวทีอย่างเป็นกันเอง จากนั้นหยิบกีตาร์มาเล่นเพลง แล้วกล่าวคำทักทายกับแขกในร้าน “ทุกคนครับ คิดถึงเมืองไทยมั้ยครับ” แล้วก็ขึ้นกีตาร์ แค่อินโทรมาผมก็รู้แล้วว่าคือเพลงอะไร เพราะเพลงนี้เราร้องใต้ถุนตึกแซวสาวสมัยที่เรียนมงฟอร์ตด้วยกัน เพลง“ไปละนะ” ของโจอี้บอย ดังขึ้นมาพร้อมเสียงปรบมือ นี่คือเพลงโปรดของผม เนื้อหาเกี่ยวกับกำลังจะเรียนต่อที่ต่างประเทศ -จะรีบไปรีบกลับมา- เพราะหลายสิ่งตอนนี้ยังใหม่สำหรับผมกับการอยู่ต่างแดน เพลงนี้ก็คงช่วยเยียวยาผมได้ แม้จะแหกกฎของคริสที่ไม่ให้ผมอ่านหนังสือไทยหรือฟังเพลงไทย เพราะนี่คือแนวทางปฏิบัติของคริส แต่คืนนี้ขอหน่อยแล้วกันนะ
สักพักมีพี่ที่กงสุลเดินเข้ามาสมทบที่โต๊ะผม ผมสวัสดีทักทาย เราเคยเจอกันแล้วในรถตู้ในวันแรกที่ผมมาถึง เขาชื่อพี่ไทย พี่ไทยเป็นคนรูปร่างสันทัด เคยทำงานอยู่แกรมมี่แล้วลาออกมาทำงานที่กงสุล พี่ไทยบอกต๊ะ “ทำไมต๊ะไม่แนะนำให้แทนทำคลีนล่ะ ก็รู้อยู่ว่างานร้านอาหารมันหนักมาก ทำคลีนเนี่ยแหละน่าจะเหมาะกับจริตอย่างแทนนะพี่ว่า พี่รู้ดีว่าคนทำงานสายนี้(นิเทศ)ต้องการความเงียบในการทำงาน” ต๊ะบอก “กำลังจะพาไปลองงานเร็ว ๆ นี้ครับ” สำหรับคืนนี้...ยาวไป!
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
-คนไหนมีความสามารถในการเล่นดนตรีหรือร้องเพลงได้เงินดีนะ Room 39 ก็เริ่มจากอย่างนี้แหละ
-ทำคลีน คือทำความสะอาดบ้านหรือออฟฟิศ อีกหนึ่งอาชีพที่เหมาะกับคนที่ไม่ชอบงานร้านอาหาร
#gdayfilm #gooddayfilm #gooddayfilmoriginal #เด็กนอก #อาจารย์แทน #แทนภูเขา
Facebook: ลานวงกลม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
