เด็กนอก ตอนที่ 12
เคร่งครัดจนเคร่งเครียด
ก่อนที่ผมจะตัดสินใจมาเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ผมใช้เวลา 6 เดือนในการค้นหาข้อมูลต่าง ๆ คำถามเกิดขึ้นในหัวเยอะแยะมากมาย มากเสียจนไม่รู้จะเริ่มยังไง เช่น ความเป็นอยู่ สภาพอากาศ การเรียน การทำงาน โดยผ่านทั้งคู่มือของทางเอเจนซี่ เว็บไซด์ และวีดีโอต่าง ๆ ผมเข้าใจคนที่มีคำถามเยอะ ผมจึงพยายามเขียนคอลัมน์นี้ให้เข้าใจง่ายที่สุด
ผมกับต๊ะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ที่เรียนมงฟอร์ต จ.เชียงใหม่ด้วยกัน หลังจบม.6 ผมมาเรียนกรุงเทพ ต๊ะมาเรียนที่ซิดนีย์ ตอนนั้นต๊ะไปอยู่กับญาติ แต่ว่าแค่เดือนเดียวญาติก็กลับไทย ทำให้ต๊ะต้องอยู่เพียงลำพังตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งแรก ๆ ก็แอบร้องไห้บ้าง เพราะอายุแค่ 17 ปีนั้นยังถือว่าเด็กมาก ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย เกือบเสียคนหลายครั้งตามประสาเด็กนอกเพราะชีวิตอิสระปนเหงา ผมมาอยู่ในช่วงชีวิตแบบนี้ถือว่าดี เพราะทำงานมา 5 ปีแล้ว ถึงได้ตัดสินใจมาเรียนต่อ เพราะเป้าหมายไม่วอกแวก แต่ยังไงก็ยังได้รับการปรับทัศนคติจากต๊ะอยู่ดี
แสงพระอาทิตย์ช่วงฤดูหนาวสีอำพันสาดไปที่ Opera house เรือโดยสารนำพานักท่องเที่ยวขากลับแล่นไปตามเส้นทางแม่น้ำ เสียงเจี๊ยวจ๊าวโหวกเหวงเต็มลำเรือ แต่ทำไมผมไม่ตื่นเต้นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่รู้ หรือว่าผม“เคร่งครัดจนเคร่งเครียด”เกินไป ซึ่งต๊ะดูออกว่าผมคิดอะไรอยู่
ต๊ะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายทิวทัศน์ระหว่างทาง พร้อมเล่าต่อ
“อยู่ที่นี่ต้องทำงาน กูเริ่มตั้งแต่เป็นเด็กล้างจาน จากนั้นก็มาเป็นเด็กเสิร์ฟ อยู่ 2 ปี แล้วมาเป็นพ่อครัว 7 ปี รวมทำงานในร้านอาหารก็ 9 ปี ก่อนที่จะลาออกมาทำงานที่กงสุล”
ขากลับลมแรงมาก ต้องคอยขยับถังคลีนไม่ให้โต้ลม เราทั้งคู่มองบรรยากาศโดยรอบ เหมือนซีนหนังจีนกำลังภายในที่สนทนาโดยไม่มองหน้ากัน
“มึงดูสิ กูแต่งตัวใส่สูทผูกไทด์ออกจากบ้าน ตอนเย็นถึงบ้านก็สลัดชุดไปทำงานอีกอาชีพหนึ่ง เพราะฉะนั้น มึงต้องลืมไปเลยว่าตอนอยู่ไทยมึงเป็นอะไร เป็น Creative เหรอ? หรือเป็น Assistant Director? ที่มีอาวุธเป็นคอมพิวเตอร์ มีโทรโข่ง มีแต่คนห้อมล้อม อาชีพเป็นที่น่าอิจฉา แต่ที่นี่อาวุธของมึงคือถังทำความสะอาด...คือถุงมือยาง คือน้ำยาล้างจาน”
ผมตั้งใจฟังพร้อมหน้าเจื่อนเล็กน้อย ต๊ะขยี้ต่อ
“มึงเคร่งเครียดกับความฝันมากไปนะ มึงควรออกไปใช้ชีวิตบ้าง อย่าตีเงินไทยเป็นเงินดอลล่า เพราะจะทำให้เราไม่กล้าใช้เงิน ให้เราออกไปทำงาน แล้วเอาเงินที่ทำงานเนี่ยแหละไปใช้จ่ายทุกอย่างในประเทศนี้ ไม่ใช่วัน ๆ ประหยัดเงิน ทำอาหารอยู่แต่ในห้อง ประหยัดผอมกะหร่อง นอนกินลมเป็นกบจำศีล มันคงอิ่มหรอกนะ”
ต๊ะใช้ทิวทัศน์นี้ในการปรับทัศนคติซึ่งดีกว่าห้องสี่เหลี่ยมเป็นไหน ๆ ต๊ะไม่ได้สอนเป็นคำพูด แต่ลงมือปฏิบัติให้ดู ผมผ่อนคลายกับบรรยากาศของ Landmark ระดับโลกแบบนี้ แม้ประเด็นจะหนักแค่ไหน ก็จางคลายลงได้
ต๊ะขยี้ลงดาบสอง
“ไม่ใช่ว่าไปทำงานในครัวแค่วันเดียวก็ลาออก นี่กูหางานรอมึงตั้งแต่มึงอยู่ไทยเลยนะ จากนี้ไปหางานยากหน่อยนะ Winter is coming”
...ครั้งนั้นทำให้ผมตกงานถึง 4 เดือน!!!
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
-แนะนำให้ลองล่องเรือนะ
#gdayfilm #gooddayfilm #gooddayfilmoriginal #เด็กนอก #อาจารย์แทน #แทนภูเขา
Credit: 📸sydney.com
Facebook: ลานวงกลม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
