จุดสิ้นสุด ปลายทางของผู้กล้า
กองทัพของลิโป้ถูกโจโฉทำลายย่อยยับ ลิโป้ ตันก๋ง เตียวเลี้ยว ทั้งหมดถูกจับเป็น
ชะตาชีวิตของทั้งสาม จะเป็นอย่างไร เชิญรับฟัง
ท้องฟ้าขาวโพลน หิมะตกหนัก ลิโป้ภายใต้เครื่องพันธนาการถูกนำตัวเข้ามาหาโจโฉ
ลิโป้ในตอนนี้ไม่เหลือคราบเทพสงครามอีกแล้ว แววตาที่เคยมุ่งมั่น บัดนี้เหลือเพียงดวงตาของผู้แพ้
"ท่านโจโฉ แก้เชือกออกหน่อยได้หรือไม่" ลิโป้ผู้เคยกล้าหาญใช้เสียงอ้อนว้อน
โจโฉได้ฟังก็หัวเราะเยาะเย้ย พูดกับลิโป้ว่า"ลิโป้เอ๋ย ชีวืตคนเรามันสนุกตรงที่ไม่รู้อนาคต ปลายทางเบื้องหน้าไม่ว่าแพ้หรือชนะ เราไม่อาจรู้ได้ จริงมั้ย?"
ลิโป้พูดกับโจโฉว่า"ใต้เท้า ขอเพียงท่านให้โอกาสข้า ข้าจะช่วยให้ท่านได้ครองแผ่นดิน"
โจโฉยิ้มแล้ว เป็นยิ้มเยาะ "ดีมาก ดีมาก ขุนศึกไร้เทียมทานเช่นเจ้าถ้ามาช่วยข้า ย่อมเบาแรงลงอีกเยอะ"
"โอ้จริงสิ เล่าปี่ท่านเห็นว่าอย่างไร" โจโฉหันไปถามความเห็นกับเล่าปี่ที่ยืนเคียงข้าง"
เล่าปี่ก็ยิ้มแล้ว เป็นยิ้มเย้ยหยัน "ข้าไม่บังอาจตัดสิน แต่ท่านคงไม่ลืมจุดจบของตั๋งโต๊ะกับ
เตงหงวน มิใช่หรือ"
ในอดีตเพราะตั๋งโต๊ะยุยง ทำให้ลิโป้ฆ่าพ่อบุญธรรมที่เคยดูแลเอาใจใส่ตนอย่างเตงหงวนได้ลง
ต่อมาเพราะแผนสาวงาม ลิโป้กับตั๋งโต๊ะชิงเตียวเสี้ยน ลิโป้ก็สามารถฆ่าตั๋งโต๊ะ คนที่ชุบเลี้ยงตนได้
ประวัติศาสตร์ของเตงหงวนกลับมาซ้ำรอยที่ตั๋งโต๊ะแล้ว
แน่นอนว่าโจโฉยังจำได้ ยังจำไม่ลืม คนที่อกตัญญูเนรคุณเช่นนี้ ใครเล่าจะลืมได้ลง
"ไอ้เล่าปี่ ไอ้หูยาว ได้ทีขี่แพะไล่ ไอ้คนเนรคุณ" ลิโป้ด่าใส่เล่าปี่ไม่หยุด
โจโฉยังคงยิ้ม ยิ้มที่เวทนา "ลิโป้เอ๋ย ปลูกแตงย่อมได้ผลแตง ชื่อเสียงของเจ้าแย่กว่าที่เจ้าคิด"
ลิโป้อ้อนวอนโจโฉต่อ"ท่านโจโฉ ท่านชอบใช้คนเก่ง และถ้าใช้จะไม่ระแวง จริงหรือไม่"
โจโฉหุบยิ้มแล้ว"ลิโป้เจ้าพูดถูก ข้าใช้คนไม่ระแวง แต่มีข้อแม้ว่า ถ้าระแวงไม่ใช่ แล้วตอนนี้ข้าก็ระแวงเจ้ามาก"
"ไม่ๆ ใต้เท้า ไว้ชีวิตข้า ได้โปรด" ถ้อยคำอ้อนวอน ถูกพ่นออกมาจากเทพสงครามไม่หยุดยั้ง บัดนี้ลิโป้ไร้เกียรติใดๆ ได้แต่พยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตรอด
โจโฉไม่ยิ้มแล้ว "เห็นแก่เจ้าเป็นผู้กล้า ข้าจะให้ศพเจ้าสมบูรณ์ที่สุด เจ้าไปเถอะ" เหล่าทหารพยายามดึงตัวลิโป้ไปประหาร
ลิโป้ก็ยังอ้อนวอนขอร้อง น้ำหูน้ำตาไหลเป็นทาง
"เฮอะไอ้ลิโป้ ไอ้คนไร้เกียรติ ตายเป็นตาย จะมาอ้อนวอนทำไม ข้าตาบอดนักที่ติดตามเจ้า ไอ้คนขลาด เจ้าจะกล้าสู้หน้าคนที่ตายเพราะเจ้าได้อีกหรือ" เตียวเลี้ยวทหารเอกของลิโป้ ด่าทอลิโป้เป็นการใหญ่
ฟิ้ว ลมแรงนัก ลิโป้ก็ยังเป็นลิโป้ ในวาระสุดท้าย
ไม่มีสิ่งใดให้เสียใจแล้ว ได้แต่ยอมรับชะตากรรม ลิโป้เดินไปแล้ว
โจโฉยิ้มอีกแล้ว เป็นยิ้มชมชอบ "ด่าได้ดี ด่าได้ยอด" โจโฉชมเชยเตียวเลี้ยว
"ท่านผู้นี้หน้าคุ้นนัก เราเคยพบกันหรือไม่" โจโฉถามเตียวเลี้ยว
เตียวเลี้ยวไม่มองหน้าโจโฉตอบว่า"เคยสิ ที่เมืองปักเอี้ยง เสียดายที่คราวนั้นไม่ได้ฆ่าเจ้าให้ตาย"
โจโฉชักดาบแล้ว เป็นดาบคมกล้าเล่มหนึ่ง
กวนอูที่ยืนดูอยู่แนะนำโจโฉว่าเตียวเลี้ยวเป็นคนมีฝีมือ ทั้งยั้งองอาจกล้าหาญ ความภักดีมากกว่าลิโป้นัก
ตาของโจโฉมองเตี้ยวเลี้ยวนิ่ง ทันใดนั้นก็ฟันฉับลงไป!!!
เชือกที่พันธนาการร่างเตียวเลี้ยวขาดกระเด็น เตียวเลี้ยวเป็นอิสระแล้ว
"ในเมื่อท่านต้องการให้ข้าตาย ก็จงใช้ดาบเล่มนี้สังหารข้าเถอะ" โจโฉยื่นดาบให้เตียวเลี้ยว
หิมะยังคงตกหนัก ดาบคมกล้าถูกยื่นให้คนกล้า เตียวเลี้ยวนิ่ง โจโฉจ้อง
เตี้ยวเลี้ยวคุกเข่าแล้ว ไม่ใช่แค่กายที่คุกเข่า หัวใจก็คุกเข่า เตียวเลี้ยวได้ยอมโจโฉทั้งกายและใจแล้ว
หิมะเริ่มเบาลง ลมยังคงแรง นักโทษอีกคนมาแล้ว โจโฉหันไปมองแล้วพูด"ตันก๋ง...ท่าน"
"ไม่ต้องพูดแล้ว ข้าขอตายเท่านั้น" ตันก๋งพูดด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว
โจโฉตอบว่า"ตันก๋งท่านอย่าทำเช่นนี้ อย่างไรเสียท่านก็เคยช่วยชีวิตข้า"
ตันก๋งยิ้ม เป็นยิ้มเศร้า"เสียดายที่ข้าตาบอด ตอนนั้นไว้ชีวิตเจ้า ทำให้ชาวเมืองชีจิ๋วต้องถูกฆ่าล้าง"
"เล่าปี่ ท่านทำเช่นนี้ จะสู้หน้า ชาวเมืองชีจิ๋วได้อย่างไร" ตันก๋งหันไปต่อว่าเล่าปี่
เล่าปี่ได้แต่เพียงยิ้ม เป็นยิ้มเศร้าเช่นกัน
โจโฉพูดว่า"ตันก๋ง ผิดถูกใช่อยู่ที่ท่านตัดสินใจไม่ เพื่อความสงบสุข ย่อมต้องเสียสละ"
ตันก๋งเถียงขึ้น"เฮอะ ท่านอย่าอ้างนัก การแก้ตัวเพื่อความมักใหญ่ใฝ่สูงของท่าน หลอกได้แต่เพียงคนโง่"
โจโฉก็ไม่ยอมลดราวาศอกเถียงกลับ"ตันก๋งท่านก็กล่าวไม่ผิด แต่หากใครทำให้คนโง่เหล่านั้นมีชีวิตรอด มีกิน มีใช้ มีที่อยู่ นั่นแหละคือความถูกต้อง นั่นแหละคือความชอบธรรม"
ตันก๋งได้ฟังก็ยิ้ม ยิ้มเยาะแก่โจโฉ"ท่านพูดเก่งนัก เพียงค่ำคืนนั้น ที่ท่านพูดว่ายอมทรยศต่อคนทั้งโลก ข้าก็เข้าใจท่านแล้ว"
"อย่าได้พูดพร่ำอยู่เลย ข้าไม่ยอมจำนนแน่นอน"พูดจบตันก๋งก็เดินไปทางลานประหาร
"ตันก๋ง ครอบครัวท่านข้าจะดูแลอย่างดี"เสียงโจโฉตะโกนก้องมา
"ขอบคุณ" เป็นคำพูดสุดท้ายระหว่างโจโฉกับตันก๋ง อดีตสหายที่เคยใกล้ชิด
หิมะก็ยังคงตกอยู่ ลมก็ยังคงพัด...ปลายทางของผู้กล้า
ปลายทางของคนสามคน ที่แตกต่างกัน
ลิโป้ ตาย ด้วยความไร้เกียรติ เสียศักดิ์ศรี พร้อมกับเสียงก่นดา
เตียวเลี้ยว รอด เพราะความกล้าหาญ มีเกียรติ ได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ตันก๋ง ตาย ด้วยความเด็ดเดี่ยว องอาจ พร้อมกับเสียงชื่นชม
กับจุดสิ้นสุดของคนบางคน กลับพบกับคำครหา เสียงก่นด่า เพราะการกระทำยามมีชีวิต
กับจุดสิ้นสุดของบางคน มีแต่คำสรรเสริญ ด้วยการกระทำขณะมีชีวิต
แต่กับจุดสิ้นสุดของบางคน คือการเริ่มต้นใหม่ กับสิ่งใหม่ๆ พบกับการเปลี่ยนแปลงใหม่ๆที่จะเปลี่ยนตัวเองไปตลอดกาล
ทุกจุดสิ้นสุดล้วนเป็นผลจากการกระทำ แล้วคุณเล่า อยากพบกับจุดสิ้นสุดแบบไหน คุณเป็นคนเลือกเอง ขอบคุณที่ติดตามครับ...
ถ้าชอบก็ฝากกดไลก์👍 กดแชร์➡
กดติดตาม🔁 ฝึกเขียน ด้วยนะครับ🙏🙏🙏
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
