“มุมมองความรักของนักกฎหมาย”
วันนี้แอดมินได้หยิบเอาคำพิพากษาฎีกามาอ่าน พบคำพิพากษาฎีกาเรื่องหนึ่งซึ่งศาลฎีกาได้ตัดสินไว้เมื่อ พ.ศ. 2546 ซึ่งศาลฎีกาได้ให้ความเห็นในเรื่องของความรักไว้อย่างน่าสนใจ
เพื่อไม่ให้ใครได้รับผลกระทบ แอดมินจึงขอไม่กล่าวถึงว่าจำเลยเป็นใคร รวมถึงเลขคำพิพากษาฎีกาในคดีนี้ เพียงแต่อยากให้
ผู้อ่านได้พิจารณาถึงมุมมองด้านความรัก
ว่าในมุมมองของแต่ละคนนั้น ได้ให้นิยามความรักไว้อย่างไรบ้าง
คดีนี้ จำเลยถูกจับและถูกฟ้องต่อศาลชั้นต้นในข้อหาฆ่าผู้อื่น (ฆ่าแฟนสาว) โดยไตร่ตรองไว้ก่อน, ยิงปืนโดยใช่เหตุในเมือง, ทำลายศพหรือส่วนของศพ และมีอาวุธปืนมีทะเบียนของผู้อื่น ลงโทษประหารชีวิต แต่คำรับสารภาพในชั้นจับกุม ชั้นสอบสวน และชั้นพิจารณา เป็นการให้ความรู้แก่ศาลและเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณา จึงพิพากษาจำคุกจำเลยตลอดชีวิต
โจทก์ร่วมและจำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยทรมานหรือโดยกระทำทารุณโหดร้าย อีกบทหนึ่งด้วย ความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน และฆ่าผู้อื่นโดยทรมานหรือโดยกระทำทารุณโหดร้าย กับฐานยิงปืนโดยใช่เหตุในเมือง เป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษฐานฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อนและฆ่าผู้อื่นโดยทรมานหรือโดยกระทำทารุณโหดร้ายอันเป็นบทหนัก ลงโทษประหารชีวิต
แต่คำรับสารภาพเป็นประโยชน์ในการพิจารณา ลดโทษเหลือจำคุกตลอดชีวิต
เมื่อรวมโทษทุกกระทงแล้ว ให้จำคุกตลอดชีวิตสถานเดียว นอกจากที่แก้ ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ร่วมและจำเลยฎีกา
โดยศาลฎีกาได้ให้เหตุผล และแสดงถึงมุมมองของความรักไว้อย่างน่าสนใจ ดังนี้ครับ
🧔 จำเลยฎีกาว่า ♂️♀️
“จำเลยถูกผู้ตายข่มเหงจิตใจอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม เพราะจำเลยกับผู้ตายมีความสัมพันธ์ฉันคนรัก แต่ผู้ตายต้องการเลิกความสัมพันธ์กับจำเลยไปมีรักกับผู้ชายคนใหม่ จำเลยจึงบันดาลโทสะฆ่าผู้ตาย”
(จำเลยอ้างบันดาลโทสะเพื่อขอให้ศาลลงโทษเบาลง)
⚖️ ศาลฎีกาให้เหตุผลว่า ♀️♂️
“เห็นว่า ความรักเป็นสิ่งที่เกิดจากใจไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริง คือ ความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรักความยินดีที่คนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัยเมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตนเพื่อความสุขของคนที่ตนรัก จำเลยปรารถนาจะยึดครองผู้ตายเพื่อความสุขของจำเลยเอง เมื่อไม่สมหวังจำเลยก็ฆ่าผู้ตาย เป็นความผิดและการกระทำที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ของจำเลยโดยฝ่ายเดียว มิได้คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึกของผู้ตาย หาใช่ความรักไม่ ทั้งเป็นความเห็นผิดที่เป็นอันตรายต่อสังคมอย่างยิ่ง
ดังนี้ แม้จะฟังข้อเท็จจริงตามที่จำเลยฎีกา
ก็ถือไม่ได้ว่า จำเลยถูกผู้ตายข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม กรณีไม่มีเหตุจะลงโทษจำเลยน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ ที่ศาลล่างทั้งสองลงโทษประหารชีวิต และลดโทษให้จำเลยแล้ว คงลงโทษจำคุกตลอดชีวิตสถานเดียวนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยข้อนี้ฟังไม่ขึ้น”
เมื่ออ่านคำพิพากษาฎีกานี้แล้ว เราอาจย้อนถามตัวเองว่า เราได้อะไรจะเรื่องนี้บ้าง
ในมุมหนึ่งมองว่า ความรักเป็นต้นเหตุของความหึงหวง ความโกรธ และนำมาสู่การใช้กำลังในที่สุด
แต่อีกมุมหนึ่ง ความรักคือความปรารถนาให้คนที่ตนเองรักมีความสุข ให้อภัยเมื่อทำผิด และยอมเสียสละความสุขของตนเพื่อให้คนรักของตนมีความสุข
แล้วมุมมองความรักของผู้อ่านล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง? ☑️❎
ขอบคุณภาพจาก pixabay
ถ้าได้ประโยชน์จากบทความนี้ ช่วยกด Like, Share ด้วยนะครับ 😻
Cr. pixabay
- 26
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
