12 ก.ค. 2019 เวลา 04:25 • ปรัชญา
จงทำ!...ในวันที่คุณยังมีโอกาส
ระหว่างที่ผมกำลังขับรถตามท้ายรถบรรทุกคันใหญ่ ท้ายรถบรรทุกข้างหน้านั้นเกรอะไปด้วยฝุ่นสีน้ำตาลปกคลุมไปทั่ว คงเป็นเรื่องธรรมดาที่รถบรรทุกจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสกปรกนานา เพราะรถเขาเอาไว้บรรทุก ไม่ได้เอาไปรับส่งนักธุรกิจ วีไอพี จากต่างประเทศแต่อย่างใด
แต่ที่ผมสะดุดสายตา กลับเป็นลายเส้นจางๆ ที่เกิดจากการใช้นิ้วมือขีดลากไปตามฝุ่นที่เกาะหนา ลายมือหยุกหยิก แต่ยังพออ่านออกได้ มันเขียนว่า
"ชาติหน้าจะตั้งใจเรียน"
ภาพตัวหนังสือทำเอาผมต้องหยุดคิด
หากเป็นชายที่กำลังขับรถคันใหญ่ที่อยู่ข้างหน้า เขาเป็นเจ้าของลายมือนี้ เขากำลังคิดอะไรหนอ ตอนที่เขากำลังลากนิ้วไปตามคราบฝุ่นหนาเตอะที่บังโคลนท้ายนี้
เขากำลังเหนื่อยกับชีวิตที่ต้องทำงานหนัก ขับรถทั้งวันด้วยความอ่อนล้า แลกกับเงินที่เพียงพอใช้ในแต่ละวัน ส่วนที่เหลือพอเยียวยาครอบครัวที่อยู่ที่บ้านก็จริง แต่ถ้าเขาเลือกได้ เขาอยากกลับไปตั้งใจเรียนอีกครั้ง... แต่ทว่ามันไม่มีโอกาสแล้ว
เขาจะคิดแบบนี้หรือเปล่านะ ผมคงตอบไม่ได้
หากลายมือที่ว่าเป็นของลูกชายวัยสิบแปดของเขา ลูกชายคนที่เห็นพ่อทำงานหนัก แม่เหนื่อยกับงานบ้านและอาชีพเสริมสาระพัด ส่วนเขาเองรับจ้างทั่วไป พอเลี้ยงปากท้องตัวเองไปวันๆ เพราะพลาดพลั้งช่วงวัยเรียน เดินผิดเส้นทางไปเพราะเหตุบางอย่าง
เขาจึงเลือกจะบอกพ่อแม่โดยเขียนผ่านฝุ่นผงแห่งความยากลำบาก ที่เครื่องทำมาหากินชิ้นสำคัญของครอบครัว
จะใช่ลายมือของลูกเขาหรือเปล่า ผมไม่อาจคาดเดา
หรือจะเป็นลายมือของลูกน้องคู่หู ของชายคนขับ เด็กหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ที่ต้องออกมาทำงานทั้งที่ยังเรียนไม่จบ เพราะเหตุสุดวิสัย ออกมาดิ้นรน ไกลบ้านเกิด นอนบนรถ กินบนถนน ห้องน้ำคือป่าข้างทาง
เขาแค่คิดในวันที่นอนหลบแดดอยู่ที่ศาลาข้างถนน ในวันแดดร้อนแรงเหลือทน หากมีโอกาส เขาอยากได้เรียน และเขาจะตั้งใจเรียน แต่...คงชาติหน้ากระมัง ที่เขาคงได้ทำตามฝัน ลายเส้นข้างหลังรถ อาจช่วยย้ำเตือนเขาให้รู้ ว่าเขากำลังอยู่ในโลกของความเป็นจริง ความจริงที่ว่าเวลาเดินผ่านมานานเกินไปแล้ว
ใช่ลายมือเขารึเปล่านะ ผมก็แค่คิดไปเรื่อย
อาจเป็นลายมือคนมือบอนที่น้อยเนื้อต่ำใจในชีวิตตอนนี้ เดินผ่านมา เขียนลงไป เพื่อให้เจ้าของรถคิดได้ว่ามันควรถูกล้างทำความสะอาดเสียบ้าง
แต่สิ่งที่ซ่อนลึกในจิตใจ กลับสะท้อนออกมาด้วยตัวหนังสือเส้นแหลมเล็กที่ว่า
"ชาติหน้าจะตั้งใจเรียน"
ที่ผมนั่งจินตนาการมาทั้งหมดทั้งสิ้น เพียงเพราะผมกำลังทบทวนว่า ผมได้ใช้โอกาสที่มีอย่างคุ้มค่าหรือยัง เราพลาดอะไรไปหรือเปล่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ผมก็พบว่า เราก็พลาดไปหลายสิ่ง หมดโอกาสไปหลายอย่าง แต่ก็ยังดีที่เรายังมีโอกาสได้ทำอีกหลายอย่าง ที่ในชีวิตไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ หรือคิดว่าตัวเองจะทำได้
เช่น การที่ผมมานั่งเขียนอะไรแบบนี้ให้พวกคุณได้อ่าน ถ้าเป็นตัวเองเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว คงไม่คิดว่าจะเป็นผมเองที่เขียนบทความที่อาจอาจแล้วงงๆ อันนี้ขึ้นมา
นั่นทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นดีใจ ที่ตัวเองได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆ ในชีวิต ได้ลองทำและทำ จนได้ความภาคภูมิใจเล็กๆ ที่ไม่ต้องรอใครมาเฉลิมฉลองให้ แต่เรารู้อยู่แก่ใจก็คงเพียงพอ
ผมเลยอยากจะบอกเล่าเรื่องเหล่านี้ให้คุณฟัง
แล้วคุณล่ะครับ ได้ลองใช้โอกาสที่ยังมี ลองอะไรใหม่ๆ แก้ไขสิ่งที่คิดว่าพลาดพลั้ง ใช้โอกาสกับสิ่งที่คิดว่าเหมาะ ใช้เวลากับสิ่งที่ควรบ้างหรือยัง
ถ้ายัง.....จงทำ
แล้วคงไม่ใช่เราแน่ ที่จะเป็นคนเขียนท้ายรถแบบนี้ หรือบางทีอาจจะเปลี่ยนเป็นประโยคที่ว่า
"ถ้าชาติหน้ามีจริง จะขอมีชีวิตแบบนี้อีกครั้ง"
ขอให้ได้พบโอกาส และใช้โอกาสทำสิ่งที่คุณพึงใจ และมีความสุขกับมันครับ ^__^
แอบถ่ายท้ายรถชาวบ้าน by เพจเรื่องสั้นๆ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา