เฉียบ หลักแหลม แต่ยังขาดความน่าจะเป็นในบางจุด
Blown Away “หยุดเวลาระเบิดเมือง” ปี 1994 หรือหากเรียกเป็นภาษาพูดก็คง ระเบิดแมร่งให้หมด!
หลายวันก่อนผมได้มีโอกาสหยิบหนังเรื่องนี้ขึ้นมาดูจากคลังหนังเก่าสมัยที่พ่อได้สะสมไว้ ด้วยอายุอานามกว่า 20 ปีของตัวหนังในยุค 90 แต่ยอมรับว่าเป็นอีกเรื่องที่เป็นความเก๋าในยุคนั้น
หนังว่าด้วยเรื่องของ นักกู้ระเบิดมือหนึ่งแห่งบอสตัน “จิมมี่ โดฟ” รับบทโดย (Jeff Bridges) และยอดนักวางระเบิดเพื่อนรักเก่า “ไรอัน แกริตี้” รับบทโดย (Tommy Lee Jones) ที่แหกคุกออกมาเพื่อจะก่อการร้ายคร่าชีวิตคนที่อยู่ใกล้ตัวโดฟ
งานนี้เรียกว่าพระเอกต้องตามล่าและคอยหยุดยั้งเหตุระเบิดกันตลอดทั้งเรื่อง
ว่ากันด้วยเรื่องบทบาท ส่วนตัวคิดว่าสองคนนี้ตีบทและถ่ายทอดออกมาได้ดีด้วยความเก๋าของการแสดงแล้วด้วย แต่คะแนนคงต้องเทให้กับป๋า Tommy Lee Jones เพราะแกเล่นได้โรคจิตถึงใจ อารมณ์เหมือนคนโรคจิตแต่ก็เป็นอัจฉริยะ
ส่วนตัวหนังอาจไม่ได้เล่าเรื่องกระฉับเหมือนหนังยุคใหม่ๆ แต่ก็ไม่ได้มีช่วงให้เบื่อหรือง่วง เพราะเหตุการวางระเบิดมีมาให้เห็นเรื่อยๆ ซึ่งตัวหนังก็ไม่ได้มีการยัดเยียดความดราม่าหรือแอคชั่นหวือหวา แต่ก็ทำให้รู้สึกกลมกล่อมอยู่เหมือนกัน เรียกว่าใครที่ชอบเกี่ยวกับการวางแผน การกู้ระเบิด ฉากระเบิดต่างๆ หนังเรื่องนี้ตอบโจทย์ครับ
จุดเด่น: หากพูดถึงส่วนดีของหนังผมขอยกให้การแสดงของทั้ง Jeff Bridges และ Tommy Lee Jones ที่แสดงออกมาได้ดีมากๆ ทั้งฉากการไล่ล่า หาเงื่อนงำ ความจริงต่างๆ ก็ทำให้คนดูรู้สึกสนุกและลุ้นไปตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ ยิ่งช่วงกู้ระเบิดก็ต้องคอยลุ้นว่าจะสำเร็จหรือไม่
จุดด้อย: ความน่าจะเป็นในการวางระเบิดของ “ไรอัน แกริตี้” ซึ่งตัวหนังไม่ค่อยเน้นเรื่องหลักการหรือขั้นตอนการวางแผน การประดิษฐ์ระเบิด เพราะส่วนใหญ่จะเน้นไปที่เหตุการณ์ระเบิดเสียมากกว่า ส่วนตัวคิดว่าถ้ามีเพิ่มเข้าไปอีกนิด หนังน่าจะครบรสมากเลยทีเดียว
ปล. เรื่องนี้มีเพลงจากวงรุ่นเก๋าอย่าง U2 “With or without you” ให้ฟังกันด้วย
สุดท้ายนี้ใครรู้จัก “Jeff Bridges” และ “Tommy Lee Jones” ครั้งแรกจากผลงานเรื่องอะไร? มาแชร์กันนะครับ 😊
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
