อบ่าตัดสินคนที่ภายนอก
ผมมีโอกาสติดต่อซื้อคอนโดกับน้องผู้ชายคนหนึ่ง
อายุคาดว่าจะประมาณ 20 ต้นๆ
วันที่เจอตอนเปิดห้องครั้งแรก น้องเป็นคนเงียบ สุภาพ มีสัมมาคาราวะมาก น้องบอกห้องนี้ได้จากพ่อมาเลยอยากจะขายเอาเงินไปทำอย่างอื่นต่อ
ช่วงคุยกันสิ่งที่ผมพบคือน้องไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการซื้อขาย อสังหาริมทรัพย์ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง
น่าจะเป็นครั้งแรกที่ทำการซื้อขาย
วันนัดเจอน้องเจ้าของห้องอีกครั้ง ผมนัดเจอห้างแห่งหนึ่งแถวสำโรง น้องบอกสะดวกที่นั่น
วันที่เจอน้องคนนั้นแต่งตัวสบายๆ เสื้อคอกลมกางเกงขาสั้น สะพายกระเป๋าแบบคาดเอว ผมคิดว่าน้องเค้าน่าจะเป็นพ่อค้าขายของอยู่แถวนั้น
เมื่อทำสัญญาจะซื้อจะขายกัน ต้องมีการขอสำเนาบัตรประชาชน กรอกชื่อผู้ขายลงในสัญญา
ปรากฏว่าน้องคนที่ผมติดต่อด้วยนั้น
ยศ ร้อยตำรวจตรี
คนเราตัดสินกันแค่ภายนอกไม่ได้
ครั้งแรกที่เห็น => เราไม่คิดว่าน้องเค้าจะเป็นตำรวจ
แต่พอเห็นชื่อเห็นยศแล้ว => มองดูกี่ทีก็ตำรวจชัดๆ
ทุกๆอาชีพไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องบุคลิกเดียวกัน นิสัยเดียวกัน
แต่บางครั้งเมื่อสวมหัวโขนอาชีพนั้นๆ หน้าที่ก็คือหน้าที่ เลิกงานก็คือตัวตนของเรา
แต่บางคนก็ยึดติดหัวโขนนั่นกลับมาใช้ในชีวิตส่วนตัว
เป็นหัวหน้าคน สั่งลูกน้อง ไม่จำเป็นต้องสั่งคนที่บ้าน
เป็นทหาร ตำรวจ ดุดัน ไม่จำเป็นต้องดุดัน กับญาติพี่น้อง
เป็นนักบัญชีไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเงินสามีทุกบาททุกสตางค์ก็ได้
เป็นหมอก็ไม่จำเป็นต้องให้เพื่อนทุกคนเรียกว่าหมอ
ถ้าเราสร้างตัวตนให้ทุกคนเห็นว่าเป็นคนดี เราจะมีเพื่อนเยอะ แต่ที่เค้าคบเราอาจเพราะเห็นว่าเราเป็นคนดี
ถ้าเราเป็นตัวของตัวเอง เพื่อนเราอาจลดลง แต่เราจะมีเพื่อนแท้ เพราะเค้าคบเราในสิ่งที่เราเป็น
ไม่ต้องเหนื่อยเพื่อให้ใครมองเราดีจากภายนอกตลอดเวลาก็ได้
ขอให้ทุกคนได้เจอมิตรแท้นะครับ
Paidoo Property สำคัญที่ระหว่างทาง
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
