A: เกิดอะไรขึ้นครับ เล่าให้ผมฟังได้มั้ย
B: ฉันเสียใจ ที่เพื่อนไม่ฟังอะไรฉันเลย ทำไมเค้าต้องทำตัวเป็นศูนย์กลางของทุกๆคน โลกเป็นของเค้าคนเดียวรึไง
A: ศูนย์กลางจักรวาลงั้นหรือ
B: ค่ะ ทำเหมือนทุกอย่างหมุนรอบตัวเค้าหมด คุณเคยเจอคนแบบนี้มั้ยคะ?
A: ครับ แน่นอน
B: แล้วคุณรับมือกับพวกเค้ายังไง
A: สำหรับผม ผมมองว่าเค้าคือสิ่งมีชีวิตเล็กๆชีวิตนึง เป็นเซลล์รวมกัน ที่มีเลือดมาหล่อเลี้ยงร่างกาย ไม่ต่างอะไรจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ
B: อะไรกัน
A: คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย เพราะธรรมชาติไม่ได้เป็นแบบที่เค้าคิดสะหน่อย
B: คุณพูดอะไรคะ ฉันงงไปหมดแล้ว
A: ถ้าคุณมองกว้างๆ โลกเราเป็นแค่เศษเสี้ยวนึงของจักรวาล มันเป็นเรื่องบังเอิญแค่ไหนที่สิ่งมีชีวิตจะเกิดขึ้นบนโลก ในขณะที่ดาวเคราะห์ดวงอื่นไม่มี ดาวแสนล้านดวงในเอกภพมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆถือกำเนิดขึ้นที่บังเอิญเป็นตัวเรา...
B: นั่นสิคะ บังเอิญที่สุดเลย (หญิงสาวตาเป็นประกายขึ้นทันทีพร้อมกับคิดตาม)
A:…เราต่างเป็น’ลูกหลานของละอองตัวดาวทั้งสิ้น’
B: ละอองแห่งดวงดาว…งั้นหรอ (หญิงสาวอึ้งกับคำพูดที่ได้ยิน)
A :ดังนั้นถ้าเปรียบเทียบกับมนุษย์ที่คุณว่า ว่าเค้าทำตัวเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ก็อย่าไปใส่ใจเลยครับ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง เปลี่ยนมุมมองเราจะดีกว่า ปัญหาคนคนนึงที่คุณเจอจะเล็กไปเลยถ้าคุณมองมันให้กว้างพอ
B: เข้าใจทุกอย่างแล้ว ขอบคุณมากนะคะ ฉันจะมองให้กว้างขึ้นเหมือนที่คุณมองมัน
A: ยินดีครับ
_______และแล้วหญิงสาวก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มซึ่งต่างจากตอนแรกอย่างสิ้นเชิง_____