ห้องเรียนเมื่อเกือบสามสิบปีที่แล้ว
ยุคนี้เป็นอีกยุคที่ได้ยินเรื่องการเรียกร้องให้เปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาของไทย ตั้งแต่เด็กผมก็ได้ยินเรื่องนี้มาตลอดทุกยุคทุกสมัยทุกรัฐบาล เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก กลับไปกลับมา จนน่าเวทนาเด็กสมัยนี้อยู่เหมือนกัน เหนื่อยแทนเลยจริงๆ
เลยจะขอเล่าเรื่องการเรียนสมัยก่อน เพราะเห็นว่าเด็กยุคใหม่ๆ ก็นิยมอ่าน blockdit พอสมควร ส่วนคนรุ่นที่แก่กว่าผมมากๆ อาจจะไม่มีโอกาสมากนักที่จะมาแบ่งปันในพื้นที่ตรงนี้
สมัยก่อนเราต้องเรียนวิชาที่จำเป็นสำหรับชีวิตประจำวัน(ในอดีต) จากการสอบถามพี่ๆ น้องๆ ที่มีลูกวัยประถม กลับพบว่าวิชาพวกนี้ไม่มีการเรียนการสอนแล้ว เช่น วิชาการงานพื้นฐานอาชีพ เราเรียนกันตั้งแต่...
เย็บผ้า...มีด้น เนา ด้นถอยหลัง เย็บซ่อนตะเข็บ เก็บริม ปะ ชุน เรียกว่าเป็นลูกมือช่างเย็บผ้าเกือบได้แล้วถ้าฝีมือดี
มีเรียนร้อยมาลัย ทำงานประดิษฐ์ เย็บกระทง ทั้งกระทงใส่ห่อหมก จนถึงกระทงลอยน้ำ เย็บปากบายสี อุบะ ตาข่ายหน้าช้างก็ต้องร้อยเป็น
ทำอาหาร... ทั้งขนมปังหน้าหมู ครองแครง บัวลอยไข่หวาน ข้าวเหนียวลำใย และที่ขาดไม่ได้คือ ไข่เค็ม ขิงดอง ทำเสร็จเอากลับบ้าน แต่ไม่กล้ากิน ยกให้พ่อกับแม่กิน เพราะเราเป็นคนเห็นกรรมวิธี 5555555 เลยกินไม่ลง
งานบ้าน...ตั้งแต่ซักผ้า รีดผ้า จนถึง อาบน้ำเด็กทารก ก็ต้องเรียน เรียกว่าอยู่บ้านต้องช่วยงานพ่อแม่ได้ทุกสิ่งอันนะเด็กเอ๋ย
แต่วิชาพวก คณิต วิทย์ อังกฤษ ภาษาไทย ก็เรียนคล้ายๆ เด็กสมัยนี้ แต่ดูน่าจะสบายกว่า เพราะดูเนื้อหาสมัยนี้ดูยากกว่าตอนนั้นเยอะ คงเพราะเด็กสมัยนี้สมองปราดเปรียว แต่ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกับสฟิงโกไมอิลิน รึเปล่า อันนี้ก็ไม่ทราบจริงๆ
เราต้องเรียนรำไทย ท่ารำวงมาตรฐาน ตั้งแต่ ตั้งวง สอดสร้อยมาลา ชักแป้งผัดหน้า รำส่าย รำยั่ว และอีกหลากหลายท่า เผื่อว่าเขามาจ้างรำแก้บน ก็คงพอใช้แก้ขัดไปได้
ในตอนนั้นผมเคยคิดเสมอว่าจะให้เรียนไปทำไม วิชาพวกนี้ แต่พอเราโตขึ้น สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เรากลับได้ใช้มันอีกครั้ง ทั้งงานเย็บผ้า ซักผ้า รีดผ้า เราทำได้เองเกือบหมด พ่อแม่ไม่ต้องมากังวลว่าเราจะมีชีวิตในต่างถิ่นได้อย่างไร เพราะเราได้เรียนสิ่งที่ช่วยเราดำรงชีพขั้นต้นไปแล้วทั้งสิ้น จนทุกวันนี้กางเกงใส่ทำงานขาด ผมก็นั่งเย็บเองบ้าง เย็บกระดุมบ้าง สวยบ้าง ไม่สวยบ้าง แต่เก็บไว้ใส่ได้อีกนานโข ไม่ต้องจ้างใคร
บางทีเลยคิดไปว่าถ้าเกิดในอนาคตเกิดเหตุที่เราไม่มีน้ำ ไม่มีไฟฟ้า เสื้อผ้าหายาก ของกินขาดแคลน เราจะอยู่รอดได้ไหม และที่สำคัญเด็กสมัยนี้จะอยู่รอดได้รึเปล่า ในเมื่อสมัยนี้ทุกอย่างมันสำเร็จรูปมาแล้วทั้งสิ้น ทุกอย่างใช้เงินซื้อได้ทั้งนั้น และทุกอย่างหาและซื้อได้ผ่าน internet
เลยอาจจะเสียใจเล็กๆ ที่เด็กสมัยนี้ ไม่มีโอกาสได้เรียนวิชาแปลกๆ เหมือนในอดีตอีกแล้ว วิชาที่ในบางช่วงของชีวิตอาจจะสำคัญกว่าแคลคูลัส หรือ physical chemistry ด้วยซ้ำไป
ในอนาคตถ้าจะเปลี่ยนแปลงการศึกษาของไทย ช่วยสอนเด็กให้เรียนเป็น รู้เป็น ใช้ชีวิตเป็น และแบ่งปันเป็น
รู้จักสิทธิเสรีภาพ แต่ต้องรู้ถึงหน้าที่ความรับผิดชอบที่เหนือยิ่งกว่า
รู้จักเรียนรู้ทุกภาษา รู้ถึงความเป็นมาของทุกประเทศ แต่อย่าลืมภาษาไทย รากเหง้าของเราเอง
ภาษาไทยก็ไม่ใช่ของง่าย ทุกวันนี้ผมเองยังเขียนผิดบ้างถูกบ้าง แต่ขอร้องเด็กๆ ยุคใหม่ที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยกว่าอดีตที่ต้องพึ่งพจนานุกรมไทยเล่มหนา ฟัง พูด อ่าน และเขียน อย่าให้แพ้คนแก่นะครับ เราเด็กยุคใหม่ข้อมูลหาง่ายยิ่งกว่ากระดิกนิ้ว อย่าให้ใครมาว่าเราได้นะ
ก็ฝากไว้ถึงเด็กๆ ยุคนี้ แม้ว่าเราจะเรียนรู้มากมายขนาดไหน แต่วิชาความรู้บนโลกนี้มันมากมายเกินกว่าเราจะรู้ทุกอย่าง น้องๆ อาจจะคิดเลขไวไม่ต้องใช้กระดาษทด แต่อาจจะออมเงินเก่งสู้คุณแม่ไม่ได้
อาจจะพูดได้สี่ภาษา แต่ท่องโคลงกาพย์กลอนสู้คุณพ่อไม่ได้
อาจจะเล่นกีฬาได้เกือบทุกชนิดแต่เขียนลายมือสวยสู้คุณยายไม่ไหว
อาจจะเรียนได้เกรดสี่ทุกวิชา แต่สอนให้คนอื่นอ่านหนังสือสู้คุณตาไม่ได้
ดังนั้นอย่าคิดว่าเรารู้ดีกว่า เก่งกว่าคนอื่น แต่จงคิดว่าทำอย่างไรจะรู้ดีกว่า เชี่ยวชาญกว่าคนอื่น และทำให้มันดียิ่งขึ้น และแบ่งปันมันหรือผลผลิตของมันเพื่อคนอื่นบ้าง แค่นี้สังคมอุดมปัญญาคงอยู่ไม่ไกล การเปลี่ยนแปลงของการศึกษาไทยคงมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์....หวังว่าอย่างนั้นนะครับ
ขออนาคตของชาติ ช่วยพัฒนา แต่อย่าทิ้งคนชราที่พวกเขาอาจคิดว่าหัวโบราณทิ้งไว้ข้างหลัง คนหัวโบราณเหล่านั้น เคยผ่านลูกระเบิดขนาดเท่ารถตุ๊กๆ โปรยมาจากฟากฟ้า เคยผ่านช่วงวิกฤตเศรษฐกิจชนิดที่ทุกวันนี้ไม่เคยพบเห็น เคยผ่านอภิมหาน้ำท่วมกรุง ที่ยิ่งกว่าสมัยนายกหญิงที่ว่ารำเค็ญ เคยผ่านความทุกข์เข็ญในอดีตที่ด้อยทุกการพัฒนา
ไม่มีเขา ก็ไม่มีเราในวันนี้จริงๆ
หวังว่าห้องเรียนในปัจจุบัน และอนาคต จะสร้างให้คนรุ่นใหม่ เป็นความหวัง เป็นพลัง และเชื่อมต่อคนในทุกช่วงวัย ให้เดินหน้าไปสู่อนาคตที่สดใส ไม่เฉพาะชาติไทย แต่คือโลกของเรา
สู้ๆ นะเด็กๆ ลุงเอาใจช่วย
เปิดห้องเรียนที่ฝุนเกาะกรัง โดย Deux @ storylog
ลบกระดานหลังเลิกเรียนพร้อมสูดฝุ่นสาระพัด PM เข้าเต็มปอด by เพจเรื่องสั้นๆ
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
