“City of stars” (1)(3)
[เรื่องสั้นจากบทเพลง]
City of stars
Are you shining just for me?
ทิวทัศน์รอบพระราชวังเวสต์มินสเตอร์ขณะนี้ไม่เหมือนในภาพถ่ายเลยซักนิด ท้องฟ้าสีส้มแปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินมืด ดวงดาราต่างเริ่มพากันออกมาเต้นระบำ
หญิงสาวเหม่อมองภาพท้องฟ้าตรงหน้า มันทำให้เธอนึกถึงภาพในอดีต ตอนนั้น ท้องฟ้าก็งดงามแบบนี้...
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์ ทำให้หญิงสาวก้มลงไปมอง รูปถ่ายในเฟสเมื่อครู่ได้รับความสนใจจากคนในครอบครัวเธอไม่น้อยเลย สังเกตุได้จากยอดไลค์ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เธอเห็นชื่อของเขาอยู่ในนั้นด้วย...
เพราะความเคยชินรึเปล่าไม่รู้ แต่ปลายนิ้วก็กดเข้าไปในรูปโปรไฟล์ของเขาก่อนแล้ว เธอเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดที่โพสต์ล่าสุดของเขาซึ่งเพิ่งถูกอัพโหลดเมื่อสามสี่ชั่วโมงที่แล้ว
“@Big Ben, London - Nearly there... Last destination of this trip is river Thames🤩”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วมองตรงไปที่หอนาฬิกาชื่อดังซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจะพระราชวังตรงหน้าเลย
เขา... อยู่ที่นี่ ตอนนี้!?
City of stars
There’s so much that I can’t see
สองขาที่เริ่มเหนื่อยล้าจากการวิ่งสั่นระรัว ไม่รู้ว่าเพราะมันถูกใช้งานอย่างหนัก หรือว่าเพราะเจ้าของของมันกำลังตื่นเต้นกันแน่ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปทั่ว สะพานริมแม่น้ำเทมส์ที่ตอนแรกคับคั่งไปด้วยด้วยคน บัดนี้ดูเหงาหงอยจนน่าใจหาย
การที่คนน้อยลงอาจทำให้ช่วยมองหาเธอได้ง่ายขึ้น...
ไม่มี...
ไม่มีใครที่ว่านั่นเลย เขาวิ่งไปมาจนทั่วบริเวณ แต่ก็หาเธอคนนั้นไม่เจอ
เขามาสายไปอีกแล้วใช่มั้ย?
Who knows?
I felt it from the first embrace I shared with you
“ไม่ทัน...” หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น มองผู้คนมากมายสัญจรผ่านหอนาฬิกา ทว่าในฝูงชนกลุ่มนั้น ไม่มีซักคนที่แทนที่เขาได้...
ถ้าเจอตอนนี้แล้วจะทำยังไง...?
หญิงสาวผงะไปเล็กน้อยเมื่อความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว
เธอดีใจที่เขาไม่ได้โกรธเธอจนถึงขั้นปิดช่องทางการสื่อสารระหว่างพวกเขา แต่การที่เขาไม่เคยทักมาเลยก็พอจะทำให้เธอรู้ได้แล้วว่าเขาคิดอย่างไร...
ถามว่าถ้าตอนนี้เขาอยู่ตรงหน้า แล้วเธอจะมีสิทธิ์พูดอะไรออกไปรึเปล่า?
หยดน้ำใสๆไหลออกจากดวงตาสีหม่นอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือบางกำโทรศัพท์แน่น สองขาตัดสินใจก้าวออกจากจุดตรงนั้น
พักได้แล้วล่ะมั้ง...
โทรศัพท์เครื่องเดิมถูกยกขึ้นจับภาพเบลอๆของหอนาฬิกา เธอพยายามเพ่งสายตามองแป้นพิมพ์ในจอโทรศัพท์ หยดน้ำตาที่คลอเบ้าทำให้การมองเห็นของเธอลำบากยิ่งขึ้น
ภาพจาก The sun
“Good bye:)”
That now our dreams
They’ve finally come true
ร่างหนาพิงอยู่กับราวสะพานด้วยความอ่อนล้า เขาทิ้งเป้ลงข้างตัว ก่อนจะความหาโทรศัพท์มากดเพื่อตามหาเธอ
รูปภาพหอนาฬิกาลอนดอน... แคปชั่นบอกลา...?
เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี จังหวะเวลาของพวกเขาไม่เคยตรงกันเลย ชายหนุ่มรีบรัวนิ้วบนแป้นพิมพ์เพื่อแสดงความเห็นใต้ภาพ
“Wait. I’ll be there in 10 min”
เป็นข้อความสั้นๆที่บ่งบอกได้ดีว่าเขากำลังเร่งรีบแค่ไหน ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงบรรจงยกโทรศัพท์ขึ้นจับภาพหอคอยจากจุดที่เขายืนอยู่เพื่อส่งให้เธอ
แม้ว่าเพิ่งจะได้พัก แต่บัดนี้ความเหนื่อยในร่างกายของเขาเหมือนจะหายเป็นปลิดทิ้ง
ทันสิ... คราวนี้ต้องทัน...
City of stars
Just one thing everybody wants
หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ของเธอลงกระเป๋าหลังจากโพสต์เสร็จ เธอมองไปรอบตัวแล้วตัดสินใจเดินเข้าบาร์ที่อยู่ใกล้ที่สุด
เสียงพูดคุยดังเป็นระยะๆ ผู้คนในนี้ไม่เยอะจนน่าอึดอัด เสียงเพลงดังคลอเบาๆช่วยให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลาย เธอเลือกเก้าอี้ที่เคาน์เตอร์บาร์
“What would you like to order?” บาร์เทนเดอร์เลิกคิ้วถาม หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะสีดำสนิทก่อนจะตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแห้งๆ
“Coke...” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำตอบหรือเพราะสำเนียงบริติชแปร่งๆของเธอที่ทำให้อีกฝ่ายหัวเราะ
“Are you sure? You look like you could use something stronger right now” เธอส่ายหัวปฏิเสธซึ่งเขาก็ดูจะเข้าใจดี ใช้เวลาไม่นาน แก้วโค้กก็ถูกสไลด์มาอยู่ตรงหน้าเธอ
“Wanna talk about it?”
“I’ve been chasing after someone for years now... I think it’s time to take a break”
“Chasing after? Does he know?” เธอสายหัวอีกรอบ จริงๆอยากหัวเราะออกไปเหมือนกัน
เหงาขนาดต้องมาคุยกับบาร์เทนเดอร์เลยแฮะ
“Well... I could be wrong but... The person that you’re talking about. Is it that guy over there?” หญิงสาวมองตามปลายนิ้วของอีกฝ่าย ก่อนที่สายตาของเธอจะไปหยุดที่ชายหนุ่มด้านหน้าร้าน
เขากำลังมองมาที่เธอเช่นกัน...
There in the bars
And through the smokescreen of the crowded restaurant
เธอนั่งอยู่ตรงนั้น...
เธอไม่ลงรูปถ่ายของตนเองในโลกโซเชียล เขาเลยไม่ได้เห็นหน้าเธอมาสามปีแล้ว
แต่ให้ตาย... เธอไม่เปลี่ยนไปเลยแฮะ...
ดวงตากลมสีฟ้าหม่น เส้นผมสีถ่านยาวถึงกลางหลัง ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ และพวงแก้มที่บัดนี้ถูกตกแต่งด้วยสีจากแสงไฟในร้าน
จู่ๆก็รู้สึกเหมือนเวลาหยุดเดิน ดวงตาของพวกเขาสบกันโดยมีเพียงหน้าต่างกั้นอยู่ตรงกลาง
แม้แต่ตอนที่คนในร้านเดินผ่านหน้าเธอ ดวงตาของชายหนุ่มก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่เดิม
It’s love
Yes, all we’re looking for is love from someone else
“Is that him?” ไร้ซึ่งเสียงตอบจากหญิงสาว เพราะเธอลุกขึ้นจากเก้าอี้และพุ่งไปด้านหน้าทันทีที่เขาถามจบ
A rush
มือหนาผลักประตูแก้วเข้าไปอย่างไม่ลังเล เขาเสียเวลาคิดมานานเกินพอแล้ว
A glance
หญิงสาวสำรวจใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ห่างกันเมตรกว่าๆ ก่อนจะตัดสินใจก้าวต่อไปเพราะดวงตาคู่ตรงหน้า
A touch
สองร่างพุ่งตรงเข้าหากัน มือของเขาโอบล้อมรอบเอวบางของเธอ หน้าผากของทั้งคู่ชิดกันจนได้ยินเสียงลมหายใจของฝ่ายตรงข้าม
“Get a room!” เสียงหยอกล้อจากบาร์เทนเดอร์ด้านหลังหญิงสาวดังขึ้น เธอสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อนใบหน้าขึ้นสีของตนเอง
A dance
[เพื่อความสะดวกสะบายของคนเขียนและคนอ่าน เราจะปรับคำพูดให้กลับมาเป็นภาษาไทยเหมือนเดิมนะคะ แต่จริงๆพระเอกเป็นคนอังกฤษนะ พูดไทยไม่ได้]
“ไปข้างนอกกัน” สำเนียงอังกฤษที่เธอคุ้นเคยและโหยหาดังขึ้นข้างหู เธอพยักหน้าน้อยๆ
“คุณ... กลับมาหรอคะ? ไม่สิ... คุณเห็นรูปที่ฉันโพสต์ด้วยหร..” คำพูดของเธอถูกกลืนหายกลับเข้าไปเมื่อริมฝีปากหนาของอีกฝ่ายปิดทับลงมา เธอปิดตาลง ปล่อยให้สายลมยามค่ำคืนทำหน้าที่พัดพาคำถามนับร้อยให้ปลิวหายไป
เหลือทิ้งไว้แค่ความคิดถึง...
“อื้อ... ไม่แฟร์เลย...” เธอผลักเขาออกเพื่อกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด ก่อนจะพึมพำต่อว่าอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“อะไรไม่แฟร์ครับ?”
“ทำไมไม่บอกกันก่อน...” เธอเงยหน้าขึ้นถาม ก่อนจะได้รับจุมพิตที่กลางหน้าผากกลับมาแทน
A look in somebody’s eyes
To light up the skies
To open the world and send it reeling
“ขอโทษที่มาช้าครับ” ชายหนุ่มพูดพลางวางหน้าผากลงที่ไหล่ของหญิงสาว
“ไม่ให้อภัยค่ะ..”
“แล้วต้องทำยังไ..” หญิงสาวเอื้อมมือไปจับหัวของชายหนุ่ม เธอดึงให้หน้าผากของพวกเขาแตะกัน ก่อนจะจ้องลึกลงไปในดวงตาของอีกฝ่าย
“บอกมาได้มั้ยคะ ว่าตอนนี้ชั้นไม่ได้ฝันอยู่” รอยยิ้มบางประดับบนใบหน้า เขาเลื่อนมือมาวางทับมือบางของเธอ
“คืนนี้ดวงดาวสวยมากๆเลย คุณเห็นเหมือนผมมั้ย? ถ้าเราเห็นเหมือนกันแล้วมันกลายเป็นความฝันจริงๆ ผมก็โอเคนะ ถ้าผมตื่นเมื่อไหร่ ผมจะเริ่มตามหาคุณเป็นอย่างแรก” หยาดน้ำใสไหลออกจากดวงตาของหญิงสาวตรงหน้าเหมือนวันนั้น แต่คราวนี้ต่างกัน เพราะเธอไม่ใช่คนที่ปาดมันออกไปอีกแล้ว
“เห็นค่ะ เห็น... ฮึก... ฮืออออ” จากที่แค่น้ำตาไหล คราวนี้หญิงสาวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร สัมผัสจากฝ่ามือของอีกฝ่ายตอกย้ำเธอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความจริง
ช่วยไม่ได้ ก็ความสุขที่ล้นเอ่ออยู่ตอนนี้มันทำให้เธอไม่อยากเชื่อเลย
A voice that says, “I’ll be here”
And “You’ll be alright”
“โอ๋ๆ ทำไมวันนี้ขี้แยจังครับ?” เขาถามยิ้มๆ มือหนายังคงคอยเช็ดน้ำตาให้เธอไม่ห่างไปไหน
“ฮึก... อย่าเพิ่งไปไหนนะคะ”
“ครับ:)”
I don’t care if I know
Just where I will go
‘Cause all that I need is this crazy feeling
A rat-tat-tat on my heart
“คุณจะบ้ารึไง? ฮะๆ” หญิงสาวหัวเราะเมื่อฟังสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าจากอีกฝ่าย
ตอนนี้พวกเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ริมสะพานแม่น้ำ เธอพิงศีรษะลงบนไหล่ของเขา มองภาพของพระราชวังตรงหน้ายามค่ำคืน
อ้อ ใช่ เธอเดินกลับไปจ่ายเงินค่าโค้กแล้ว แถมยังโดนบาร์เทนเดอร์แซวกลับมาอีกด้วย...
“ช่วยไม่ได้ ถ้าไม่วิ่งออกมาแล้วผมจะได้เจอคุณหรอ?”
“สรุปก็คือคืนนี้ไม่มีที่พักสินะคะ?” เขาหัวเราะแห้งๆแทนคำตอบ
“เห้อ... วันนี้รูมเมตของชั้นไปนอนกับแฟน คุณมาพักที่ห้องชั้นก็ได้ เดี๋ยวชั้นยืมห้องเธอนอนก่อน”
“ไม่กลัวผมแอบย่องไปห้องคุณกลางดึกรึไง?”
“บ้า!” เธอโวยวายพร้อมใช้กำปั้นทุบอกเขาไปหนึ่งที ซึ่งก็ได้รับเสียงหัวเราะชอบใจจากอีกฝ่าย
“อยู่นานๆเลยก็ได้นะคะ...” รอยยิ้มถูกจุดขึ้นบนใบหน้าของคนทั้งสอง
วันนี้ท้องฟ้าก็สวยจริงๆนั่นแหละ...
Think I want it to stay
City of stars
Are you shining just for me?
City of stars
You never shined so brightly
City of stars - Ryan Gosling & Emma stone
Talk///
ปั่นจบแล้วค่ะ กรี๊สสส>-< เพลงนี้เพลงโปรดเลย ใครรู้จักมาคุยกันด้วยน้า~
ที่ตลกคือ ในตอนแรก ตอนที่หาสถานที่ท่องเที่ยวในลอนดอน เราก็คิดไว้สามที่แล้วล่ะ คือ แม่น้ำเทมส์ พระราชวัง และก็บิ๊กเบน แต่ที่ไม่เคยรู้คือมันอยู่ใกล้กันมากขนาดไหน😂
คือพระราชวังตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ ด้านขวาพระราชวังคือหอนาฬิกา ติดกันชนิดที่แทบจะสร้างบนหลังคาพระราชวังอยู่แล้ว 5555 เลยพามาเล่นในเรื่องนี้ซะเลยค่ะ
ตอนแต่งฉากที่เขาหวานกันนี่เราก็แอบเขินเองนะ หนึ่ง คือชีวิตจริงก็ยังไม่เคยหวานกับใครมากขนาดนี้ แล้วก็ไม่ได้แต่งฉากแบบนี้มานานซักพักแล้วด้วย ช่วงนี้มีแต่แนวอกหักค่ะ(...)
เอาเป็นว่า ปิดไปเรื่องนึงแล้วเนาะ รอติดตามนิยายต่อพรุ่งนี้ ส่วนเรื่องสั้นจากบทเพลงนี่เดี๋ยวจะมีให้คนอ่านเลือกค่ะเพราะคนเขียนมีเพลงที่อยากหยิบมาแต่งเยอะมาก เลือกไม่ถูกแล้ว 5555
รักนักอ่านทุกคนมาก ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ💕❤️
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
