18 ก.ค. 2019 เวลา 09:30 • ประวัติศาสตร์
Mark ix ระเบิดน้ำลึกจมเร็ว สำหรับปราบเรือดำน้ำโดยเฉพาะ
ระเบิดน้ำลึก mark ix mod.2
ระเบิดน้ำลึก mark ix ถูกนำมาใช้ในปี 1943 ออกแบบรูปทรงให้มีลักษณะคล้ายหยดน้ำและมีครีบเพื่อให้ระเบิดจมเร็วขึ้น โดยรุ่น mod.2 สามารถทำความเร็วได้ถึง 22.7ฟุตต่อวินาที
ภายในตัวระเบิดบรรจุ torpex ไว้สองร้อยปอนด์ ก่อให้เกิดคลื่นระเบิดใต้น้ำอย่างรุนแรง บังคับให้เรือดำน้ำต้องโผล่ขึ้นมา
2
Torpex ประกอบด้วย TNT40%,RDX42% และอลูมิเนียมผง18% มีแรงระเบิดมากกว่า TNT อย่างเดียวถึง 50%
โครงสร้างภายในของระเบิด
ระบบจุดระเบิดของ mark ix จุดระเบิดด้วยความดันของน้ำที่ความลึกต่างๆ สามารถจุดได้ลึกที่สุด 500ฟุต(ประมาณ 150เมตร) แต่เรือดำน้ำเยอรมันสามารถดำได้มากกว่า 200เมตร หลังๆจึงพัฒนาให้จุดได้ที่ความลึก 300เมตร
1
ตัวจุดระเบิด mark 7 mod.1
เมื่อปรับค่าความลึกและหย่อนระเบิดลงไปแล้ว น้ำจะเข้าไปในช่องวัดความดันน้ำจนถึงเกณฑ์ที่กำหนด ทำให้เชื้อปะทุทำงาน จุด TNT ในหลอดขยายการระเบิดเพื่อไปจุด torpex ให้ระเบิดอีกที
ปุ่มตั้งค่าความลึก
การทิ้งระเบิดลงไปในน้ำ นิยมปล่อยจากรางทางด้านท้ายและด้านข้างเรือ เนื่องจากง่ายและสามารถปล่อยได้จำนวนมาก แต่ก็สามารถปล่อยจากเครื่องยิงระเบิดน้ำลึกแบบต่างๆเพื่อเพิ่มระยะทำการได้
รางปล่อยระเบิดน้ำลึก
การทำลายเรือดำน้ำด้วยระเบิดน้ำลึกนั้น ต้องใช้ระเบิดจำนวนมากเพื่อสร้างความเสียหายจากแรงอัด ระเบิดจะทำลายตัวเรือได้เมื่ออยู่ใกล้กว่า 15ฟุต ซึ่งก็ยากเพราะเรือดำน้ำสามารถหลบหลีกได้ ในเดือนเมษายน ปี 1945 เรืออู-427 สามารถรอดจากการระดมทิ้งระเบิดถึง 678ลูก
ถึงแม้จะยากในการทำลายเรือดำน้ำ แต่ในสงครามโลกก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว หลังสงครามโลกครั้งที่สองจึงมีการพัฒนาอาวุธนำวิถีแบบต่างๆ เพื่อปราบเรือดำน้ำได้ง่ายขึ้น
ระเบิดน้ำลึกทำงานหลังจากทิ้งไปสักพัก
การเตรียมปล่อยระเบิดน้ำลึก
การปล่อยระเบิดน้ำลึกรอบเรือดำน้ำเพื่อสร้างแรงอัดทำลายตัวเรือ
รอยบุบจากแรงอัดของระเบิด
โฆษณา