For the first time...
วันแรกที่พบเธอ หัวใจเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ มันไม่เต้นไปตามจังหวะธรรมชาติที่ควรจะเป็นเอาเสียเลย มันเต้นรัวด้วยความรู้สึกประหลาดที่ซ่อนอยู่ภายใน และที่สงสัยคือ เธอจะเป็นเหมือนกันรึเปล่า นั้นคือสิ่งที่อยากรู้
ครั้งแรกที่โทรหาเธอ ต้องคิดและรวบรวมความกล้าอยู่นาน กังวลสาระพัด เบอร์โทรในกระดาษถูกกำอยู่เริ่มชื้นจนเปื่อย ซึ่งหลังจากความบ้ามันพังทลายกำแพงความกลัวตรงหน้าแล้ว เสียงรอสายในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ครั้งแรกที่ไปทานข้าวด้วยกัน แอบกลัวเธอจะเห็นเหงื่อที่เริ่มก่อตัวที่ปลายจมูก ผมนึกถึงคำแนะนำมากมายที่ควรและไม่ควรในการออกเดทครั้งแรก และแน่นอน..มันเริ่มต้นไม่ตรงตามตำราเอาเลย เพราะมื้อแรกของเราคือร้านขนมจีน ที่เส้นเพียบและเปื้อนเสื้อง่ายอีกต่างหาก แต่ผมกลับรักมื้อนั้นที่สุด
ครั้งแรกที่จับมือกับเธอ มือทั้งชื้นและร้อนผ่าว จนกลัวว่าเธอจะรังเกียจ แต่เปล่าเลย ผมลืมมันไปเสียสนิท เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับรอยยิ้มของเจ้าของที่ยืนข้างๆ กัน ที่เขินกันจนไม่กล้ามองตา
ครั้งแรกที่ดูหนังด้วยกัน มันเป็นหนังสยองขวัญ แต่เธอไม่ยักกะหันมาซบที่อกเหมือนในละครทีวี แต่เป็นผมเองที่นั่งปิดตา ตำราจีบสาวไม่เคยได้ผลอยู่แล้ว ทำไมผมไม่เคยจำ
ครั้งแรกที่ถ่ายรูปคู่กัน แม้ว่ามันจะเป็นรูปสติ๊กเกอร์ แต่มันก็เก๋และน่ารักสำหรับเวลานั้น เราพยายามเปลี่ยนไปมาอยู่หลายท่า มันตลกเมื่อมาดูในทีหลัง แล้วพบว่าเราอยู่ในท่าเดิมเกือบทุกรูป ก็เวลานั้นมันตื่นเต้นจนคิดท่าอะไรไม่ออกหรอก จริงไหม
ครั้งแรกที่บอกรัก มันไม่ได้ถูกบอกมาตรงๆ แต่มันคือคำถามว่า "เราจะคบกันแบบไหนเหรอ" ซึ่งนั่นคงเป็นคำถามที่ดีที่สุดแล้วที่จะพูดออกไป โดยไม่ให้หัวใจมันวายไปเสียก่อนจะจบคำ
ครั้งแรกที่บอกว่า "รัก" มันนานมากแล้วจนจำไม่ได้จริงๆ เพราะเราพูดมันในทุกๆ วัน ในทุกเดือน ของทุกปี ในเกือบยี่สิบปีมานี้
ตอนนี้......มันอาจจะไม่ใช่ครั้งแรกอีกแล้ว
มือที่เคยเปียกชื้นตอนนั้น ตอนนี้มันจะมั่นคงและอบอุ่นเวลากุมมือของเธอ แม้ในบางทีเธออาจไม่ต้องการ เพราะอยากให้ผมหิ้วของตอนช้อปปิ้งมากกว่า
ตอนนี้เวลาโทรหาไม่ต้องรวบรวมความกล้าอีกแล้ว แค่คิดถึงก็โทรหาได้ทันที
ตอนนี้ภาพสติ๊กเกอร์ของเราสองคนยังเก็บในกระเป๋าเงินที่พกติดตัวเสมอ แม้ว่ามันจะเลือนๆไปบ้าง แต่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ก็มันสิบกว่าปีแล้วนี่ แต่เธอก็ยังน่ารักเสมอไม่เปลี่ยนจากรูปในวันนั้นเลย ในความรู้สึกของผม
ตอนนี้ดูหนังอะไรก็ได้ ไม่ต้องหวังให้เธอมาซบแล้ว เพราะมือเรากุมกันไว้เสมอ แถมเธอมีป๊อบคอนชีสของโปรดอยู่อีกด้านนึงด้วย จะฟินกว่านี้คงไม่มี
ตอนนี้คำว่ารัก มันพูดได้ง่ายๆ ไม่ต้องเขินอีกต่อไป และจะพูดมันทุกวัน มันไม่ได้ด้อยค่าหรือไร้ความหมายนะ แต่มันเป็นอย่างที่รู้สึกจริงๆ และมันเป็นธรรมชาติมากๆ กับการพูดมันออกมา เพราะเราไม่รู้หรอกว่าจะพูดแบบนี้กันได้อีกสักกี่สิบปี เราจึงเลือกจะพูดมันในตอนที่ยังมีโอกาสเสมอ
แม้ว่า....
รัก ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ
รัก ไม่ได้สวยงามตลอดทาง
รัก ไม่ได้ง่ายที่จะประคับประคอง
รัก ไม่ได้มีแต่รอยยิ้มเสมอไป
แต่ดีใจเสมอที่มีรักครั้งแรก.......กับ "เธอ"
ยังจำรักแรกของคุณได้ไหมครับ มันยังเป็นรักในตอนนี้หรือเปล่า แม้ว่าอาจจะใช่หรือไม่ใช่ก็ตาม แต่มันก็ยังคงเป็น "รักครั้งแรก" อยู่ดี..ถ้าคุณอยากเล่า ผมก็อยากจะฟัง
และท้ายนี้ ขอให้รักในตอนนี้ของทุกคน มันจะเป็นรักแรกหรือรักสุดท้ายรึเปล่าผมคงไม่อาจเดา แต่ผมขอให้เป็นรักที่ดีและดีอย่างนั้นตลอดไปนะครับ
จ่ายค่าถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ โดย Deux @ storylog
ละเมอโทรหาเธอแล้วกรนให้ฟัง by เพจเรื่องสั้นๆ @ blockdit
- 8
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
