ครั้งแรก #โทรศัพท์
ความเจริญค่อยๆรุกล้ำความเป็นบ้านนอกของหวังเข้ามาเรื่อยๆ วิถีชนบทกำลังจะเปลี่ยนไป
บ้านมีไฟฟ้า มีทางลาดยาง แต่หวังก็ยังเป็นเดิม คนป่องของอิแม่ คือเก่า
สมัยเด็กๆ เป็นอะไรที่หนุกหนานมากมาย พอแก่เลยมีเรื่องเล่ามากมายเช่นกัน
cr.tot.co.th
สมัยนั้น โทรศัพท์สาธารณะได้เข้ามาสิงสถิตย์อยู่ที่หมู่บ้านของหวังแล้ว ก่อนหน้านี้นิดนึง มันก็เข้ามาสิงสถิตย์อยู่ที่ร้านขายของชำและบ้านผู้ใหญ่แล้วเช่นกัน
ใครจะติดต่ออะไรกับใครทางโทรศัพท์ ก็โน้นเลยบ้านผู้ใหญ่
"ฮัลโลๆ บักหวังลูกแม่ใหญ่พจมาน มารับโทรศัพท์เด้อ ผู้สาวทางบ้านใต้โทรมา มึงมาช้าพ่อใหญ่สิเว้าแทนเด้"
อยากโทรหาใคร หยอดตู้จ้า อยากนั่งคุยไปด้วย จิบน้ำเย็นๆไปด้วย ก็ร้านขายของชำเด้อ
จำได้ว่า ตู้สาธารณะแบบนี้จะมี 2 ที่ กลางหมู่บ้าน 1 ตู้ ,อีก 1 ตู้ที่สามแยกทางไปโรงเรียน เยื้องๆหน้าบ้านหวัง ตอนนั้นถึงกับต่อคิวกันเลยทีเดียว ผู้บ่าวผู้สาวสมัยนั้น
หวัง : กูคืออยากโทรหาผู้สาวบ้านค้อแท้วะ
เพื่อน : มึงมักผู่ได๋
หวัง : มักสุ่คน
เพื่อน : บักพระเอกใหญ่ มึงมักไผ๋โทรหาผู้ใหญ่บ้านเลย แกสิกระจายโหลให่
หวัง : บ่ๆ บ่ม่วนคือไปใส่เบ็ดดอกเว้าสาว
จบการสนทนา แต่เพียงเท่านี้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
