28 ก.ค. 2019 เวลา 13:24 • ปรัชญา
เราล่วงเกินใคร เราก็หวังเขาให้อภัย
ครั้นใครล่วงเกินเรา
เราก็ลืมการให้อภัย...
วันนี้เราไปล่วงเกินใครด้วย วาจาและการ
กระทำหรือไม่...และใครล่วงเกินเราด้วยคำพูดบาดหู การกระทำบาดใจ..หรือเปล่า😕🙃
หากเราคิดได้ รู้สึกผิด เราก็ขอโทษ และให้เขายกโทษให้ โปรดอภัยฉันเถอะนะ ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว
ตรงกันข้าม หากใครมาล่วงเกินเรา เรามักลืมเรื่องการให้อภัย อะไรคือ ให้อภัย ทำฉันขนาดนี้ เรื่องนี้ แค้นนักต้องชำระสิ
จะมางอนง้อขอคืนดี อย่าได้หวัง ..
บางคนใจดีหน่อย อาจไม่โต้ตอบ แต่สะบัดหน้า ทางใครทางมัน เลิกคบหายุ่งเกี่ยวกันไปเลย ให้เวลาสลายความโกรธ แม้หายโกรธ แต่ยังเกลียดขี้หน้า จะไม่กลับไปข้องเกี่ยวอีก
นี่คือ มนุษย์ปุถุชน ที่ยังเป็นของโลก
เรารู้ว่า การให้อภัยคือยาทิพย์ คือการให้ที่ยิ่งใหญ่
คือ การให้ตัวเอง ตัวเองได้ ไม่ใช่ใครอื่น
ไม่ว่าเราจะเป็นฝ่ายขออภัย หรือให้อภัย
คนที่ได้คือตัวเรา...ใจเบาๆ 💕
แต่เรา มัก แค่รู้ ..ยังไม่ตระหนัก
ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ถ้าตั้งใจทำ ลองดูนะคะ ชนะใจตนเอง ชนะโลก..
Momnoi
ปล.เรื่องการให้อภัย เขียนหลายครั้ง และมีตัวอย่างจาก เรื่องจริง จะทยอยเล่า แต่ใครเข้ามาใหม่ หรือยังไม่เห็น เรื่องนี้. อ่านก่อนได้ค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ💕

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา