เปลี่ยนความคิด แล้วคว้าทุกความสำเร็จ
ซีรี่ส์Mindset ชิ้นนี้ ขอมอบให้ใครที่กำลังสิ้นหวังแบบที่สุดครับ
ผมเชื่อว่ามันจะช่วยคุณได้
นี่เป็นเรื่องของชายคนนึงที่ชีวิตมาเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ชายหาดไทย ส่วนเรื่องราวจะเป็นอย่างไร
ก็เชิญบรรทัดข้างล่างได้เลยครับ
วันนี้ผมจะมาคุยกับคุณเกี่ยวกับอุปสรรคยิ่งใหญ่ในชีวิตของคุณ ที่คุณจะต้องเผชิญ
.
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วผมจบการศึกษาที่มหาวิทยาลัย
.
แล้วมันถึงเวลาที่ผมจะต้องออกไปข้างนอก ไปเปิดโลกของผมเองกับเงินที่ผมสะสมมา
.
ผมแพ็คกระเป๋าและเดินทางออกไปสู่โลกกว้าง
ไปผจญภัยโดยใช้แผนการ
3 เดือนของการเดินทางผมก็ได้มาอยู่ที่ชายหาดของประเทศไทย
มันต้องเป็นช่วงเย็นที่สวยงามมากๆ
.
ผมกำลังดูนักเต้นไฟกำลังทำท่าประหลาดประหลาด
และผมคิดว่าผมอยากจะเข้าไปร่วมเป็นกับเขาด้วย
ผมกระโดดเชือกที่ติดไฟและมันเปลี่ยนชีวิตของผมไปตลอดกาล……..
เชือกมันพันขาของผมและทำให้ตัวของผมลุกเป็นไฟ
และแรงฮึดทั้งหมดที่ผมมีผมนำแรงทั้งหมด
วิ่งเข้าไปในมหาสมุทรและระดับไฟนั่น
จากนั้นความมืดมิดและความเงียบงันก็เข้ามา...
ผมรู้สึกตัวขึ้นอีกทีก็ตอนที่ผมนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
และพบว่าร่างกายของผมถูกพันด้วยผ้าพันแผล
.
ผมถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง สาหัสและหลังจาก 24 ชั่วโมงต่อมา
ผมออกจากห้องผ่าตัดและมาอยู่ในห้อง ICU ขนาดเล็ก
และความเจ็บปวดนั้นมันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย
ทุกวันผมถูกฉีดมอร์ฟีนเข้าร่างกายและผมไม่รู้ว่าอะไรมันแย่กว่ากัน
วันนั้นผมเกือบที่จะยอมแพ้แต่ก็ยังโชคดี
ที่ 5 วันหลังจากนั้น 5 วันทรหดนั้น แม่ผมมาเยี่ยม
.
เธอทำเหมือนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
.
แต่ผมก็รู้ว่าเธอคงจะกลัวเหมือนกัน
.
แต่เธอเลือกที่จะไม่แสดงออกมาให้เห็น
.
เธอเข้ามาเยี่ยมผมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทุกๆวัน
เธอทำให้ผมนึกถึงอนาคตอีกครั้งด้วยคำถามของเธอ
คำถามอย่างเช่น “ถ้าลูกหายดีแล้วลูกจะทำอะไรต่อ”
.
ผมก็ได้แต่บอกแม่ว่ามันจบแล้วครับแม่
.
หมอบอกผมว่าผมจะไม่สามารถเดินได้อีก
.
แต่ความคิดบวกของแม่ผมมันน่าเหลือเชื่อมากๆ
.
ทำให้ 3 วันหลังจากนั้นผมได้เริ่มพูดถึงเรื่องอนาคตว่า
“ถ้าผมหายดีแล้วผมจะไปเล่นไตรกีฬา”
ผมพูดออกไปแบบนั้นและหันมามองที่ขาของตัวเอง
แม่ของผมร้องไห้
.
เธอพยักหน้าและโอบกอดผมไว้
อบอุ่นเท่าที่ควรเป็นแม่จะทำได้~
หลายอาทิตย์ต่อมา
ผมออกจากโรงพยาบาลแต่ผมก็ไม่สามารถเดินได้
ผมถูกแบกขึ้นเครื่องบินกลับบ้าน
หลายสัปดาห์ต่อมา
ผมอยู่ในห้องครัวกับแม่และแม่ก็ผมก็เอ่ยขึ้นมาว่า
คลอ ลินด์...มันถึงเวลาแล้วที่ลูกจะได้เริ่มต้นเดินใหม่อีกครั้ง
เธอวางเก้าอี้ไว้ข้างหน้าผมแล้วบอกให้ผมลุกขึ้นจากรถเข็น
และเดินไปนั่งที่เก้าอี้นั้นเถอะ
ผมใช้เวลาเกือบ 3 ชั่วโมงเพื่อรวบรวมความกล้าและความเข้มแข็ง
จนผมทำได้ ผมไปนั่งตรงเก้าอี้นั่นได้
จนวันรุ่งขึ้นแม่ขยับเก้าอี้ออกไป 5 ก้าว
วันต่อมาแม่ก็ขยับห่างออกไปอีก
ในแต่ละวันผมสามารถเดินได้มากขึ้น
แม้ว่ามันจะไม่กี่ก้าวก็ตาม
จนวันนึงผมก็เริ่มกลับมาเดินได้อีกครั้ง~
และในที่สุดวันนึงผมสามารถวิ่งจ๊อกกิ้งได้
การจ๊อกกิ้งทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังบินอยู่
แต่มันก็ยังอีกไกลกับการแข่งไตรกีฬา
ดังนั้นในอีก 18 เดือนข้างหน้าผมพยายามทำให้ผมบรรลุเป้าหมายนั้น
และหลังจากนั้น 1 ปีครึ่งหลังจากอุบัติเหตุ
มันถึงเวลาแล้วที่ผมจะได้ทำความฝันให้เป็นจริง
ผมไปที่ชิคาโกเพื่อที่จะไปแข่งขันไตรกีฬา
ว่ายน้ำที่ทะเลสาบมิชิแกนเป็นไมล์แรก
และปั่นจักรยานอีก 25 ไมล์
และวิ่งอีก 6.2 ไมล์จนจบเข้าเส้นชัย
“ผมทำได้ผมบรรลุเป้าหมายของตัวเองแล้ว”
แต่สิ่งที่ตามมามันมากกว่านั้น
ผมไม่ได้แค่แข่งเสร็จ แต่ผมชนะ
ถ้าในวันนั้นแม่ของผมไม่ได้เข้ามา
แล้วทำให้ผมมีความหวังอีกครั้งหนึ่ง ผมไม่รู้เลยว่าผมจะเป็นยังไง
การผ่านเรื่องราวนั้นมันทำให้ผมได้เรียนรู้บทเรียนอันล้ำค่า
“ว่าชีวิตจะทดสอบเราด้วยความพ่ายแพ้”
“แต่สถานการณ์นั้นไม่ได้ถาวร”
“ตัวคุณเองที่จะตัดสินใจว่าจะเดินต่อไปข้างหน้าหรือจะยอมแพ้”
และสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ขวางทางเราอยู่
นั่นก็คือ...จิตใจของเราเอง
great ending❤
หลังจากเหตุการณ์ครั้งสำคัญนั้น โคลิน ทิโมธี โอเบรดี้ ได้ก้าวสู่การเป็นนักไตรกีฬาอาชีพ
รวมทั้งเป็น นักผจญภัย เขาเคยทำสถิติworld record และเคยเป็นตัวแทนสหรัฐอเมริกาในการแข่งITU World Cup แข่งใน 25 ประเทศในหกทวีปตั้งแต่ปี 2009-2015 และปัจจุบัน เขาเกษียณตัวเองจากไตรกีฬาออกมาเป็นนักสร้างแรงบันดาลใจ
ปัจจุบันเขามี อายุ 34 ปี และได้แต่งงานมีครอบครัว
บทความนี้ผมแปลมาจากรายการสร้างแรงบันดาลใจที่ผมชอบมากครับ ชื่อว่า
TEDx Talks
หากอยากดูเป็นคลิปก็ตามลิงค์ข้างล่างได้เลย
ถ้าชอบซีรี่ส์แนวนี้ก็อย่าลืมกดไลค์ กดติดตามเพื่อให้กำลังใจกันนะครับผม
I’m sam ครับ
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
