“ทำไม่ได้หรอกครับ”
เรื่องมีอยู่ว่า สองสามวันก่อนอารมณ์ดี
แพลนว่าจะถ่าย VLOG
VLOG อะไรดี!!! เอางี้ดีกว่า
เราจะไปถ่ายขนมโตเกียว
.
.
ให้เค้าทำใหญ่ๆ
เหมือนที่เป็นไวรัลในหน้าเฟสอยู่พักหนึ่ง
ตั้งชื่อว่า โตเกี่ยวศอก , ฟุตลองโตเกี่ยว , จั้มโบ้โตเกียว บลาๆ
.
ขนมโตเกียวในตลาดนี้ต้องโด่งดัง
คนแห่กันมาซื้อ ยอดขายเพิ่มขึ้นเป็นเทน้ำเทท่า
.
.
นี่คือ สิ่งที่คิดระหว่างเดินในตลาด เพื่อไปร้านโตเกียว
เมื่อถึงร้านโตเกียว
“พี่ค่ะ เอาขนมโตเกียวอันใหญ่ 4 อัน
แต่พี่เทรวมกันเป็นแผ่นเดียวกันใหญ่ๆ
เต็มหน้าเตาเลย แล้ว........”
.
“ทำไม่ได้หรอกครับ”
คนขายขนมโตเกี่ยวพูดสวนขึ้นมา
โดยไม่ปล่อยให้เราพูดจนจบ
แล้วเค้าก็ก้มหน้าก้มตา ทำขนมโตเกียว
ในรูปแบบเดิมๆ ต่อไปจนเสร็จ
.
.
.
เรากินขนมโตเกียวจนหมดแล้ว
แต่คำพูดนั้นยังก้องอยู่ในใจวนไปวนมา
เหมือนแผ่นเสียงตกร่อง
“ทำไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไม่ได้หรอกครับ”
สิ่งที่คิดคือ ในชีวิตที่ผ่านมา
เราใช้คำว่าทำไม่ได้
มาปกปิดตัวเองอยู่ในคอมฟอร์ตโซน
.
เราใช้คำว่าทำไม่ได้
มาเป็นข้ออ้างที่จะไม่ลงมือทำ
.
เราปล่อยให้คำว่าทำไม่ได้
มาบดบังโอกาสในชีวิต
.
.
มากี่ครั้งแล้ว???
ไม่รู้สิ....
รู้แต่เพียงว่า นับจากนี้ไป
คำว่า “ทำไม่ได้” จะไม่ออกจากปากเราต่อไป....
#พัทธสัญญาโตเกียวใส้รวมมิตร
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
