ฤทธิ์มีดสั้น
ฉบับ โด-โซโล่ : ลิงโง่โอบภูเขา
..ตอนสาม..
: หมาป่าเดียวดาย
กับคุณชายไอเรื้อรัง
หิมะผืนหนา ต่อให้เป็นอาชาพ่วงพีพันธุ์ดีเยี่ยม
ก็ยากจะวิ่งได้ราบเรียบ
ในรถม้ามีสุราหลายไห เป็นสุราที่อาฮุยซื้อหามา
ด้วยเงินห้าสิบตำลึงนั้น
สุราพร่องลงไปหลายไห ราวกับกรอกให้ไหลลงไปในบ่อไร้ก้น
สองคน สองขั้ว
หนึ่งปรารถนาจะสร้างชื่อ เป็นหนึ่งในปฐพี
อีกหนึ่งปรารถนาจะลบคำเล่าลือที่สั่งสมมา ให้เลือนหาย
บทสนทนาเคล้าสุรา เรียบลื่นประหนึ่งยืนอยู่เหนือพื้นน้ำแข็ง
แต่ก็ต้องสะดุดลง เมื่ออาฮุยเอ่ยถามล้ำเส้น
@ : สุราไม่ถูกกับโรคไอ เหตุใดท่านยังคงร่ำดื่มไม่วางวาย หรือท่านมีเรื่องเศร้าในใจ?
ลี้คิมฮวงเหม่อมองยังที่แสนไกล สายตาพลัน หม่นหมองลงไป ก่อนจะเอ่ยว่า
¥ : เราเคยถามปัญหาที่ท่านไม่ยินดีตอบมาหรือไม่?
@: ไม่เคย
¥ : อย่างนั้น ท่านเหตุใดต้องถามเรา ?
ฉับพลันทันใดนั้น รถม้าก็หยุดลงกลางคัน
เนื่องเพราะกลางถนน มีรูปปั้นมนุษย์หิมะขวางทางอยู่
ผู้โดยสารทั้งคู่ต่างก็โดดลงจากรถม้าไปดู
เมื่อพิจมองดูดีๆในรูปปั้นหิมะตัวนี้ ถึงกับมีศพคนตายอยู่ข้างในด้วย !!!
ซากร่างของอสรพิษดำที่วิ่งหนีหายกลับมาตายใน
สถานที่นี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน
หรือจะเพราะห่อของต้องสาปนั้น?
ระหว่างที่ความสงสัยกำลังลอยตัว เหนือหัวทั้งสาม
เจ้าของคำตอบ ของคำถาม
ก็ก้าวเท้าออกมาจากที่กำบัง
ผู้มา เป็นสองชายชรา
หนึ่งแขนเดียว หนึ่งขาเป๋เตี้ยเล็ก
กับอีกสี่ทารกพิสดาร
ที่ตามมาสมทบภายหลัง ทั้งหมด
มาเพื่อถามหาของสิ่งเดียว
ห่อของต้องสาปอันนั้น !!!
ห่อผ้าปริศนาไม่ได้อยู่กับอสรพิษดำที่ถูกปลิดชีพ
ไป แล้วมันอยู่ที่ใครเล่า
เหตุใดถึงมาถามไถ่เอากับลี้คิมฮวง?
เพื่อเลี่ยงความยุ่งยากวุ่นวาย
ลี้คิมฮวงจึงว่า ห่อผ้านั้นอยู่กับตัวเอง
รออีกหนึ่งชั่วยามค่อยกลับมาว่ากล่าว
ตอนมาว่ารวดเร็วแล้ว ตอนไปยิ่งไวกว่า
แค่พริบตา ก็หายไปราวไร้สภาพ..
สามผู้คุ้มกันสินค้าในโรงเตี๊ยมตอนนั้น ตายไปแล้วสอง เหลือรอดเพียงหนึ่ง
และนั่นคือเบาะแสเดียวของลี้คิมฮวง จะว่าไปแล้ว
เป็นมันนั่นเองที่ใส่ไคล้ลี้คิมฮวง
ได้เวลาแยกย้าย
ลี้คิมฮวง แยกจากอาฮุยตรงนั้น
แม้ทั้งสองต่างรู้สึกอาลัย
แต่การจากลาต้องมาแน่
จะเร็วช้าใยมิใช่เป็นเช่นเดียวกัน
อ่านต่อวันหลัง...
...ลงชื่อ...
โด-โซโล่ : ลิงโง่โอบภูเขา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
