ได้ชื่อว่า ให้มนุษยสมบัติ สวรรค์สมบัติและนิพพานสมบัติ
การให้ธรรมทาน ขอเพียงแต่ผู้ให้มีศรัทธาทางธรรม ก็สามารถให้ธรรมเป็นทานได้ คนที่รู้ธรรมมากก็ให้ได้ คนที่รู้ธรรมน้อยก็ให้ได้ ไม่รู้เลยก็ให้ได้ เป็นพระหรือเป็นฆราวาสก็ให้ได้ การสร้างธรรมทานจึงทำได้ทุกคน ฉะนั้น ผู้ที่ปรารถนาอยากได้บุญสูงที่สุด ควรสร้างมหาบุญอันประเสริฐ ด้วยการสร้างหนังสือบทสวดมนต์ที่มีคำสอนของพระพุทธเจ้าให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
ส่วนผู้ที่รับธรรม เมื่อรับแล้วก็ต้องนำเอาไปปฏิบัติ ถ้าไม่ปฏิบัติก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เปรียบเหมือนมีที่ดินแล้วไม่ยอมเพาะปลูก มีอาหารแล้วไม่ยอมกิน มีไม้แล้วไม่ยอมปลูกบ้าน มีเงินแล้วไม่ยอมใช้ สิ่งเหล่านี้ถึงจะมีก็เหมือนไม่มี
ผู้รับนำเอาธรรมนั้นไปใช้ เมื่อปฏิบัติตามก็จะได้ประโยชน์นับภพนับชาติไม่ได้ ย่อมได้สมบัติในสุคติภพและถึงพระนิพพานสมบัติอันเป็นที่สุด
เพราะฉะนั้น ผู้ใดให้ธรรมเป็นทานก็เท่ากับเอา มนุษยสมบัติ สวรรค์สมบัติและนิพพานสมบัติ ไปให้กันเลยทีเดียว มีแต่ความสุขความเจริญหาที่สุดมิได้
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรมที่บุคคลประพฤติอยู่เป็นนิจ ย่อมนำสุขมาให้"