หนึ่งพยัคฆ์ คำราม ตามตะปบ
.
หนึ่งคนหลบ เกาะไม้เลื้อย ริมผาหิน
.
ที่ด้านล่าง พญางู รอกลืนกิน
.
ลมหายใจ ก็โรยริน ไร้เรี่ยวแรง
.
เถาไม้เลื้อย ที่รับร่าง กลางภัยร้าย
.
หนูกระหาย ร่าง ขาว-ดำ ช่างกำแหง
.
ลงฟันแทะ เถาไม้เลื้อย กันเต็มแรง
.
คนก็แกว่ง อยู่กลางภัย พยัคฆ์-งู
.
ด้วยไม่รู้ ทางใดใด จะให้รอด
.
ได้แต่กอด เถาวัลย์ไว้ ให้อดสู
.
พลันได้เห็น รวงผึ้งอ่อน เอื้อมชิมดู
.
จึงได้รู้ รสแสนหวาน อันโอชา