.. ชายหนุ่มกับแอปเปิล..
วันนี้ แอดจะมาเล่าเรื่อง ที่เคยอ่านนานแล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า ณ.ดินแดนตะวันออกกลาง มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเป็นนักเดินทาง จากเมืองหนึ่ง เพื่อที่จะไปอีกเมื่องหนึ่ง ชายหนุ่มเดินไปเรื่อยๆ เจอธารน้ำ ด้วยความหิวและเหนื่อย ชายหนุ่มรีบไปที่ธารน้ำพร้อมดืมน้ำ และ ล้างหน้า
ขณะที่ชายหนุ่ม กำลัง ดืมน้ำ เขาเห็นมีผลเเอปเปิลสดๆ ลูกหนึ่ง ลอยมา ด้วยความหิว
ชายหนุ่มรีบคว้าแอปเปิลและกัดกิน แอปเปิลผลนั้นทันที่
ชายหนุ่ม กินแอปเปิลได้สักพัก เขาก็ตกใจ และ นึกขึ้นได้ ว่าเขาได้กินแอปเปิลที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ เขารู้สึกผิดมาก ที่กินแอปเปิลนี้ พร้อมพูดกับตัวเองว่า " ฉันได้ขโมยแอปเปิลแล้ว"
ด้วยที่ชายหนุ่มผู้นี้ เป็นคนที่มีศีลธรรมมาก เขาก็คิดที่จะหาเจ้าของแอปเปิ้ลลูกนี้ และชายหนุ่มก็ไม่รอช้า รีบเดินทวนสายน้ำ เพื่อหาเจ้าของแอปเปิลลูกนั้น เดินได้ไม่นาน เขาก็เห็นสวนแอปเปิล และ มีต้นแอปเปิลต้นหนึ่ง กิ่งของมันยื่นออกไปในธารน้ำนั้น
ชายหนุ่ม คิดในใจ แอปเปิลที่ฉันกินเมื่อกี้ต้องเป็น ของสวนนี้เเน่
ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบหาเจ้าของสวนแอปเปิลนี้ทันที
และแล้วชายหนุ่ม ได้เจอเจ้าของสวน พร้อมสารภาพและขออภัย ที่เขาได้เก็บกินแอปเปิลในธารน้ำนั้น
เมื่อเจ้าของสวนได้ยินเช่นนั้น ก็รู้เลยว่าชายหนุ่มคนนี้ ต้องเป็นคนดี และ ซื่อสัตย์ ก็เลยคิดที่จะให้ชายหนุ่มคนนี้อยู่กับเขา
ชาวสวนเลยพูด ออกมาว่า ฉันจะไม่ให้อภัยแก่เจ้า จนกว่าเจ้าจะดูแลสวนของข้าเป็นเวลาหนึ่งปี ชายหนุ่ม ตอบตกลง
จากวันนั้นชายหนุ่มก็ดูแลสวนให้เจ้าของสวนจาก
.. หนึ่งวัน เป็น
.. หนึ่งสัปดาห์
.. หนึ่งเดือน
.. จนครบหนึ่งปี
ก่อนจะครบหนึ่งปี เจ้าของสวนได้ถามชายหนุ่มว่า
"แอปเปิลในสวนของข้า มีรสชาติหวานไหม"
ชายหนุ่มเลยตอบว่า
"ระยะเวลา เกือบหนึ่งปีที่ฉัน ดูแลสวน ฉันไม่เคยชิมกินแอปเปิลเลย ฉันไม่สามารถ บอกได้ว่าหวานไหม"
เมื่อชาวสวนได้ยินเช่นนั้น ก็ตกใจ ที่ชายหนุ่มผู้นี้ มีความซื่อสัตย์ และ เป็นคนดี อีกไม่กีวัน ก็จะครบกำหนดที่ ชายหนุ่ม จะจากไปแล้ว
ชาวสวนเลยเสียด่ายชายหนุ่มผู้นี้ เลยคิดที่จะให้ชายหนุ่มผู้นี้ แต่งงานกับลูกสาวของเขา
เมื่อครบเวลาหนึ่งปี ชายหนุ่มก็มาหาชาวสวน เพื่อที่จะลา ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเอ่ยพูด ชาวสวนพูดก่อนว่า ฉันยังไม่ให้อภัยเจ้า จนกว่าเจ้าจะต้องแต่งงาน กับลูกสาวของข้า ซึ่งลูกสาวของข้า เขาเป็น ใบ หูนวก ตาบอด และ มือเท้าพิการ ชายหนุ่มได้ยิน ตกใจมาก แต่ด้วยเขาเป็นคนดี มีน้ำใจ
และ อยากให้ชาวสวนอภัยให้เขา เลยตอบตกลง
และ ทำการแต่งงาน โดยที่เจ้าสาวอยู่ในห้องหอ
เมื่อเสร็จพิธี เจ้าของสวนก็พาลูกเขย ไปเข้าห้องหอ เพื่อเจอกับเจ้าสาว
เมื่อชายหนุ่ม เปิดประตู้ ก็พบหญิ่งสาว ในชุดเจ้าสาว หันหลังให้เขา สักพัก เจ้าสาวหันมาพร้อมใบหน้าที่สวยงามของเธอ และทักทาย ชายหนุ่มตกใจมาก พร้อมพูดออกมาว่า คุณไม่ใช้เจ้าสาวของฉัน เพราะเจ้าสาวของฉัน เธอเป็นใบ ตาบอด
หูนวก และ พิการ ฉันเข้าห้องผิดแน่ๆ
เจ้าสาวเลยพูดออกมาว่า คุณเข้าห้องถูกเเล้ว ฉันคือเจ้าสาวของคุณ ที่พ่อฉันบอกแบบนั้น คือ
.. การที่ฉันหูนวก เพราะฉันไม่เคยฟังสิ่งที่ไม่ดี
.. การที่ฉันเป็นใบ เพราะฉันไม่เคยพูดสิ่งที่ไม่ดี
.. การที่ฉันตาบอด เพราะฉันไม่เคยดูสิ่งที่ไม่ดี
.. การที่มือฉันพิการ เพราะฉันไม่เคยจับต้องสิ่งที่ไม่ดี
...การที่เท้าฉันพิการ เพราะฉันไม่เคยเดินไปหาสิ่งที่ไม่ดี
เมื่อชายหนุ่ม ได้ยินเช่นนั้น เขาดีใจจนน้ำตาไหล
ที่เขาได้เจ้าสาวที่เพรียบพร้อมมุกอย่าง
และทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุข และได้มีทายาท ที่เป็นถึงนักปราชญ์
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความซื่อสัตย์สุจริต จะนำพาเราสู่สิ่งดีๆ ในชีวิต
เรียบเรียง จากหนังสือเล่มหนึ่ง
ถ้าชอบกดไลค์
ถ้าอยากแบ่งปัน กดเเชร์
ถ้าอยากติชม คอมเมนท์
เป็นกำลังใจให้แอดด้วยนะคะ
อยากอ่านบทความของสตอรี่ดอกหญ้า
ฝากกดติดตามด้วยนะคะ
ขอบคุณ ที่แวะมาอ่านค่ะ 😊🙏😊
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
