[I'm happy.] ตอนที่ 17 พันธนาการ (5) รสชาติของความสุขมันเป็นแบบนี้นี่เอง

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

I'm happy.

•

13 ก.ย. 2019 เวลา 00:43 • บันเทิง

ตอนที่ 17 พันธนาการ (5)

รสชาติของความสุขมันเป็นแบบนี้นี่เอง

Cr. Pixabay : Boy Wearing Chef Hat

ร้านขายขนมดูมีชีวิตชีวาขึ้นมากตั้งแต่มีเด็กตัวน้อยเดินเตาะแตะช่วยงาน

เสียงเจื้อยแจ้วน่าเอ็นดูช่วยเรียกลูกค้าเข้าร้านจนเป็นขาประจำได้ไม่ยาก

พี่ป้าน้าอาที่ขายของในละแวกเดียวกันต่างก็หลงเด็กน้อยคนนี้

บ้างก็แวะมาช่วยอุดหนุน บ้างก็แวะเอาขนมนมเนยมาฝาก

แต่ก็ยังมีเรื่องกวนใจฉันนิดหน่อย

ทุกครั้งที่เธอได้รับมอบหมายให้ไปปฏิบัติงานที่พื้นที่เสี่ยง

ฉันจะต้องสวดภาวนาทุกค่ำเช้าขอให้เธอปลอดภัย

นั่นทำให้ฉันวางแผนบางอย่าง

ฉันกู้เงินจากธนาคารมาลงทุนเพิ่ม ขยายสาขา

แล้วขอให้เธอลาออกเพื่อมาช่วยดูแลร้านและลูก

เธอเป็นสามีและพ่อที่ดีเกินกว่าจะปฏิเสธฉัน

กิจการดีขึ้นเรื่อย ๆ ครอบครัวเราอบอุ่น

ไม่มีอะไรจะสุขไปกว่านี้อีกแล้ว

Cr. Kristin De Soto :Grayscale Photo of Man, Woman, and Child

แต่รสชาติความสุขมันไม่อยู่กับเราไปตลอด

“พร พร!! กบถูกแทง ... ต อ น . . . . โ ร ง . . . บ า ล”

“. . . . . . . . . . . …”

ฉันไม่ได้ยินอะไรหลังจากประโยคนั้น มือไม้อ่อนแรง แสงสว่างพลันดับวูบ

ฉันตื่นขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ ฉันฝันร้ายสินะ แต่เสียงสะอื้นอย่างหนักด้านขวาทำให้ฉันไม่อยากลืมตาเลย

ภาพข้างหน้าคือห้องฉุกเฉิน ความจริงที่ต้องเผชิญ

ป้าสมศรีร้องไห้สะอึกสะอื้นข้างฉัน พูดซ้ำไปซ้ำมา

“ป้าขอโทษ ขอโทษ ขอโทษนะ ...”

ฉันไม่รู้ว่าป้าขอโทษทำไม ไม่อยากสนใจอะไรทั้งนั้น

สองมือยกขึ้นปิดหน้าหลบเร้นโลกภายนอก

Cr. Kat Jayne :Grayscale Photography of Crying Woman

2 วันถัดมาตำรวจจับคนที่แทงเธอได้ เป็นวัยรุ่น 2 คน เนื้อตัวมีร่องรอยฟกช้ำเต็มไปหมด

พวกมันสารภาพว่า มาดูลาดเลาร้านป้าสมศรีหลายวันแล้ว สบโอกาสคนน้อยจึงลงมือปล้น

ป้าสมศรีตกใจตะโกนขอความช่วยเหลือ เธอคือคนที่วิ่งเข้าไปช่วย

ขณะที่กำลังชุลมุน มันก็แทงเธอจากข้างหลังไม่ยั้ง

ฉันพยายามข่มอารมณ์ พยายามเปล่งเสียงให้ดูปกติที่สุด

เมื่อต้องพูดประโยคนี้

“กร พ่อจากพวกเราไป แ ล้ ว น ะ. . .”

ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปทางอื่นในทันที

และเมื่อถูกเด็กน้อยโอบกอด

น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ถูกปลดปล่อยออกมา

ราวกับหัวใจที่แตกสลายไป ได้รับการเยียวยา

11 ปีแล้ว

ภาพที่เธอบอกรักฉันในคืนนั้นแจ่มชัดเสมอ

สีหน้าและแววตาของเธอหลังจากที่ฉันบอกว่ารักเธอเหมือนกัน ยังคงทำให้ฉันยิ้มได้ ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงในวันที่ไม่มีเธอ

ฉันขายกิจการทั้งหมด

เงินที่ได้มาส่วนนึงก็เอาไปใช้หนี้ที่ยังค้างธนาคารอีกมาก

ฉันอยู่ไม่เป็นหลักแหล่งที่ไหนถูกกว่าก็ไป ขึ้นค่าเช่าก็ออก ขอแค่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลที่ลูกรักษาตัวอยู่ก็พอ

ฉันตื่นตี 2 ทุกวัน ทำขนม ร้อยพวงมาลัย แล้วเข็นรถเร่ขายไปเรื่อย ๆ

วันไหนขายดีก็มีเวลาไปดูแลลูกนานหน่อย

บางช่วงที่ฉันไม่สบายไม่ได้ไปขายขนมก็พยายามกัดฟันแบกร่างไปดูแลคนที่ฉันรักที่สุดที่เหลือเพียงคนเดียว

‘โ ค ร ม ม ม ม!!!’

~ ผ่านไป 2 วัน

เปลือกตาหนักเหลือเกิน

นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันนอนอยู่ตรงนี้

เรี่ยวแรงของฉันหายไปไหนหมด

แก้มและฝ่ามือทั้งสองยังคงรับรู้สัมผัสความแข็งของพื้นกระเบื้อง

มันไม่เย็นเหมือนกับที่ฝ่าเท้าของฉันเคยสัมผัสอยู่ทุกวัน

ไออุ่นจากร่างกายคงถูกดูดลงไปแทนที่ความเย็นนั่นฉันรวบรวมกำลังรั้งเปลือกตาขึ้นมา

สิ่งที่คล้ายไอร้อน ‘สีเทา’ อยู่ข้างหน้าแค่เอื้อมมือ

“เธอมารับฉันแล้วใช่ไม๊ กบ” ฉันรำพึงเบา ๆ อย่างยากลำบาก

“ข้าคือจิตวิญญาณสีเทา เป็นผู้นำทางหลังความตาย”

เสียงเย็นยะเยือก ทุ้มต่ำคล้ายเสียงคนแก่ ดังขึ้นจากแสงนั่น

“ข้าเฝ้าดูเจ้ามาระยะหนึ่งแล้ว ข้าสนใจชีวิตของเจ้ากับลูก”

“ท่าน ได้โปรด ช่วยลูกดิฉันด้วย ดิฉันยอมแลกด้วยชีวิต ”

“เปล่าประโยชน์ เจ้าหมดอายุขัยแล้ว แต่จิตวิญญาณแห่งสีกลุ่มหนึ่งกำลังคัดเลือกคนเพื่อทำบางสิ่ง นี่อาจจะเป็นโอกาสสำหรับลูกของเจ้า”

ฉันพูดอะไรไม่ออก ในหัวปรากฏภาพของลูกที่หายเป็นปกติ หันมามอง ยิ้มกว้างอย่างร่าเริง และวิ่งเข้ามากอด

Cr.Luna Lovegood :Boy Wearing Red, Brown, and White Stripe Sweater Running Photo

ฉันยิ้มให้กับภาพนั้น ฉันเหนื่อยเหลือเกิน

แม่รักลูกนะ เด็กน้อยของแม่

“ข้าบอกเรื่องนี้กับจิตวิญญาณสีแดงแล้ว ทุกอย่างขึ้นกับเจ้านั่น ไปกันเถอะ”

เสียงรายการคุยข่าวยามเช้าลอยไปตามลมที่พัดเอื่อย ๆ

“ข่าวต่อไปเป็นข่าวที่น่าเศร้ามากค่ะ เมื่อวานนี้ 12 สิงหาคม เวลาประมาณ 11 นาฬิกา พนักงานสอบสวน สภ.บางสุข ได้รับแจ้งเหตุพบคนเสียชีวิตในห้องเช่า เจ้าหน้าที่ฝ่ายสืบสวนพร้อมด้วยแพทย์เวรโรงพยาบาลบางสุข และมูลนิธิร่วมกตัญญู เข้าไปตรวจสอบ เบื้องต้นคาดว่าเสียชีวิตมาแล้วประมาณ 10 วัน ไม่พบบาดแผลและร่องรอยของการต่อสู้ ซึ่งเจ้าหน้าที่มูลนิธิได้นำส่งสถาบันนิติเวช เพื่อผ่าพิสูจน์หาสาเหตุการตายที่แท้จริงอีกครั้ง และจะติดตามหาญาติเพื่อรับศพบำเพ็ญกุศลตามศาสนาต่อไป”