ก้มดีกว่าเงย???
“สัมคมก้มหน้า” ที่คนเขาเรียกกัน คงเชื่อมโยงกับการยุ่งวุ่นอยู่กับโทรศัพท์มือถือ ตามร้านอาหาร สถานีรถไฟ ป้ายรถเมล์ แต่ดิฉันกลับมองไปอีกแบบหนึ่งเพื่อหาข้อดีในการเปลี่ยนแปลงไปของปฏิสัมพันธ์ทางสังคมนี้
โดยส่วนตัว โทรศัพท์มือถือครอบคลุมเกือบทุกสิ่งอย่างในแต่ละวัน(แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต) คุยกับแม่ บอกรักลูก แซวเพื่อน ขายของ บันทึกข้อความสำคัญ อัลบั้มจัดเก็บภาพและวีดีโอขนาดใหญ่ยักษ์ ตู้หนังสือ(เสียง) ตู้เพลงไม่ต้องหยอดเหรียญ ห้างสรรพสินค้าจากทั่วโลก ธนาคาร ห้องฝึกโยคะและทำสมาธิ เป็นห้องเรียน เป็นแผนที่และผู้นำทาง เป็นอัจฉริยะ ถาม-ตอบ ทุกคำถามคาใจ และคงอีกหลายอย่างที่ยังนึกไม่ออกตอนนี้ และเชื่อว่า คงไม่ต่างไปจากคนทั่วไป
เราก้มหน้าทำเรื่องของเรา MYOB (Mind Your Own Business ชอบมากคำนี้) เราจดจ่ออยู่กับเรื่องของเรา โลกของเรา จัดการงานของเราให้เสร็จบรรลุไปในแต่ละวันบนมือถือที่เราก้มหน้าใส่ ในขณะที่โลกภายนอกยังคงหมุนเหวี่ยง แต่เราคงวิถีของเรา ด้วยความเร็วของเราที่เลือกเอง ไม่มีใครที่มีความหมายอยู่ตรงหน้า ณ ช่วงขณะ คือ ”เรา” เท่านั้นที่มี แสงไฟส่องสว่าง มีเสียงเพลงเบา ๆ ของเราและเฉพาะเรา มันเป็นช่วงเวลาที่มีประสิทธิภาพ สมองแล่นมากเลยนะคุณนะ
กำลังจะบอกว่า ดิฉันกำลังนั่งดื่มกาแฟแก้วแรกที่ร้านกาแฟข้างโรงเรียนของลูกสาว นั่งเขียน(พิมพ์)บทความนี้บนมือถือ มีเสียงเพลงบรรเลงเปียโนไพเราะมาก ๆ 🎹🎼 มาจากลำโพงของร้าน ดิฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากมือถือ เห็นผู้คนนั่งพูดคุยเต็มร้าน บ้างอ่านหนังสือพิมพ์ บ้างกำลังทำงานบน laptop ของตัวเอง ทุกคนโฟกัสอยู่กับเรื่องของตัวเอง เหลือบไปเห็นเด็กหญิงตัวน้อยโต๊ะข้างๆ เราส่งยิ้มให้กัน
The END ♥️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
